You hate it or you love it. Het wordt niet voor niks gezegd.
Het land wat je vooraf spuitpoep bezorgt als je er alleen al aan denkt, maar tegelijkertijd als de ultieme bestemming aanvoelt. Had je mij ooit verteld dat er een dag zou komen dat ik alleen hier naar toe zou gaan. Ik had je voor gek verklaard. Toch, na alle uiteenlopende avonturen durf ik het aan. Met gezonde kriebels duik ik het onbekende.

Ik kan niet meer bijhouden hoe vaak er naar mij is geschreeuwd, hoe vaak ik bijna ben aangereden, hoe vaak er geprobeerd is mij op te lichten en hoe vaak ik in de koeienstront ben gestapt. India is een chaotisch schouwspel, maar wie alles los laat. Door de duizend zwermende vliegen, loslopende koeien en piepende varkens heen kan kijken, ziet de magie van het wereldschokkende land.

Heilige stad
De reis begint in een heilige stad aan de voet van de Himalaya. Een stad waar net zo vaak over leven in het nu wordt gesproken als wij in Nederland over het altijd plezierige weer praten. Het is een prettige kennismaking met de Hindu cultuur, maar een duik in het zuiverende water sla ik over. De heilige rivier ziet er niet veel schoner uit dan de straten. Ik beeld mij in dat ik na een bommetje in de Ganges bezwijk aan wat voor infectie dan ook. Ik bedank vriendelijk, ik heb nog een aantal dagen te gaan.

Mooiste bouwwerk
Een helse busreis van vijftien uur, inclusief vijftien uur luisteren naar loeiharde bollywood muziek, brengt ons aan de thuisplaats van de wereldberoemde Taj Mahal. Niet voor niets wordt dit het mooiste gebouw ter wereld genoemd. Dat één minaret uigerekend in de steigers staat, neem ik voor lief. Net als het feit dat ik als hoogblonde westerling minstens net zo’n interessante attractie ben als de Taj Mahal.

Kastenstelsel
Het is officieel afgeschaft in India, maar het kastensysteem oogt als springlevend. Word je geboren als bedelaar? Dan blijf je dat. Gedraag je je een keer zoet, misschien keer je in een volgend leven wel terug als schoenenpoetser. Voor ons erg lastig voor te stellen, maar om te zien nog erger. De armoede uit de laagste klasse is zo dichtbij. Blinde mensen, gewonde mensen met missende ledematen en bedelende kinderen aan je benen. Het gaat door merg en been.

Delhibelly
De reis eindigt in veertig graden New Delhi. Deze hectische hoofdstad is als een bipolaire stoornis. Het ene moment voel je je fantastisch. Vrouwen in kleurrijke gewaden op de trouwmarkt. De heerlijke geur van gele curries uit de kleine steegjes. De pure glimlach van een local. Het andere moment voel je je verschrikkelijk. Overal zijn veel, heel veel, mensen. De stank op straat is overweldigend. Mijn longen protesteren tegen de vieze lucht. Mijn huid kleeft door de combinatie van zweet en vuil. Ik wil niets liever dan zo snel mogelijk wegwezen uit deze goorheid en drukte.

Kwam, zag en overwon
Ik kan nog eindeloos door gaan met al het bizars wat ik heb meegemaakt, maar het opschrijven gaat moeizaam. Met eigen ogen zien is het beste. India is anders, maar fascinerend. Waar ik meer niet van heb begrepen dan wel. Een reis gevoeld tot in mijn vieze voeten. Namaste.