Week #23 Tokyo, Shirahone Onsen, Matsumoto & Kyoto

Donderdag stonden we 's nachts om drie uur op om naar de Tsukiji market te gaan. Dagelijks worden er 120 mensen toegelaten die mee mogen kijken bij de tonijnveiling. Toen wij om vier uur het vis informatie centrum binnen liepen om ons aan te melden, zat groep 1 (60 mensen) al vol en zaten wij aan het einde van groep 2! In een kleine ruimte zat/lag iedereen te wachten totdat het zou beginnen. Wij waren ook blij dat het gelukt was om een plekje te bemachtigen en verbaasden ons erover hoe vroeg de eerste mensen er geweest moesten zijn. Twintig minuutjes later werd de deur gesloten en was het maximum van 120 personen bereikt. Nadat de eerste groep terug was, mochten wij om 05.50 uur naar binnen. We werden het terrein over geleid, waar allerlei karretjes als een gek rond scheurden. De markt is niet als toeristische attractie begonnen, maar behoort nu tot één van de grootste openbare vismarkten ter wereld met 450 verschillende soorten zeeleven. Vanwege de groeiende belangstelling van toeristen en uit

veiligheid, hebben ze het bezoek op deze manier gereguleerd. Wij mochten alleen kijken bij de veiling van de bevroren tonijn, die echt gigantisch kunnen worden. Mensen bekeken en keurden de vissen door het opengesneden gedeelte bij de staart te bekijken en te voelen, waarna een mannetje met een bel gaat rinkelen en de vissen geveild worden. Uiteraard volledig in het Japans, dus we verstonden er vrij weinig van, maar het ging vol passie. Na het zien van de veiling, waren wij wel in voor een sushiontbijt en gingen op weg naar een klein restaurantje bij de markt, Daiwa Zushi, waar we achter in de rij aansloten. Na een uur wachten in de kou, mochten we naar binnen en aten we de lekkerste sushi van ons leven. Vooral de sushi met zee-egel en het vette gedeelte van de blauwvintonijn (de buik, toro) zijn fantastisch! Nadat we ons buikje vol hadden, met vooral tonijn, stonden we weer buiten. De markt was eigenlijk nog tot 9 uur gesloten voor toeristen, om restauranthouders de gelegenheid te geven hun inkopen te doen. Toch konden we het niet laten om naar binnen te lopen en we werden lang niet opgemerkt. We zagen de markt in volle gang en er was zo veel te koop. We zagen walvisvlees, veel tonijn, het schoonmaken van paling met een spijker door zijn kop en het schoonmaken van fugu, een vis met hele giftige vinnen en ingewanden die al levend gefileerd moet worden. Nadat we ruim een uur ongelooflijk veel indrukken hebben opgedaan en we richting de uitgang liepen, werden we aangesproken dat we nog een kwartier moesten wachten tot we de markt op mochten. Geen probleem, we waren toch al op weg naar de uitgang. Voldaan en vrolijk liepen we het marktterrein af en verkenden de omliggende omgeving waar ook allerlei marktstalletjes stonden. Daarna gingen we terug naar het hotel voor een warme douche, een kort dutje, het uploaden van foto's en het boeken van de komende overnachtingen. Zo is het begin middag als we ons weer in onze zes lagen kleding hebben gehesen en het hotel uitlopen. We aten de tot nu toe lekkerste kom ramen bij Toybox, een klein restaurantje die ook in de Michelin gids wordt vernoemd. Toen gingen we met de metro naar de wijk Roppongi, de eerste moderne wijk van Tokyo ontworpen door meneer Mori. Hoewel de mensen zich er erg bijzonder kleden, hadden we de wijk snel gezien en gingen met de metro naar Akihabura. Dit is de wijk vol met speelhallen en staat bekend om manga, typische Japanse striptekeningen, die overal verkocht worden. Ook zagen we grote winkels vol met poppen en stonden er rijen voor de grote gamehallen. Een hele bizarre gewaarwording en hoewel het voor ons kinderachtig leek, is het voor alle leeftijden. Daarna pakten we de metro naar Asakusa, de wijk waar de Senso-ji tempel staat en waar we 's avonds nog rond wilden lopen, omdat de straatjes dan vol leven zijn. Hier zochten we wat te eten en uiteindelijk belandden we in een traditioneel Japans restaurant waar we

Oden eten: groenten en vlees- en vispakketjes in bouillon, het leek nog het meest op fondue. Hierna liepen we snel naar huis, zodat ik even in bad kon en na wat lezen, uitzoeken en inpakken, vielen we op tijd in slaap.

Vrijdagochtend verlieten we Kyoto na een ramenontbijt op het station en stapten we in de supersnelle en stipte trein naar Nagano, waar we overstapten naar Matsumoto. Hier kwamen we iets voor 1 aan en aten snel een kommetje ramen, voordat het lokale boemeltje vertrok naar Shinshimashima. Inmiddels waren we in Winter Wonderland beland en al vele skigebieden gepasseerd. Het uitzicht was prachtig en toen we aankwamen in Shinshimashima, stapten we over op de bus naar Shirahone Onsen. Deze bus ging één keer 's in de ochtend en één keer in de middag. Zo'n twintig minuutjes voor aankomsttijd, stopte de bus om sneeuwkettingen om te leggen en toen begon het stuk de bergen in. Om half vier kwamen we in het piepkleine dorpje aan met slechts een paar hotels en verder alleen maar witte bergen en een beek. De busreis er naar toe was prachtig! We werden gastvrij ontvangen in een traditionele ryokan. Gelijk de schoenen uit bij de deur en slippers voor binnen aan. Onze kamer bestond uit een kleine hal met een deur naar het toilet, naar de badkamer en een grotere schuifdeur naar de woonkamer. Hier waren twee kleine zitjes en hadden we uitzicht op de beek. De vloer bestond uit tatami matten en er was nog geen bed te zien. We gooiden snel onze spullen neer, trokken onze kimono en gingen naar de onsen! Mannen en vrouwen gescheiden en allebei hadden we een binnen- en buitenbad met natuurlijk water. De geur van hydrosulfiet (ei) kwam je op de gang tegemoet. Nadat we gebadderd hadden en in de massagestoel zijn geweest, dronken we thee in onze kimono op onze kamer. Toen werden we gehaald voor het diner. We gingen in onze kimono naar beneden waar een uitgebreid diner op ons te wachten stond! We aten super lekker, kaiseki (Japanse haute cuisine), met onder andere sushi en sashimi maar ook wagyu, oden, en verschillende gepekelde groentes. Alles was heel verfijnd en we genoten om de Japanse keuken op deze manier mee te krijgen. Na het eten was onze woonkamer omgetoverd tot slaapkamer met twee dikke futons en dikke dekens. We gingen eerst nog even in bad en toen heerlijk naar bed.

De volgende ochtend werden we om half 8 gehaald voor het ontbijt, dat wederom erg uitgebreid en verfijnd was. Het was een beetje heftig met vis en sterke umami smaken in de

ochtend, maar het smaakte toch goed! We gingen nog een keer in bad en toen was het tijd om spullen te pakken. Het is 8 graden onder nul, dus zo'n warm bad voordat we naar buiten zouden gaan, was erg lekker. We hadden nog net genoeg tijd om even een klein rondje te lopen door het dorpje (van niets) voordat de enige ochtendbus van kwart over 10 ging. Dit keer reed hij wel in een keer door naar Matsumoto, waar we twee uur later aankwamen. We gingen snel naar ons hotel en zetten daar onze spullen neer. Terug naar het station, waar we takoyaki "to go" haalden en ons haastten voor de trein van 13.09 uur. Met een lokaal boemeltje kwamen we een half uur later, nog steeds door wit landschap, aan in Hotaka. We liepen veertig minuten vanaf het station naar een wasabi boerderij. De weg was spekglad en we waren blij toen we er waren. Helaas bleek een bezoek aan de boerderij in de winter niet erg boeiend, omdat erg weinig leven en kleur was. Toch vonden we een plek waar wasabi in het water groeide en proefden een wasabi ijsje. We bezochten het bijbehorende museum, wat helaas volledig in het Japans was, en het winkeltje. Als snel liepen we weer terug naar het station. Er was inmiddels een gure wind en schaatsen waren handiger geweest in plaats van onze sportschoenen. Toch kwamen we net op tijd voor de trein van vier uur aan. 's Avonds bleek dat dit weekend een ijssculptuurfestival plaats vindt en ze waren druk bezig om de sculpturen te bouwen. Nadat we dit, en het verlichte kasteel, hadden aanschouwd, aten we sashimi, tempura en tori in een schattig tentje.

De volgende ochtend liepen we, na een snel ontbijt in het hotel, weer naar het kasteel, waar inmiddels de sculpturen te bewonderen waren. Het verder slapende stadje, kwam hier tot leven. Er waren veel kinderen en allerlei kraampjes waar je eten en drinken kon halen. Na wat rondlopen, gingen we het kasteel in. Het was één van de vier kastelen in Japan die de titel "National Treasure" mag dragen, de hoogste titel voor kunst en architectuur die er in Japan te halen is. We moesten onze schoenen uit om de houten vloeren van het kasteel te mogen betreden. Het was ijskoud en moeilijk voor te stellen dat de stad hier in de 16e eeuw door samurai werd verdedigd. Het was een prachtig gebouw, maar volledig verkleumd stonden we weer buiten. We warmden even op in een winkeltje en zagen toen dat er een heel spektakel aan de gang was, de powerrangers werden door mensen in pakken nagespeeld en alle kinderen waren onder de indruk. Ook Daan herbeleefde een stukje jeugd. Er stond een kraampje dat Zwitsere raclettekaas uitdeelde op stokbrood en we konden het niet laten om dit te halen. Wat was dat lang geleden en wat smaakte dat goed. Later bleek dat het Zwitsere Grindelwald een zusterstad is van Matsumoto, vandaar de kaas. Daarna liepen we nog snel een rondje door het Matsumoto City Museum wat niet veel voorstelde. We haalden nog een laatste soep en liepen terug naar het hotel om onze spullen op te halen. We gingen snel naar het perron voor de trein naar

Kyoto. In de trein warmden we heerlijk op en ondanks het mooie uitzicht, vielen we al snel in slaap. Nog een keertje overstappen en drie uur later, om 16 uur, kwamen we aan in Kyoto. We zochten ons hotel op en besloten snel richting een eettentje te gaan. Hier aten we tom katsu, tori katsu en aubergine met miso. Daan een warme sake en ik een highball whiskey. We liepen nog wat rond door de wijk Gion, waar het op zondagavond vrij rustig was. Uiteindelijk belandden we op de drukke winkelstraat, Shinkyogoku, waar het iets drukker was, maar ook vrij tam. Langzaam slenterden we naar huis en bekeken wat winkeltjes.

Op maandag was ons plan om een tempelroute door de wijk Zuid-Hygashiyama te lopen. Voordat we aan deze wandeling begonnen, kwamen we in een servieswinkel terecht waar we ons verlekkerden aan het dure, maar prachtige, handgemaakte Japanse servies. We liepen de helling op en kwamen uit bij de Kiyomizu-dera, één van de populairste boeddhistische tempels van Kyoto die voor het eerst gebouwd werd in 798, maar het huidige gebouw is van 1633. Een mooie oranje tempel tegen de heuvel. Op dezelfde helling zit ook de Tainai-meguri, een donkere tunnel naar een verlichte steen (waar je een wens mag doen) die de weg door de baarmoeder

van een bodhisattva symboliseert. Een erg donkere, maar grappige ervaring. Daarna liepen we door de kleine straatjes van Gion verder. Het was erg toeristisch en we zagen veel Chinezen verkleed in kimono's, die je kunt huren voor een dag. We bekeken de Kodai-ji van buitenaf, maar gingen niet naar binnen. We liepen snel door het Maruyama park, waar de bekendste kersenbloesem- boom staat, maar die was nog niet in bloei. We lunchten noedels in één van de zijstraatjes van de drukke winkelstraat en kwamen er toen achter dat aan de andere kant van de stad een grote markt was, die alleen op de 25e van de maand wordt gehouden. Met een korte stop bij de Swatch winkel om mijn horloge te laten maken, gingen we hier naartoe. Na een lange tocht van twee uur en veel lopen en zoeken, kwamen we aan het eind van de middag aan. Het was bij de tempel Kitano Tenmangu en er stonden veel kraampjes met servies, kleren en eten. We liepen wat rond en gingen toen weer op weg naar het centrum, er bleek gewoon een rechtstreekse bus te rijden.. We waren een beetje moe en gingen op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk aten we overheerlijk rundvlees van onze eigen grillplaat. Na het eten maakten we een logische route voor de komende dagen.

Na een kop koffie en de minibroodjes van het hotel, aangevuld met een appel en banaan, pakten we de bus. De eerste stop van onze dag was de Kinkaku-ji, ook wel de gouden tempel, die inderdaad erg goud, maar prachtig was. Daarna gingen we een klein stukje met de bus naar een bekende Zen-tuin, Ryoan-ji. Dit zijn vijftien rotsen omringd door wit gravel en perfect aangeharkt. Daar omheen staat een muur van klei in olie. We vonden het een hele aparte ervaring en een zien de hele andere denkwijze dan we gewend zijn. We kletsten er nog een beetje over na, terwijl we door de omliggende tuinen liepen. Daarna gingen we weer een flink stuk met twee bussen naar de wijk Arashiyama waar we eerst gingen lunchen. Daarna liepen we door het pad wat omgeven wordt door bamboe naar boven. We liepen wat door de schattige wijk en keken naar het prachtige uitzicht op de rivier en bomen. Kyoto is veel rustiger, groener en landelijker dan de gigantische stad Tokyo. We gingen terug richting het centrum voor de Nikishi market. Een overdekte markt waar ze de standaard dingetjes verkopen, servies, ingelegde groenten, andere etensdingen, stokjes en kleding. Het was leuk om er zo een beetje over rond te lopen en daarna gingen we naar een theehuis. Deze ervaring mocht niet ontbreken en we dronken Japanse groene thee, matcha, die op een speciale manier gezet en opgeschonken wordt. Hierbij aten we warabimochi, een kleffe zoetigheid, gemaakt van twee soorten wortel en bedekt in poeder van sojabonen met bruine suikersiroop. We liepen nog wat door de kleine straatjes van de wijk Gion en slenterden door twee grote warenhuizen. Op zoek naar een ander tentje, belandden we in een super leuk en lekker yakitoritentje!

We aten weer ons ontbijtje, dit keer begeleid door het Japanse nieuws waarop te zien was hoe de zakenman die beschuldigd werd van fraude voor 9 miljoen Yen (zo'n 70.000 euro) heel hard zat te huilen in de rechtbank. We liepen naar de metro en reden naar het zuiden om de Fushimi Inari te bezoeken. Een bekend plaatje met allemaal rode bogen en we liepen de vier kilometer naar boven. Al kletsend gingen we weer terug en eenmaal beneden zagen we hoe druk het inmiddels was geworden. Blijkbaar waren we er vroeg bij geweest om 9 uur. Met de metro gingen we terug naar de stad en naar de laatste twee tempels uit de wandeling die we afgelopen maandag niet meer hadden afgemaakt. Bij de Shoren-in besloten we uiteindelijk niet naar binnen te gaan, omdat het voornamelijk tuinen waren (die er in de winter minder mooi bij liggen) en het weer een prijzig entreeticket zou zijn. De Chion-in werd grotendeels gerenoveerd, dus dit veel ons helaas tegen. Daarna liepen we terug naar een restaurantje waar we tsukemen noedels wilden eten. Met een dipsaus van miso en sesam was dit echt een topmaaltijd! Met een hele dikke buik stapten we in de bus naar de Ginkaku-ji, een boeddhistische tempel met vooral een prachtige tuin. We bezochten het daarnaast gelegen Honen-in en hoewel het heel rustig en vredig was, waren we er niet erg van onder de indruk. We pakten de bus naar het Imperial Palace, maar hier konden we niet veel van zien door de hoge muren. We liepen naar het Nijo-kasteel, maar ook hier was weinig te zien door de muren en was helaas al gesloten. We liepen via de Nishiki market over de winkelstraat naar huis.