Week #10 Mangalore, Allepey, Kumily & Periyar

Woensdagavond werden we 's avonds om tien uur op het busstation van Canacona gedropt door een tuktuk. Het busstation was niet meer dan een golfplaten hokje en een boom. Onze bus zou om half 11 vertrekken en er stonden gelukkig ook nog andere toeristen op de bus te wachten. Om kwart voor 11 stopte er een bus waar iedereen in stapten, maar die bleek naar Hampi te gaan. Inmiddels werden we een beetje zenuwachtig, maar uiteindelijk kwam ook onze bus om tien voor half 12 aangescheurd. We settelden ons in ons 2-persoons sleeper compartiment (zo'n 1.70 x 1.30m) en om half 6 kwamen we aan in Mangalore. We liepen het eerste hotel binnen en er bleek een betaalbare kamer te zijn voor 24 uur. Wij waren al lang blij dat we even konden slapen.

In Mangalore bleek niet zo veel te doen te zijn. We checkten eerst onze buskaartjes voor diezelfde avond bij het kantoor van de busmaatschappij en bezochten een kerk. Na het ontbijt liepen we naar de Sint Aloysius College Chapel uit 1880. Eén van de overblijfselen uit het Portugese tijdperk en je ziet dan ook veel christelijke invloeden in Mangalore. Deze kapel was prachtig versierd met fresco's door de hele kerk, zelfs de zuilen waren versierd en er was geen stukje onbeschilderd. We kregen God's zegen en verlieten de kapel. Aangezien er niet zo veel te doen was, besloten we weer te gaan eten. We aten heerlijke krab, maar verbaasden ons over de botte service. Het is schijnbaar heel normaal dat als Daan uitgegeten is, zijn bord wordt weggehaald en dat er tot aan drie keer toe wordt gevraagd of we een dessert willen, terwijl ik nog rustig aan het eten ben. We besloten onze tijd nuttig te besteden en gingen naar het treinstation om onze treinkaartjes naar Bangalore voor over anderhalve week te kopen. De trein was al uitverkocht, maar op het toeristenquota konden we nog kaartjes krijgen voor de laagste klasse. Op de terugweg belandden we in een grote mall waar we onze ogen uitkeken. Op de bovenste verdieping zat een grote Spar waar we ons prima vermaakten en uiteindelijk moeten we nog opschieten om nog te kunnen douchen. Om half 8 vertrok onze bus eindelijk, dit keer een Volvo met airco en een stoel in plaats van een bed. Twaalf uur later werden we afgezet in Allepey.

We liepen naar ons guesthouse en na even wachten konden we al de kamer in. Ook hier bleek niet zo veel te doen te zijn, buiten één echte business: houseboats door de backwaters. We besloten ook onze houseboat voor de volgende dag uit te gaan zoeken en gingen naar de haven. Hier werden we door verschillende mannen belaagd die ons allemaal hun boot wilden laten zien en waarom deze mooier/sneller/beter/of wat dan ook is dan die van de buurman (er zijn meer dan 1000 boten). Een beetje de weg kwijt kwamen we weer in ons guesthouse aan. Het was een nationale feestdag, waardoor de prijzen gigantisch omhoog zijn gegaan voor een dagje en een nachtje varen. Na wat wikken en wegen, besloten we om toch niet terug te gaan naar de haven en boekten we een kanotocht via het guesthouse. Hoewel we van te voren uitkeken naar het varen en het slapen op de houseboat als één van de hoogtepunten van India, waren we de volgende dag erg blij met onze tocht!

Na een stukje met de ferry stapten we in de kano. We zaten samen en er stond een meneer achterop die peddelde. We voeren samen met een bootje met twee Mexicanen en een Oostenrijker die in Berlijn woont. Het zijn drie geneeskunde studenten die hun onderzoek in Mangalore doen. We hebben veel met elkaar uit te wisselen en het is leuk gezelschap. Na een kilometer varen, gingen we ontbijten (idli, appam en sambar). De backwaters waren prachtig, maar het was behoorlijk toeristisch en er zwierf een hoop afval. We voeren langs huizen en zien veel mensen kleding en zichzelf wassen in het water. Tussen de middag aten we een home made thali

van de gids zijn moeder en gingen weer verder. Weer een stukje met de ferry en zo kwamen we in Allepey aan.

Op zondagochtend pakten we de ferry van half 8 naar Kottayam. Er ging ook een bus, maar op deze manier willen we nog een stuk van de backwaters meepakken. Veel van de houseboats varen dit stuk ook en we waren nogmaals blij dat we met de 'kano' zijn gegaan. We ontmoetten een Francaise en haar Indiase vriend en delen met hun een tuktuk van de boot aankomstplaats naar het busstation. Het regende de hele tijd al keihard en we zijn blij als we in de chaos de juiste bus hebben gevonden. De bus leek wederom een achtbaan en met een ontbijt van Oreo koekjes, mangosap en cassave chips was het geen pretje. Gelukkig deed de bus er korter over dan voorspeld en zijn we om half 2 in Kumily. We liepen naar ons guesthouse, wat een heerlijke plek blijkt te zijn met een grote groene tuin. We werden gelijk overladen met informatie en mogelijke attracties en besloten wat onze daginvulling voor de komende drie dagen zou worden: maandag spicegarden tour en dinsdag en woensdagochtend de Tiger Trail! Na een douche gingen we snel het dorp in voor een late lunch: dosa ghee masala roast. Dat was zo lekker dat ik het de drie dagen daarna elke dag nog een keer eet als ontbijt of lunch! Na wat rondlopen en (kruiden)winkeltjes kijken, gingen we nog heel even terug naar het guesthouse. Om zes uur hadden we kaartjes voor een Kalarippayat voorstelling, een oude vechtsport uit Kerala. Het zat behoorlijk vol met lokale mensen en ze demonstreerden allerlei ingestudeerde dansen met stokken, messen, vuur en dergelijken. De bewegingen die ze maakten zijn gebaseerd op de dierenwereld.
Op maandag werden we om 9 uur opgehaald door een tuktuk en werden we de hele dag meegenomen. We begonnen bij een koffieplantage (hoofdzakelijk Robusta en een beetje Arabica). Na een kopje koffie en een soort gesuikerde oliebol bezochten we een theeplantage en kregen we een rondleiding door de theefabriek. We leerden over het proces van zwarte thee (ook de basis van masala chai, in Nederland bekend als India chai tea latte). Daarna bezochten we nog een theeplantage, waar we een wandeling over maakten. Het weer in Kumily is, doordat het in de bergen ligt, veel aangenamer, maar ook hier werd het midden op de dag wel een beetje warm. Als lunch kregen we weer een thali, dit keer noemden ze het de Kerala special. Er zaten wat andere sausjes en groenten bij dan in een andere provincie. Na de lunch werden we gedropt bij het olifanten-punt, iets wat we liever niet

hadden gedaan. Het werd een ritje op een olifant die we liever snel willen vergeten. We vonden het vooral zielig en suf en genoten er niet van. Daarna volgde het hoogtepunt van de dag: een rondleiding door een spice garden. Ze hebben meer dan 60 verschillende soorten specerijen staan en Daan kon zijn lol op en bestookte de gids met vragen. We zagen heel veel verschillende specerijen, zoals peper, kurkuma, kardemon, nootmuskaat, limoenblad, citroengras, foelie, kruidnagel, gember, kaneel (het schors wat in Nederland cassia wordt genoemd), curryblad, maar ook ananas, spons- en bittere komkommer, banaan, kokosnoot, durian, pompoen, tapioka en cacao (waarvan het vruchtvlees super lekker is)! Daarna gingen we nog naar een uitzichtspunt vanaf waar je heel ver kon kijken, ook over de provincie Tamil Nadu waarvan

de grenspost in het dorp zit. Het was inmiddels al laat en de zon ging bijna onder, maar toch reden we nog even langs een kleine koffiewinkel waar we het proces van koffieboon tot koffiepoeder zagen. Uiteindelijk waren we om 19 uur terug en waren we moe en voldaan van alle informatie en ervaringen. We gingen snel uit op wat avondeten en daarna pakten we onze tassen in voor de Tiger Trail.

Na een goed ontbijt (met een dosa) werden we opgehaald en naar het Periyar Wild Reserve gebracht, klaar voor de Tiger Trail. Er leven 46 tijgers in het reservaat, maar het is erg groot dus de kans dat je ze ziet is erg klein. Er kunnen maximaal zes mensen mee, maar wij waren met z'n tweetjes. We werden opgewacht door een aantal mannetjes in groene uniforms en na wat papierwerk, kregen we grote katoenen hoezen die we aan moesten trekken als sokken. Dit was tegen bloedzuigers en prikkende planten. Het was nog even wachten op de bewapende boswachter en toen konden we op pad. De andere mannen die met ons mee liepen, waren twintig jaar geleden stroper, maar het park heeft veel van hen overgehaald en getransformeerd tot gids en zij vervullen ook een rol bij de wachtposten om de dieren en de natuur te beschermen. Het eerste gedeelte ging vooral door bedekt bos en we zagen vooral kleine dieren, zoals een reuze eekhoorn, zwarte apen, verschillende vogels en vlinders, vleermuizen en twee soorten herten. Na 2 kilometer kwamen we bij een open veld aan en liepen we langs de rand van het bos en het veld, waar grotere dieren leven. We zagen eerst één olifant en toen we later aankwamen bij het tentenkamp stond er een hele groep. We kregen lunch en omdat het begin van de middag was en er niet zo veel dieren actief waren, hadden we wat langer pauze. Het begon te regenen en uiteindelijk toen het weer wat opgeklaard was (maar overal zeiknat) vertrokken we weer. We zagen wilde honden die een hert aanvielen, wildzwijnen en bizons. Met schoenen vol modder kwamen we weer terug en zaten we rond het kampvuur waar we onze spullen konden drogen. Na het (lekkere) avondeten zagen we nog stekelvarkens wat echt super coole dieren zijn! In totaal hadden we 15 kilometer gelopen en om tien uur lagen we al in onze tent.

De volgende ochtend gingen we er om 7 uur uit en na wat thee en banaantjes, gingen we een uur varen over het water op een bamboevlot. We zagen hoe twee wilde honden stonden te smullen van een dood babyhertje, maar ze sloegen op de

vlucht toen wij aanmeerden om een kijkje te nemen bij het dode beestje. Het uitzicht was prachtig met 140 jaar oude (dode) bomen die uit het water staken, omringd door bos. Na een stevig ontbijt, curry met gefrituurd brood, gingen we onze weg terug. Al vrij snel zagen we weer een groep olifanten, waar Daan en ik maar al te blij mee waren. De staff vond het wat minder leuk, want ze blokkeerden onze weg. De boswachter laadden z'n geweer door en ze stonden een tijdje op de uitkijk wanneer we er langs konden gaan. Olifanten zijn blijkbaar de gevaarlijkste dieren die er leven (samen met de beer en de bizons). We liepen nog een stuk verder en ineens stond er een olifant om het hoekje. Ze schrokken ervan hoe dichtbij hij was en helaas had ik geen tijd om een foto te maken, want we moesten keihard de bosjes in rennen. Eén man en de gewapende boswachter bleven achter en de andere twee sprintten met ons door de bosjes naar boven. Op het open veld is het gevaarlijk, want dan is de olifant snel, maar tussen de bomen kan hij zijn hoofd niet snel bewegen omdat die zo zwaar is en je dus niet goed zien. We kwamen uiteindelijk weer op het punt aan waar we gister halverwege waren, waar we werden opgehaald met een tuktuk en over het verharde pad terug gingen.

We konden weer terug in ons guesthouse en sprongen snel onder de douche! Na wat mailtjes en andere berichtjes gingen we lunchen (weer mijn favoriete dosa) en zochten de bus uit voor morgen. De rest van de middag regende het heel hard en viel de stroom vaak uit. We schreven wat, maakten een back-up van de foto's, lazen wat en deden verder rustig aan.