Eilandhoppen door het Indonesische Archipel is heel bijzonder. Er zijn geen regelmatige vlieg- of bootverbindingen, dus moeilijk bereikbaar. Dit resulteert in eilanden die nog niet overspoeld zijn door het commerciële toerisme en waar de natuur nog helemaal in tact is. Prachtige eilanden had ik bijna volledig voor mijzelf.

Het duurde even voordat ik een verhaal aan jullie kon vertellen. Internet is hier niet vanzelfsprekend. De eerste bestemmingen waren eilanden in Noord-Sulawesi. Op deze eilanden wordt de natuur afgewisseld met eindeloze berggebieden, actieve vulkanen, ondoordringbare regenwouden, en te veel palm- en nootmuskaatbomen. Zoveel dat ik op een gegeven moment geen palmboom of noodmuskaat meer kon zien.

Koloniale erfenissen
Vroeger vormde de specerijenhandel de belangrijkste bron van inkomsten voor de Molukken. Kruidnagel en nootmuskaat maken de eilanden tot een economisch interessant gebied. Op de meest onverwachte plekken kom je Nederlandse overblijfselen uit de koloniale geschiedenis tegen. Nederlandse teksten op de grond in een mini kerkje of het VOC teken op hele oude kanonnen in een historisch verwoest fort. Heel bijzonder om live geschiedenislessen te krijgen.

Frustraties
Als ik iets heb geleerd in de Molukken, is het het hebben van een zeer flexible instelling en geduld. Heel veel geduld. Wil je een boot regelen naar een ander eiland, moet je rekening houden met een paar uur voorbereidingstijd. Niks is zeker. Vragen worden vooraf beantwoord met een wijsvinger richting tien dezelfde bootjes, een nee schuddende hand, een zucht van nee ik spreek geen engels of een zucht waarom spreek jij geen Indonesisch. Frusterend, maar uiteindelijk lach je het toch allemaal weg. Hallo, kijk waar we zijn?

Uniek eiland
Als de Banda Eilanden, deel uitmakend van de Molukken, makkelijker te bereiken waren, hadden ze zonder twijfel tot de populairste bestemming van Indonesië behoort. Elk eiland blinkt uit in onontwikkelde zandstranden, helderste zeewater en spectaculaire koraalriffen. Mijn favoriete eiland is Pulau Hatta. Een geïsoleerd eiland waar geen service is en waar je s’middags je eigen avondeten vist. De mooiste momenten maakte ik hier s’avonds mee. Een zelfgemaakt kampvuur en lokale pinda’s die een privé concert geven op hun mini gitaartje. Dat je elke minuut naar hetzelfde deuntje luistert, neem je hier allemaal voor lief.

Moeder Natuur
Een heel ander moment in de categorie ‘dit hoor ik alleen op het nieuws’ maakte ik op Hatta ook mee. Bijkomend van een onrustige boottocht op zee en genietend van de duizendste rijstmaaltijd van het jaar beginnen plots de borden op tafel hevig te bewegen. Binnen enkele seconden beweegt de grond en alles om ons heen. Het zal toch niet waar zijn. Mijn eerste gedachten gaan uit naar een tsunami. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn. Er was een aardbeving van 7,1 op de Schaal van Richter. Na de aardschok volgden nog vier kleine bevingen. De schrik zat er voor ons de rest van de avond en nacht goed in. Zo zie je maar.

Moeder Natuur is prachtig, maar ook krachtig.