Week #12 Bukit Lawang, Lake Toba & Banda Aceh

Onze vlucht vertrok om 00.20 uur en na een kleine vier uur vliegen, kwamen we aan in Kuala Lumpur, waar het alweer ochtend was. Nog een klein uurtje vliegen en we waren in Medan, Sumatra! Helaas kwam Daan zijn tas niet aan, maar er ging die middag nog een vlucht en de tas was al opgevallen in Kuala Lumpur. We namen de bus naar het busstation in de stad en daar werden we een mini-busje ingeloodst. We moesten wachten totdat de bus voller zat en toen konden we vertrekken. Onze benen pasten niet tussen de stoelen, maar ze leken het ons te vergeven dat we wat meer ruimte in namen als toeristen (ook nog met onze tassen!). Na drie uur hobbelen, eerst door een vieze stinkende stad en daarna door prachtig groene bebossing, kwamen we aan op het busstation in Bukit Lawang, waar het wel uitgestorven leek. We hadden getwijfeld of het er niet te toeristisch zou zijn, maar nu in het laagseizoen was het een prachtige plek! We liepen langs de weg richting het dorp en een stuk langs de rivier omhoog, totdat we bij de bungalows kwamen die wij op het oog hadden. Een prachtige locatie en we aten onze eerste kipsaté en gado gado! Met uitzicht op de rivier brachten we de rest van de middag door op 'het terras' en regelden wat dingetjes zoals Daans tas, foto's, e-mail en de jungle trekking van de volgende dag! Gesloopt van de vlucht wilden we vroeg naar bed, maar Daan moest zijn tas nog halen om half 12, omdat hij vertraagd was door de gigantische regenval van die middag.
Op donderdagochtend begonnen we na een stevig ontbijt van pap met banaan en honing (eindelijk iets wat op mijn havermout leek!), aan onze jungletrekking. Samen met een Frans stel, een Duitser, een Pool en onze gestoorde gids vertrokken we. De weg was niet makkelijk te begaan en het was dus echte jungle met klimmen en klauteren over boomstronken en overhangende takken met af en toe flink steile stukken. Als eerste zagen we de Thomas Leaf apen met hun grappig punkkapsel. Verderop zagen we voor het eerst een oerang oetang! Het was super gaaf om die dieren in het echt te zien! Later die dag kwamen we ze nog een paar keer tegen en ook kleintjes, één keertje zelfs van heel erg dichtbij. De oerang oetangs zijn semi-wild, omdat ze zijn opgegroeid tijdens een project waarbij ze af en toe gevoerd worden op

een voederplateau. Dat is nu gesloten, omdat het project is afgelopen, maar ze zijn dus wel enigszins gewend aan mensen. Aan het eind van de middag ging het nog even flink los met regen en zo kwamen we doorweek aan bij de tent, maar gelukkig konden we zwemmen in de rivier met de waterval! Rondom de rivier zaten ook aapjes die ons de hele tijd in de gaten hielden. De avond speelden we spelletjes en aten we verschillende gerechtjes van het kampvuur.

De volgende ochtend liepen we weer een stuk terug en het laatste stuk gingen we met banden van de rivier af! Helaas hadden we die ochtend geen apen meer gezien. Na een douche moesten we op zoek naar een pinautomaat, die erg schaars waren. Ik kon achterop bij de gids naar het dorp 10 kilometer verderop en Daan bezocht een lokaal marktje wat eigenlijk al zo goed als afgelopen was. Het was alweer tijd voor avondeten en we lagen vroeg in bed om bij te slapen.

Met spierpijn vertrokken we zaterdag vroeg naar het dorp om de 'toeristen bus' naar het Tobameer te nemen. Dit bleek uiteindelijk een grote personenauto voor acht personen. Na een redelijk comfortabele rit kwamen we drie uur later dan gepland aan in Parapat. Nog net op tijd voor de laatste ferry, gingen we om 19 uur het water over. Na wat rondwandelen vonden we een leuke slaapplek, direct aan het meer. Ook hier was het helemaal niet toeristisch en die rust beviel ons prima.

Op zondagochtend hadden we een luie, maar productieve ochtend. Na een lekker ontbijt, brood met avocado, tomaat en ui en koffie met gecondenseerde melk, moesten we even wat dingetjes regelen. Daan wat dingen voor Hong Kong, de financiën, een vlucht naar Banda Aceh en we besloten een dag langer te blijven. Halverwege de middag waren we zo'n beetje opgestart en besloten we naar het volgende dorp te lopen voor een pinautomaat. Dit werd een leuke wandeling door kleine dorpjes met aan de ene kant het meer en aan de andere kant de groene bergen en terrassen. De mensen waren ontzettend vriendelijk en glimlachten altijd naar ons. Het fruit was super lekker en het is niet te vergelijken met bijvoorbeeld de ananas en een passievrucht uit Nederland. Het beviel ons maar al te goed en we waren blij dat we besloten hadden nog een dag te blijven. 's Avonds smaakten de babi pangang en beef rendang ook beter dan van de afhaal in Nederland en hadden we een relaxt avondje (met wederom veel regen).

Maandag huurden we een scooter en maakten een tocht om het eiland. We konden niet het hele eiland rond, want dat is zo groot als Singapore... De eerste stop was een waterval, waar we het pad niet naar toe konden vinden en dus besloten we door de bosjes en onbegaanbare struiken te kruipen en klimmen. Na meer dan een uur klimmen, bereikten we de waterval tussen al het groen. Een super mooie plek en gelukkig liep er ook gewoon een pad naar beneden en dus stonden we in een half uurtje weer bij de scooter. We toerden verder over de kustweg en bezochten het Batak museum, wat niet zo veel voorstelden, maar de lokale bevolking is er erg trots op. Over het hele eiland staat deze typische woningbouw, wat een beetje leek op een boot met een grote puntmuts. Halverwege de middag kwamen we aan in Pangeran, waar we lunchten en het ook met bakken uit de hemel kwam. We vervolgden onze weg terug met wat lichte regen en scoorden langs de weg nog gebakken banaantjes!

Dinsdag begon de dag vroeg en stapten we om half 7 in de schoolbus, die ons naar het vertrekpunt van de ferry bracht. Die verliet Samosir eiland om 7 uur en om half 8 waren we weer op het vasteland. De gedeelde taxi vertrok later dan ons verteld was, wat enige spanning opleverde, maar mede door het bizarre tempo van de chauffeur, waren we uiteindelijk ruim op tijd op het vliegveld. Onze vlucht had zelfs vertraging, maar de boekwinkel zorgde voor het nodige vermaak. Zo waren we pas aan het eind van de dag in Banda Aceh, de hyper islamitische stad die in 2004 zwaar werd getroffen door de

alles verwoestende tsunami. Veel accommodaties bleken vol te zitten door een bepaald evenement, maar uiteindelijk kwamen we uit bij een homestay wat gerund werd door een Rotterdammer, die óók rechten had gestudeerd aan de Erasmus en óók lid was geweest bij Laurentius. Een hele leuke ontmoeting en we raakten lang aan de praat. Nog snel even wat eten voordat het daarvoor te laat was en we liepen nog wat rond.

Woensdagochtend reisden we met de ferry en minibus naar Gapang op het eiland Pulau Weh. Een hele rustige plek waar het draait om het duiken. We verbleven dan ook bij een duikcentrum van twee Nederlanders en bij het snorkelen die middag zag het er in ieder geval veelbelovend uit!