De aankomst op de luchthaven is al een feest. Zomerse bankbiljetten in pastelkleuren met vissen en bloemen. Nog voordat je de douane bent gepasseerd, heb je een bloemenkrans om je nek. Locals zingen je welkom met een gitaartje. En dit is pas het begin. Welkom in Fiji.

Het exotische land waar gastvrijheid is uitgevonden. Een variatie aan landschappen van appelgroene heuvels tot ongerepte koraalriffen. Het is gemakkelijk te bereizen, er wordt goed Engels gesproken en er zijn geen vaccinaties nodig. Dat maakt het minder avontuurlijk dan Azië, maar daarom niet minder leuk. Oh, en er zijn gemiddeld acht uren zon per dag. Laat ik die nou net niet hebben gezien toen ik er was.

Ontspanning
Mijn Australische verkoudheid hield aan in Fiji en de zonnestralen waren ver te zoeken bij aankomst. Even was ik bang dat ik in palmbomen moest gaan klimmen om opzoek te gaan naar de zon en mijn stem. Maar gelukkig, na vier dagen keerde het tij voor beide omstandigheden redelijk om. In de ochtend stak ik mijn handen uit de mouwen op lokale scholen. In de middag luierde ik in hangmatten op verlaten eilandjes. S’avonds genoot ik van de prachtige zonsondergangen en de Fijiaanse keuken.

Begrippen
Het enige woord wat je als toerist moet kennen is ‘bula’. Voeg er een grote grijns aan toe en je hebt de vrolijke Fijianen in de pocket. Want zoals de locals zelf zeggen: 'We are the happiest people in the world and always smiling'. Een ander, erg belangrijk, begrip is ‘Fiji time’. Alles gaat op zijn dooie gemak. Het wordt voor elk excuus gebruikt. Waarom stressen als je in een paradijs op aarde bent?

Modder drankje
Vanuit het laatste begrip is ook de traditie kava drinken ontstaan. Een traditie, waarbij je in een kring op de grond een modderig drankje drinkt en verhalen uitwisselt. Kavawortel is een plant die alleen in een bepaalde regio groeit, waar je slaperig van wordt en een verdoofde tong aan overhoudt. Lekker wil ik het niet noemen, maar het is leuk om mee te doen met de ‘sharing is caring’ cultuur.

Terug in de tijd
Voor onbekend Fiji nestel je je in ruige, met gras begroeide valleien. Na een tocht van drie uur landinwaarts kwam ik aan in het bijzondere dorp Navala. Het laatste dorp in Fiji waar de inwoners in traditionele hutten van bamboe en riet wonen. Na toestemming van de ‘village chief’ werd ik uitgenodigd voor een kava ceremonie samen met de belangrijkste dorpelingen. Het was mooi om te zien hoe de inwoners het dorp weder opbouwen, nadat orkaan Winston in februari 2016 een groot deel heeft verwoest. De bewoners in het dorp nemen genoegen met minder luxe in vergelijking tot andere dorpen. Groente en fruit wordt zelf verbouwd. Stroom is er niet. Voor overige boodschappen moet je akkoord gaan met een twee uur durende busreis naar het eerst volgende dorp. Kortom, een reis terug in de tijd.

Zon of regen, griep of fit. Het was een unieke, paradijselijke en culturele bedoeling in Fiji. Vinaka Fiji, bedankt Fiji. En ik kom graag nog een keer terug om de overige zonuren op te halen.