Week #21 Bangkok, Kanchanaburi, Ayutthaya & Chiang Mai

Op woensdagavond hadden we gereserveerd bij Gaggan, het Indiase restaurant wat op nummer 1 staat in de Top 50 van Azië. We waanden ons weer even in India en herkenden veel smaken. Na het eten gingen we naar Khoa San Road, de bekende uitgaansstraat van Bangkok voor een drankje met Paul, Daans collega bij Savelberg, en zijn vriendin. We bezochten wat barretjes, maar echt een wilde avond werd het niet (laat wel...)

Donderdag werden we dan ook pas laat wakker en pas aan het eind van de ochtend waren we op de been. We besloten eerst onze treintickets naar Chiang Mai te regelen. Bij de bushalte naar het station ontmoetten we Nihit, een Brit met Nepalese roots. Hij moet ook naar het treinstation en na een lang wachten op en in de bus, kochten we onze treintickets. Daarna besloten we naar het nationaal museum te gaan, maar toen we er aankwamen, was het al gesloten. We gingen met het bootje naar de overkant van de rivier en kwamen daar terecht op een leuk marktje waar we wat rondliepen. We liepen nog naar een tempel, de Wat Arun, en hingen nog wat rond. We dronken wat en besloten met het openbaar vervoer naar een foodstreet te gaan. Hier deden we bijna anderhalf uur over door de spits, maar een buskaartje kostte ook maar 16 cent. Daar hadden we een ruime keuze aan allerlei verschillende stalletjes en in de hitte genoten we van ons eten. We gingen terug naar ons hostel en spraken af elkaar na een snelle douche weer te ontmoeten om op stap te gaan met Paul en zijn collega's. We zochten hen op in een Thaise bar en het bleek een bizarre tent te zijn, waar de Thai helemaal uit hun dak gaan bij het optreden van een liveband met allerlei Thaise hitjes. De ambiance deed denken aan een Duitse beergarden, maar er waren heel veel Thai die af en toe gingen staan voor wat hele bijzondere dansmoves. Het was een bizarre, maar geweldige ervaring en voldaan lagen we laat in ons bedje.

De vrijdag stonden we toch enigszins op tijd op en pakten onze spullen en checkten uit bij het hostel. Het was onze laatste dagje in Bangkok en na het ontbijt besloten we naar de Golden Mountain te lopen. Dit is een andere tempel waar vandaan we goed uitzicht hadden over de (grote) stad. We liepen nog wat rond en scoorden de lekkerste Pad Thai. Totaal onverwachts kwamen we die tegen in een restaurantje wat meer leek op een garagebox. We gingen terug naar het hostel en haalden onze tassen op. Na iets minder dan een uur reizen, kwamen we iets na vieren aan bij de Vietnamese ambassade om mijn paspoort met visum op te halen. Dit ging zonder problemen en we stonden zo weer buiten. Eén metro, twee bussen en twee uur later en we waren aan gekomen op het busstation. We kochten onze kaartjes voor de bus naar Kanchanaburi en konden nog snel wat eten. Na twee uurtjes rijden kwamen we aan op de plaats van bestemming en liepen we naar ons guesthouse. Met gebrekkig Engels lukte het uiteindelijk om elkaar te begrijpen en we konden onze kamer in. We gingen nog even voor een kleine nightsnack bij één van de foodstalletjes en dan snel ons bed in.
Op zaterdag stonden we namelijk weer vroeg op, want om half 8 stonden we op het station voor de bus naar het Erawan National Park. Het park bestaat uit zeven levels met verschillende watervallen en poeltjes. Het was minder nationaal park dan je je voorstelt en meer een toeristische attractie, maar toch waren het mooie plaatjes. We liepen helemaal naar boven en gingen daarna terug naar een vijvertje tussen level 5 en 6 om te zwemmen. Om twee uur zaten we weer in de bus terug naar Kanchanaburi en anderhalf uur later kwamen we aan. Nog net op tijd om naar het JEATH museum (Japan, England, Australia, Thailand & Holland, de landen die de grootste rol hebben gespeeld tijdens de oorlog) te gaan over de bouw van de 'Death Railway en de Bridge over the River Kwai' tijdens de WOII. Er sneuvelden vele krijgsgevangen, die onder dwang van de Japanners en onder verschrikkelijke omstandigheden de spoorweg door de jungle aan legden. Van de kwart miljoen mensen die er aan hebben gewerkt, stierf zo'n 40%, waaronder bijna 3.000 Nederlanders. Dit waren voornamelijk KNIL-militairen en

Nederlanders uit Nederlands-Indië. Het museum bevatte vooral foto's en krantenartikelen, die veel indruk op ons maakten.

Op zondag ging de wekker weer vroeg, omdat we de brug over de River Kwai en een ander museum nog wilden bezoeken. We begonnen bij het Railway Centre, wat een iets professioneler opgezet museum is waar we nog meer lazen over de dodenspoorlijn. We bezochten de daarnaast gelegen begraafplaats, waar velen die langs de spoorlijn zijn gestorven, later opnieuw zijn begraven. Daarna liepen we 2,5 kilometer verder om de brug te bezoeken. Dit bleek een verschrikkelijke toeristische attractie zonder veel besef van de meeste mensen van wat er gebeurd is. Er stond harde muziek aan en mensen poseerden vrolijk voor de foto. Wij liepen ook

over de brug heen en praatten daarna nog na over de impact die het op ons had. Na de lunch vertrok de minivan naar Ayutthaya waar we aan het eind van de middag aankwamen. We checkten in in een helemaal van hout gebouwde guesthouse aan de rivier en liepen wat rond langs de kleine straatstalletjes.

Maandag huurden we een fiets en we waren al op tijd vertrokken om alle tempels te kunnen zien die de oude koninklijke hoofdstad rijk is. Dit bleek alles mee te vallen en in een ochtend zijn we het hele stadje door gefietst en hebben we heel veel tempels gezien, met als hoogtepunten de Wat Chaiwatthanara en het in een boom vergroeide buddhahoofd, oftewel de Wat Maha That. Na de lunch konden we het niet meer opbrengen om nog veel meer tempels te bezoeken en hadden we de mooiste en belangrijkste tempels al gezien. De rest van de middag liepen we over de markt, gingen naar de kapper en hingen een beetje rond. Voor het eten konden we nog snel even douchen en gaan dan naar het station voor de nachttrein naar Chiang Mai. Toen we aankwamen op het station, bleek de trein een half uurtje vertraging te hebben, maar de telefoon van het stationshoofd bleef maar gaan en het wordt uiteindelijk anderhalf uur... We installeerden ons snel in de trein en keken nog een stukje film om vervolgens in slaap te vallen.

Dinsdagochtend als we laat wakker te worden, bleek de trein onderweg nog meer vertraging opgelopen te hebben en zo halen we wat slaapuurtjes in. Uiteindelijk kwamen we met drie en een half uur vertraging om 12 uur aan in Chiang Mai en gingen we snel naar ons guesthouse. Na de lunch liepen we door het oude centrum. We besloten ons vervoer terug naar Bangkok voor het weekend te regelen en liepen naar het busstation. Dit bleek het verkeerde station en na lang wachten zat het busje vol om naar het andere station te rijden. Hier regelden we onze nachtbus terug naar Bangkok en kochten we ook gelijk kaartjes voor de minivan naar Pai. Blij dat het uiteindelijk gelukt is, liepen we vrolijk kletsend terug naar het andere gedeelte van de stad en gingen naar de nightmarket. We liepen eerst wat rond om te kijken wat er allemaal te eten is en verzamelden daarna onze hapjes en drankjes. Onder het genot van een livebandje aten we het op en slenterden daarna nog wat rond.

Op woensdag zou om half 9 ons busje vertrekken, waar we vroeg voor waren opgestaan, maar helaas was een hele groep Chinezen te laat. Stennis schoppen had niet echt effect, maar uiteindelijk werden we overgeplaatst naar een ander busje en vertrokken we om iets na 9 uur. Heel veel bochten en drie uur later kwamen we aan in Pai, waar een schattige bungalow net buiten het centrum boekten.