Week #22 Pai, Chiang Mai & Tokyo

Nadat we gesetteld waren in Pai, liepen we snel terug naar het centrum voor een late lunch. Daarna gingen we op zoek naar een scooter. Na even wikken, wegen en vergelijken besloten we uiteindelijk met welke scooterverhuurder we in zee wilden gaan. Uiteindelijk kregen we onze (veel te krachtige) broembroem mee en gingen we op naar de Pai Canyon. Een heleboel rotsen waar je tussendoor en overheen kon klimmen en prachtig uitzicht had op de groene omgeving. Daarna reden we een stukje terug voor The Land Split, een stuk grond van een boer waar het land uit elkaar is geschoven en uit het niets een kloof is ontstaan. Na de eerste splitsing, zijn er later nog een paar bijgekomen. We dronken nog een rozenbottelsapje bij de 'ingang' en gingen weer op pad. Al snel strandden we bij een schattig hippie tentje om een theetje te drinken. Daarna maakten we ons echt op voor de terugweg want het was inmiddels al eind van de middag en behoorlijk afgekoeld. We

gingen snel langs huis om ons om te kleden en dan naar het dorp. Pai is een vrij klein dorpje met veel kleine restaurants en barretjes en er hangt een alternatief hippie sfeertje. Ook op straat waren er allerlei kraampjes en zo snackten we wat rond.

De volgende dag konden we een beetje uitslapen en gingen we naar de Sai Ngam Hot Spring. Het was een stukje rijden, maar over een prachtige bergweg. Uiteindelijk aangekomen konden we lekker opwarmen in het natuurlijk warme water. We waren niet de enigen en we brachten hier een tijdje door. Daarna gingen we weer terug naar Pai en met een snelle lunch door naar de witte buddha op de heuvel die je al vanaf een afstand in Pai kon zien liggen. De rest van de middag brachten we door bij ons hutje en relaxten een beetje. 's Avonds gingen we weer een hapje eten bij alle kleine tentjes in het dorp en belandden in een leuk barretje waar we Jenga speelden.

Vrijdag was alweer onze laatste dag en na het ontbijt gingen we de scooter inleveren. We besloten nog even te pinnen en toen werd de pas nog ingeslikt, gelukkig was het bij een automaat die vast zat aan een bank en tijdens kantooruren. De pas weer terug en toen liepen we weer het centrum uit naar de Fluid Swimming Pool, waar je tegen betaling naar binnen mag en dan een matje krijgt en ergens op het gras bij een parasol kunt gaan liggen. Het was een groot zwembad met ijskoud water (doordat het in de ochtend, avond en nacht vrij koud is) en er stond een leuk muziekje op. Hier lunchten we nog waarna we ons omkleedden en onze tassen ophaalden bij de eigenaresse van de bungalow. We liepen naar het busstation en na even wachten vertrok ons busje terug naar Chiang Mai. De avond gingen we weer naar de nightmarket waar we een rond hingen.

Zaterdag was alweer onze laatste dag in Thailand. De ochtend besteedden we dan ook aan de laatste regeldingetjes voor Japan, zo lazen we de Lonely Planet, bedachten onze route en zochten de treinkaartjes uit. Het was al begin middag toen we klaar waren en we gingen snel op pas voor een laat ontbijt. Daarna liepen we nog wat rond over een markt op zoek naar mutsen en handschoenen, want het beloofde goed koud te zijn in Japan. We konden het land natuurlijk niet verlaten zonder Thaise massage en ook die ervaring deden we die middag nog op. Na in allerlei bochten gevouwen te zijn, liepen we beurs de salon uit en dit bleek de volgende dag nog erger te zijn. We gingen snel op zoek naar de laatste boodschapjes en aten onze laatste Pad Thai. Daarna haalden we onze tassen op en gingen naar het busstation waar onze nachtbus om kwart over acht vertrok naar Bangkok. De bus was luxer dan we tot nu toe hadden gehad en er was zelfs een 'stewardess' in de vorm van ladyboy. In de vroege ochtend werden we afgezet op een groot terrein net buiten Bangkok waar we de taxi namen naar het vliegveld en zo stonden we om half zes al op het vliegveld. Onder het motto "beter te vroeg dan te laat" brachten we de komende uren door op het vliegveld. Ik was inmiddels erg misselijk en Daan reed mij rond op een bagagewagentje totdat we om 10.45 uur de lucht in gingen!

Op zondagavond om half 7 Japanse tijd kwamen we aan op het vliegveld in Tokyo. We waren erg enthousiast en hadden zin om de stad te verkennen, maar tegen de tijd dat we in de wijk van ons hotel aankomen is het al dik tien uur. We zaten ver buiten het centrum en besloten op de weg van de metro naar het hotel een hapje te eten. We werden erg hartelijk ontvangen, maar zonder enig woord Engels. We wezen wat aan op de menukaart en het schattige oude mannetje zette ons eerst allerlei kleine hapjes voor. Dat smaakte goed na zo'n lange reis!!! Daarna liepen we snel door naar ons hotel, ingepakt in onze muts en handschoenen en kregen de sleutel van onze piepkleine kamer. Meer dan twee tatami-matten met matrasjes, pittenzakkussens en dikke dekens, een klein tv-kastje en een vensterbank voor onze tassen pasten er niet in. Maar hé, we zijn in Tokyo en uiteindelijk bleek het een fijn plekje te zijn met op de begane grond een super warm bad die op bepaalde tijden alleen voor mannen of alleen vrouwen was. Daan kan nog lekker badderen en daarna vielen we met heel veel zin in de volgende dag in slaap.

Toen we maandag wakker werden, hoorden we de regen al tegen de ramen slaan. Toch luisterden we gewoon naar de wekker die vanaf kwart over 7 afging en gingen we de hort op. Toen we buiten kwamen, werden we verrast door een pak smeltende sneeuw. Het was erg koud en met natte voeten kwamen we aan bij het metrostation. Ook de metro's hadden last van het natte weer -het is drie jaar geleden dat het zo hard gesneeuwd heeft in Tokyo en sowieso komt sneeuw maar een klein beetje en eens per jaar voor in Tokyo- en waren stampvol. We pasten niet in de eerste metro, maar de tweede lieten we niet voorbij gaan en propten we onszelf, net als de Japanners, gewoon de metro in. Iets uit je zak pakken zat er echt niet in en het was vrij intiem hoe je tegen allerlei vreemde mensen aangeplakt stond. De metrokaart die ik in mijn hand had, was helemaal verscheurd toen we de metro uitkwamen. Welkom in Tokyo, de stad waar 13,5 miljoen mensen wonen! Eenmaal uit de metro en twee uur laten deden we onze eerste diepte-investering: twee paraplu's tegen de regen. Inmiddels waren we doorweekt en liepen naar een ramenzaak, voor onze eerst goede kom soep met noedels. Je bestelde die buiten op een soort, zoals wij kennen, frisdrankautomaat met plaatjes en betaalde daar ook. Met het bonnetje ging je naar binnen en die gaf je af. Je zocht ergens een plekje en al snel stond je dampende kom voor je. Heerlijk, echte umamismaken en even lekker opwarmen. We liepen weer terug naar het Edo-Tokyo museum, waar we wat hoopten op te warmen, maar hier stond de verwarming niet echt hoog. Wel leerden we

veel over de geschiedenis en het ontstaan van Tokyo, de verschillende wijken en oude heersers. Na het museum was het tijd voor het sumo tournament! Hier hadden we online kaartjes voor besteld en die haalden we snel op. We zochten onze plekjes (helemaal achterin) en haalden een radio met Engelstalig commentaar. We keken eerst een paar wedstrijden en gingen toen op zoek naar lunch. Na de lunch kropen we weer terug op onze stoeltjes waar we de rest van de middag gefascineerd doorbrachten. De toppers stonden vanaf drie uur op het programma en we hadden het van te voren niet gedacht, maar los van dat ze nog iets groter waren, was het niveauverschil merkbaar. De wedstrijden waren oprecht spannend en het ging er hard aan toe: ze kwamen met een flinke klap voor het eerst tegen elkaar aan en ook werden klappen in het gezicht uitgedeeld totdat één van de twee op de grond of buiten de ring belandde. Om 18 uur liepen we opgewonden het stadium uit en waren blij dat we dit tournament mochten aanschouwen (het is drie keer in het jaar voor twee weken). We stapten de metro in naar Shibuya waar we keken naar één van de drukste kruispunten ter wereld

waar bij één groen licht duizend mensen tegelijk oversteken. We aanschouwden alle neonlichten en liepen rond in de wijk. Uiteindelijk strandden we in een klein tentje boven aan de bar waar we okonomiyaki aten met een lekker biertje. We liepen nog wat rond en nadat we nog een stuk met de metro naar huis moesten, is het elf uur. Snel onder een warme douche om bij te komen van de kou en voldaan van een fantastische dag stapten we in bed.

Dinsdag ging de wekker weer om dezelfde tijd en we namen de metro naar Ueno. Het was nog vroeg en veel tentjes waren gesloten, dus liepen we een beetje door de wijk waar alle restaurantjes zich klaar aan het maken waren voor de komende dag. We aten bij één van de weinig open tentjes een goeie kom ramen, die we weer bestellen via een automaat. Een goed ontbijt en we liepen via Ueno park naar het nationaal museum. Een prachtig museum met allerlei oude Japanse kunst, samoerai zwaarden, kimono's, beelden en schilderijen. Na meer dan twee uur ronddolen, liepen we het museum uit en verkenden de rest van het park waar ook allerlei andere bezienswaardigheden waren zoals tempels, de

dierentuin, en andere musea. We zagen zelfs de eerste bloesem in bloei staan! Daarna liepen we terug naar de wijk bij het metrostation die inmiddels super druk was. Er waren zo veel eettentjes en we besloten eerst wat takoyaki, een soort grote bitterbal/poffertje met octopus en andere zeevruchten er in met Japanse mayonaise en okonomiyaki-saus, te eten maar hielden nog een plekje over voor iets anders. In de ochtend hadden we namelijk al unagi gespot, Japanse paling die ze bereiden met een lekker sausje. Dat is dan ook wat wij lunchten! Heel wat anders dan de paling die wij kennen, maar ook super lekker! Daarna liepen we nog een tijd rond voordat we de metro indoken naar Yanaka, een wijk die iets meer als oud Tokyo (Edo) aanvoelde met kleine restaurantjes en eettentjes. Het was koud en we besloten terug te gaan naar het hotel, zodat ik ook eventjes lekker kon genieten van het

warme bad (vrouwen mogen tussen 16 en 20 uur). Weer een beetje bijgekomen van de kou, gingen we 's avonds op pad en dit keer naar de wijk Shinjuku, ook vol met neonlichten en we keken onze ogen weer uit. Dit keer gingen voor het volgende traditionele Japanse eten wat niet op ons lijstje mocht ontbreken: sushi! We waren vooral onder de indruk van de sushi met sardines, bonito en vette zalm. Na het rondlopen in de wijk gingen we naar de Tokyo Metropolitan Government Offices, waar we naar de 45e verdieping konden voor de observatory. Aangezien het helder weer was geweest die dag, konden we ver kijken en zagen we de vele lichtjes die tot ver in de verte door gingen. Inmiddels weer goed verkleumd, gingen we op huis aan en het was ook al half 12 toen we thuis kwamen.

De wekker ging weer om kwart over 7 en met iets meer moeite kwamen we er vandaag uit. We liepen twintig minuutjes naar de Senso-ji tempel, de drukst bezochte tempel waar we ook wat door de bijbehorende straatjes en langs de stalletjes liepen. We werden door schoolkinderen gevraagd of ze hun Engels met ons mochten oefenen en na dit schattige intermezzo liepen we de brug over om het water te aanschouwen. Toen kreeg de ochtend een ietwat andere wending, omdat we een man over de brug zagen rennen en er allerlei mensen over het randje stonden te kijken. Het bleek dat er een man in het water lag, wat zo rond het vriespunt moet zijn geweest. Niet wetende wat we moesten doen, besloten we naar de waterkant te rennen om zo dicht mogelijk bij de man te komen. Het was een oudere man en met veel moeite probeerden hij zich voort te bewegen. Inmiddels was hij bijna bij de kant en nadat hij bijna kopje onder ging, probeerden we hem aan te moedigen nog een paar slagen te zwemmen. Samen met de inmiddels gearriveerde politieagent probeerden we de man uit het water te pakken en nadat dit gelukt was, over een reling te hijsen. Dit lukte niet, maar gelukkig kwam er een Australiër aanrennen en met zijn vieren kregen we hem het water uit. Snel arriveerden er allerlei politieagenten, brandweer en ambulances en nauwelijks bevattend wat er zich in de afgelopen twee minuten had afgespeeld, werden onze namen en andere contactgegevens opgeschreven. Met gebaren en een paar woorden Engels probeerden we duidelijk te maken wat we hadden gezien en nadat we dit verhaal bij verschillende afdelingen (de gewone politie, de brandweer, het onderzoeksteam en nog meer) hadden verteld, mochten we gaan. Het laatste wat we van de man zagen is dat hij compleet doorweekt en stijf, maar levend, de ambulance in werd gedragen. We weten niet wat er gebeurd is, want over de reling van de brug kon je niet zomaar vallen en zijn tas en muts lagen nog op de brug. Nog flabbergasted van wat er gebeurd was, liepen we naar de metro. Onder het metrostation van Tokyo Station (dat soort plekken schijnen de place to be te zijn) aten we een heerlijke kom tsukemen noodles, "dipnoedels", waarbij je de losse koude -daardoor stevige- noedels in een aparte hete saus doopt. Zo, we konden er weer tegen aan en gingen naar het Imperial Palace. Het paleis wordt nog steeds bewoond en was dus alleen maar voor een klein gedeelte van buitenaf te zien. Daarna gingen we door naar de prachtige imperial garden, waar we nog meer bloesem zagen! Al met al een flinke wandeling en al tijd voor onze volgende stop, de Meiji-jingu tempel. Wederom omgeven door veel groen, liepen we hier wat rond en waren we meer onder de indruk van het park eromheen dan van de tempel zelf. Daarna doken we weer de metro in richting de wijk Shinjuku, waar we eerder 's avonds al waren geweest, om een speciale stop te maken voor yakitori en Japanse whisky. Daarna gingen we naar de wijk Harajuku, vol met grote winkels van bekende merken, maar ook met kleine boetiekjes. Tijd voor ons tweede gedeelte van het avondeten, gyoza (gestoomde en gebakken dumplings), waarna we al snel aan onze metrotocht naar huis begonnen.

Japan was fantastisch! De mensen waren super vriendelijk, we werden zo vaak spontaan aangesproken of we hulp nodig hadden en mensen wensten je veel plezier en hielpen waar mogelijk. De eetcultuur is ongekend en zo veelzijdig, dat was echt smullen. En de wc's... die hebben verwarmde wc-brillen en een knopje om een doorspoel-geluid te maken, omdat veel Japanners moeite hebben met in het openbaar naar het toilet gaan.