Avontuurlijk, veelzijdig en indrukwekkend. Zo omschrijf ik Sabeh, deelstaat van Maleisisch Borneo. Hier heb ik de afgelopen twee weken doorgebracht, waarbij ik de toeristische trekpleisters heb gezien, maar ook veel van de lokale leefomstandigheden.

Allereerst richt ik mij tot de stille lezers. Wat leuk dat jullie meelezen. Via het geliefde thuisfront hoor ik wie er allemaal meelezen en reacties doorgeven aan hen. Wow! Ik ben jullie dankbaar. Juist op deze momenten besef ik mij namelijk extra hoe bijzonder mijn wereldwijs is en hoe bevoorrecht ik ben. Alé, nu het avontuur Borneo.

Kota Kinubalu
De hoofdstad van Sabeh, Kota Kinubalu, deed mij op het eerste gezicht aan Nederland denken. Goede infrastructuur, plaatselijke regenbuien en McDonalds Drive In langs de wegen. In de nabije omgeving van deze stad hebben we in het Nationaal Park gewandeld, een canopywalk gedaan, de grootste bloem ter wereld gezien, in hotsprings gebadderd en de omliggende eilanden bezocht.

Tip of Borneo
In een gehuurde, oude koektrommel zijn we naar het noordelijkste punt van Borneo gereden. De omgeving is prachtig en de toeristen zijn op één hand te tellen. De mooiste stranden hadden we voor onszelf. Tijdens onze ontdekkingsrit rijden we plots een lokaal dorpje in. Locals vertellen ons over de indrukwekkende geschiedenis van het plaatsje, goed georganiseerde zorg en hun lange, hardwerkende dagen om genoeg inkomsten te verdienen om hun dorp te onderhouden.

Bijzonder vriendelijk
Dit is typerend voor de bevolking op Borneo. De mensen zijn hartstikke vriendelijk, open, nieuwsgierig, goed Engels sprekend en ze roeien met de riemen die zij hebben. We vervolgen onze weg naar een verborgen en verlaten camping op het strand. Een passievol gezin, bestaande uit vader, moeder en zeven kinderen, verwelkomen ons en bieden een overnachting in een tent op het strand aan. Een kampvuur op het strand en knagen op chicken wings maken het Robinson beeld echt compleet.

Kinabatangan River
Je kan natuurlijk niet in Borneo verblijven zonder een aantal dagen in het groene paradijs te overnachten. Dus vertrok ik naar één van de leukste bestemmingen in Maleisië om het wildlife te spotten tijdens riviercruises en nachtelijke wandeltochten in de jungle. Tijdens de riviercruise voelde ik mij net de vrouwelijke Freek Vonk. Vanaf het water met de verrekijker speuren naar vreemde neusapen, zeldzame volgels, enge krokodillen en wilde oerang oetangs. De act werd helemaal compleet toen we muisstil op onze wiebelende stoeltjes stonden om te luisteren naar de geluiden van olifanten. Alsof we er met zijn allen verstand van hadden. Ik deed vrolijk mee, maar volgens mij hoorde het allemaal bij de beleving. Ik heb geen getrompet gehoord.

Mabul Island
De laatste paar dagen bracht ik door op tropisch Mabul Island. Ikzelf had hier nog nooit van gehoord, maar google het eens. Je bent gelijk verliefd op dit idylissche paradijs, met een hoofdletter P. Het staat bekend als een van de mooiste duikplekken ter wereld. En dat is waar. Het onderwaterleven is er prachtig. De schildpadden zwemmen letterlijk onder je voeten door. Hoewel ik ontzettend genoot van het helderblauwe water, wuivende palmbomen en witte stranden, werd ik hier ook met mijn neus op de feiten gedrukt. Het contrast tussen arm en rijk was enorm groot. Uit elkaar vallende houten huisjes tegenover luxe resorts. Kleine kinderen die niet komen bedelen om geld, maar om een slokje van je water. Ik besef mij hier heel goed dat water een kostbaar levensproduct is en niet vanzelfsprekend is.

Samenvattend
Ik vond mijn dagen in Borneo een typische bestemming die past in het plaatje ‘Lous op wereldwijs’. Vele indrukken opgedaan door interessante gesprekken met gastvrije locals, opnieuw grenzen verlegd door te duiken met mijn toch wel onderwaterangst en veel geleerd over de kostbare goederen in het leven. Het paradijs heeft ook een schaduwzijde. Tijdens de rit langs de hectares palmolieplantages dringt het tot mij door dat de natuurlijke schoonheid van Borneo langzaam verdwijnt door het toedoen van de mens. Dit doet mij denken aan de tekst die ik tegen kwam tijdens mijn wandeling in Kota Kinabalu: ‘Take nothing but photographs, leave nothing but footprints, keep nothing but memories.’ En zo is het maar net.

Morgenavond vlieg ik terug naar het vertrouwde Bali. Hier wachten truffel kruidnoten op mij, want mijn lieve Blender vriendin komt mij opzoeken. Ik kan niet wachten om een geliefd en vertrouwd persoon van thuis te zien. Wie zullen er nog meer volgen?

Ik wacht geduldig af.