Week #5 Tiger Leaping Gorge, Chengdu & Songpan

Op woensdagochtend begon ons hike-avontuur op het busstation waar we met Theo hadden afgesproken. Na een 2,5 uur durende busrit en een snelle lunch begonnen we aan onze tocht vanuit Qiatou. Na een nog redelijk verhard stuk, begon al snel de klim en daarmee raakten we ook verder van de bewoonde wereld. Onderweg kwamen we kleine tentjes tegen met water, cola, snickers en mensen die je een paard wilden verhuren. Hier begonnen wij natuurlijk niet aan en we zetten door. Het eerste stuk naar ons hostel zou een stuk met '28 agonising bends' bevatten, waar we de hele tijd voor

vreesden. Toen we dachten dat we hier al een tijdje mee bezig waren, zagen we pas een bord dat ze gingen beginnen. Het pad was smal en rotsig, met veel klimmen en klauteren, maar we hadden erger verwacht. Helaas zat het weer niet echt mee en na een paar spetters, begon het flink te regenen. Inmiddels waren we een heel stuk gestegen en hadden we af en toe prachtig uitzicht over de kloof. Helaas hing er vaak ook mist, waardoor we waarschijnlijk heel wat uitzicht hebben gemist. Maar als het opklaarde, was het prachtig. Zo ook het uitzicht vanaf het guesthouse, waar we na vijf uur wandelen aankwamen. Na een warme douche en een warme maaltijd, lagen we al gauw in ons bed voor een lekkere nacht slaap.

De volgende dag begonnen we vol goede moed aan het laatste stuk, wat minder klimmen beloofden te zijn. Niets was minder waar, want na 3,5 uur bereikten we het punt al waar onze bus vandaan zou vertrekken. De 24 kilometer zat er op! Na de foto's gezien te hebben van Tiger Leaping Stone, besloten we om dit ook nog mee te pakken. Dit is een veel lager punt, dichtbij de rivier waar het water flink te keer gaat. De afdaling naar beneden was het helemaal waard om het natuurgeweld te aanschouwen. Met de vertrektijd van de bus in ons achterhoofd, begonnen we al snel weer aan de

klim naar boven. Dit keer met een afnijroute over een steile trap/ladder die bijna 100% omhoog gaat, afschuwelijk, maar wel een stuk sneller! Deze uitputtende middag zorgden er voor dat we bezweet boven kwamen en dat de drie uur durende busrit stilletjes verliep. 's Avonds namen we afscheid van Theo onder het mom van een heerlijke maaltijd, pruimenwijn en een biertje.

De volgende dag vlogen we naar Chengdu waar we ons 's avonds waagden aan de Sichuan keuken. Op zondag namen we de bus door naar Songpan, met het plan om kort te blijven. Dit veranderde toen we 's middags na aankomst besloten om een driedaagse paardentrektocht te gaan maken. Dit overigens samen met drie andere Nederlanders die we ontmoet hadden in de bus en vier Israëliërs. Aan het eind van de middag wandelden we nog wat rond in Songpan, wat best een schattig dorp is met oude stadsmuren en lampionnen, maar een stuk kouder!

Op maandagochtend begon ons paardenavontuur. Bepakt en bezakt met bijna al onze kleding (het is zo'n 8 graden overdag) en wat snacks kon het voor ons beginnen! Het was een steile klimtocht voor de paarden met prachtig uitgestrekte landschappen. Het leek een beetje herfst, waardoor het groen verschillende tinten had en soms kon je heel ver kijken. Ook waren er grote rotsen en beekjes die het water wegleiden. Al halverwege de middag kwamen we aan bij de kampeerplek waar een soort overkapping van zeil en stokken stond en wat tenten. Wij deelden samen met de andere Nederlanders een Tibetaanse tent, waar de wind onderdoor kwam. Nadat de zon onder was (rond 19 uur) en we al een uur geleden gegeten hadden, begon het behoorlijk af te koelen. Na nog wat thee en rijstwijn rondom het kampvuur, besloot iedereen rond 20 uur al richting bed te gaan. Dit bed was een aluminiumfolie laagje met een deken erover. Om in te slapen had iedereen een dunne slaapzak en een deken. Dat betekende dus dat we met al onze kleding aan in de slaapzak schoven en dicht tegen elkaar aan lagen op de hobbelige ondergrond. We hielden ons hart vast voor de regen die inmiddels begon te vallen en of onze tent het zou houden...

Na een wisselvallige, maar gelukkig droge, nacht in de tent wreef iedereen bij het opkomen van de zon de slaap al uit zijn ogen. Het was erg koud om weer op te starten, maar een sompige bak noedels, klaar gemaakt boven het kampvuur

deed de dag weer beginnen. We maakten een lange tocht naar de Ice Mountain met wederom prachtige landschappen en stegen tot 4500 meter. Een pittige tocht voor de paarden, waardoor we af en toe ook gingen lopen. Dat vonden we allemaal helemaal niet erg, want de spierpijn van gister zat er al wel een beetje in... Gelukkig kwam de zondag 's ochtends al door waardoor onze stijve lichamen zich al snel weer opwarmden. We waren veel later terug dan de eerste dag, waardoor de avond minder lang was, maar ook toen lag iedereen vanwege de kou al vroeg in bed.

Woensdag reden we weer terug en genoten we nog van het warme zonnetje waardoor we weer warm werden na de koude nacht. Aan het begin van de middag waren we terug in Songpan en namen we afscheid van de paarden. Weer blij met een warme douche en andere kleren, moesten we een beetje bijkomen van ons avontuur. We genoten 's middags nog van de zon bij een lokaal binnenplaatsje en dronken een theetje. We zaten tussen de lokale mensen die gemoedelijk een theetje dronken en een aantal die een biljart speelden. Ineens keken we verbaasd op toen we een aantal yaks vervoerd zagen worden. Daan rende er snel achteraan en het bleek dat we vlakbij de slachtplaats zaten (dat verklaarden de geur ook...). Hij zag hoe de imam (of andere geestelijke) kwam om de rituele slacht te voltrekken. Na mijn theetje ging ik ook nog even een kijkje nemen en zag hoe zo'n groot beest door verschillende mannen onder handen werd genomen. Een hele bijzondere ervaring, zeker toen er 's avonds yak vlees op ons bord lag, wat overigens erg lekker is...