Onder een sterrenhemel in slaap vallen, wakker worden met een geweldig vulkaanlandschap als uitzicht, de te lange nacht vervloeken vanwege balibelly. Hoe vaak heb ik hier wel niet over gedroomd om 07.30 uur op de fiets richting werk? Eigenlijk nooit.

Vandaag ben ik jarig, althans mijn reis is jarig. Precies een jaar geleden verliet ik Nederland voor een reis waar ik nog nooit over had gedroomd. Ik was gelukkig met wat ik deed. Sleurhutvakanties maakte mij blij. Landen als Nieuw-Zeeland en China had ik nog nooit gegoogled. Laat staan ‘visum voor Trans Siberië Express’. Een paar weken voor vertrek gooide ik het roer resoluut om. Het voelde als een nu of nooit. Wereldwijs was en is het doel.

Afscheid
De laatste twee weken voor vertrek waren een chaos van emoties. Ik wist wat ik ging doen, maar dacht ook ‘what the hell, waar ben ik mee bezig’. De spanning sloop er langzaam in, de datum van vertrek naderde en bij het afscheid nemen van vrienden en familie vocht ik tegen mijn tranen. Een clichéfoto die goed, maar ook zo verdrietig voelt. De laatste keer draai ik mij om en zwaai naar mijn familie, naar mijn mama.

Wereldwijs
Het is vandaag een jaar geleden dat ik je voor het laatst heb gezien. Maar het gekke is? Ik voel dat je er nog bent. Niet in fysieke vorm, niet zo zeer als een geest. Maar in mij. Als ik iets bijzonders doe, ergens over twijfel of hard om moet lachen, wat gelukkig vaak gebeurt. Je bent een tweede gids van mijn wereldwijs geworden.

Quotes
De boodschap die moeders mij vooraf heeft mee gegeven op deze reis luidt ‘waar je ook gaat, ga met je hele hart’. Tot nu toe volg ik dit moederlijke advies aardig op. Reizen bestaat uit mega veel cliché boodschappen, maar ze bestaan niet voor niets. Ze zijn stuk voor stuk allemaal waar. Het verloopt niet altijd halleluja, maar dat is goed. Anders is er ook geen drol aan.

Strubbelingen
Zo herinner ik mij mijn eerste kan-iemand-een-plasticzakje-brengen moment nog heel goed. Nog geen 24 uur na vertrek had ik mijn paspoort iets te goed verstopt in mijn Russisch uitvouwbedje. Zweet brak aan alle kanten uit. Het zou toch niet waar zijn dat ik op dag één al naar huis bel om te vragen of ze mij komen halen. In Melbourne ging het aanschaffen van een internetbundel met dezelfde frustratie als je adres proberen te wijzigen voor de studiefinanciering bij de IB Groep. Ook moet je over organisatorisch talent beschikken in hostels. Tig apparaten en maar één wereldstekker. Je hoort mij niet klagen. Het zijn geen wereldproblemen.

Basis van liefde
Mijn vader sluit alle boodschappen af met ‘Vergeet niet. Thuis is de basis. De basis van liefde.’ Daar heeft deze ouwe heer gelijk in. Er komt dan ook geen tweede verjaardag van Lous op wereldwijs. Ik geniet extra van het moment, de mooie reisbestemmingen in het vooruitzicht en van de dag dat ik mijn familie met een voldaan gevoel in de armen sluit op Schiphol.

Een héél andere wereldwijs dan verwacht, maar zeker niet minder mooi.