Ik had nooit verwacht dat het afscheid op 12 september 2015 ook echt onze laatste, zichtbare afscheid zou zijn. Een afscheid voor een onvergetelijke reis. Een reis met memorabele gebeurtenissen en wijze levenslessen.

Waaronder mijn laatste anderhalve maand als aupair in Australië. Een rol waarbij jij vooraf je wenkbrauwen optrok. Is dit wel iets voor onze Marlous?

Maar wat ben ik blij dat ik deze dankbare rol heb mogen vervullen. Vanaf dag 1 kreeg ik nog meer respect voor jou. Ik weet nu hoe het is om een moeder te zijn. Een taak waarbij je verschillende rollen op je neemt. Een taak die jij met alleen maar liefde uitvoert.

Ik heb het jou op 16 februari jongstleden ook verteld. Mam, wat ben ik blij dat je altijd thuis was. Jij gaf het antwoord, zo nuchter en met de geestigheid die alleen jij hebt ‘tja ik ben een huis – tuin – en keukenmoeder’.

Maar wel mijn huis – tuin – en keukenmoeder. Daarvoor kijk ik naar jouw grote liefde. Pap. Bedankt dat jij haar hebt uitgekozen. Ik had mijn geen betere moederlief kunnen wensen.

Mam, gedurende mijn reis stuurde jij mij ook meerdere keren de tekst ‘pluk de dag’. Dat deed ik al, doe ik nog steeds, maar dat blijf ik ook zeker doen. Maar nu voor twee. Jij en ik.

Ik weet dat jij van boven op een schouder naast mij zit. Bij alle keuzes en beslissingen in mijn leven denk ik alleen maar aan jouw laatste woorden. De rode draad in mijn verdere levensweg.

Lieve mama,

Bedankt voor alles. Voor alle mooie, gelukkige en bijzondere jaren. Ik hou van je.

Rust zacht. Mijn allerliefste mama.

Ik reis mijn dromen achterna. Daarom vlieg ik in mei terug naar Australië. Ik wil mijn reis afmaken, hoe moeilijk dat op sommige momenten nu ook zal zijn.

Lous op wereldwijs part two is coming soon. Nog even geduld.