G’day mates. Its me again. Terug in de bewoonde wereld na het avontuur West-Australië alias Big Sky Country. Aussies noemen het niet voor niks zo. De westkust staat voor voor dikke 4×4 jeeps, unieke natuurfenomenen, bushtoiletteren, veels te dure koffie, veertig graden, voorraden water en in geen tijden een auto tegenkomen. De outback is een wereld op zich.

We beginnen de 3400 km bij het begin. Vijf uur vliegen, drie tijdzones terug en een nieuw, geldig paspoort start het avontuur in het koude Perth. In de meest afgelegen stad van Australië is weinig, maar genoeg te zien voor twee dagen. Je gooit jezelf in het gras in een botanische tuin, bezoekt een weekendmarkt, bekijkt een prachtige zonsondergang bij een kuststrand en zegt gedag tegen de laatste stoplichten die je tegenkomt op deze route.

Landschappen
De Indian Ocean Road is een redelijk onbekende route, maar een heus poppenkast decor. Van de stad naar gele woestijngebieden. Van vreemde rotsformaties naar uitgestrekte witte zandstranden met een azuurblauwe zee. Van droge vlaktes naar de Keukenhof van Australië. Dieren kom je overal tegen, zowel op de weg als in het water. Tijdens het voeren van de dolfijnen wilde ik best met mijn voeten in het water staan. Tot ik het enorme bord zag met alle gedierten die je tegenkomt. Een kleine greep uit het assortiment: zeekoeien, tijgerhaaien en zeeslangen. Ander keertje mate.


Dooie boel
Links of rechts, je kijkt tot aan de horizon. Voor of achter, de wegen zijn oneindig lang. Afgezien van de spectaculaire uitzichten is het soms ook eenzijdig, saai of slaapverwekkend. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Ik heb mij van te voren niet beseft dat de afstanden zo groot zouden zijn. Drie uur lang rijden, je komt geen kip tegen. Het is rijden, rijden en nog eens rijden. Mijn engelengeduld wordt op proef gesteld. Mooi is het wel wanneer je de afstand vraagt aan een local. Ey mate, how long until there? Well, thats not too far from here. Vervolgens kar je altijd nog een uur langer door dan voorspelt. Het was een race tegen de klok om voor donker bij een slaapplek aan te komen.

In me swag
Maar wat voor een slaapplekken. Accomodaties passen bij de landschappen. Zo werd er getukt bij een verlaten paarden range, luxe beach resort, primitieve safaritenten en op de grond in een swag rondom een kampvuur. Swag klinkt stoer, maar het is een simpele slaapzak voor nachten in de buitenlucht. Wakker worden hierin is geen straf. Een met miljoenen sterren bezaaide hemel kijkt je aan. Ondertussen probeer je niet na te denken over de spinnen, slangen en sprinkhanen op je heen. Snel ogen dicht en weer slapen.

Parel
Het pareltje van de westkust werd bewaard voor het laatst: Karijini National Park. Een adembenemend en avontuurlijk park door zijn diepe ravijnen, rode rotsformaties, verkoelende rotspoelen en spectaculaire watervalletjes. Vijf spannende survivaltochten hebben we bewandeld in veertig graden. Voetje voor voetje loop je in bikini, met bergschoenen aan en je rugzak op over hoge richels en afgronden. Door middel van ladders en touwen klim je naar beneden. Al zwemmend bereik je het einde van de kloof. Zittend op een rots sluit ik mijn ogen. Even bedenk je dat je in de Zwaluwhoeve bent door het geluid van de waterval, maar als je je ogen opent. De rode aarde schittert ongekend mooi op een zeer geïsoleerde plek. Wauw, ik ben bevoorrecht mens.

Laatste stop
Het eindpunt is het tropische stadje Broome. De trip wordt in stijl afgesloten, namelijk bij de beroemde, lokale crab race. Wedden op de snelste crab die uit over de lijn loopt. Het is maar waar de locals hun plezier uithalen. Rode rotsen, rode wegen en rode kleren. Een hoop onvergetelijke avonturen in een korte tijd. Het wilde westen laat je leren over het echte Australië.

Been there, done that. Het is tijd voor Zuid-Korea.