Lous op wereldwijs

Van Siberische kou naar Mongoolse kilte. Gelukkig was ik voorbereid op deze barre omstandigheden en had ik genoeg thermokleding bij mij. Het zorgde er alleen voor dat ik met opgepompte armen, look a like the hulk, rond liep in het land van de nomaden.

De Mongoolse trein was in vergelijking met de Russische trein een hele upgrade. Een schattig Perzisch tapijtje op de grond, warm water uit de toiletkraan en een knop om door te spoelen in de wc. Wat kan een mens toch blij zijn. Het landschap werd gedurende de rit steeds mooier. Een soort poppenkast effect. Je trekt aan een touwtje en tada, een nieuw uitzicht.

Belevenissen

Na een uitgeruste treinreis kwam ik aan in het koude Ulaan Bataar. De eerste indruk van de stad is chaotisch. Overal auto’s die toeteren en veel somberheid. Samen met vier andere reizigers en een gids reis ik af naar het nationaal park. Hier slapen wij in een vrolijke, maar zeer kleine joert. Een poppenhuis met mini bedjes, mini tafel en mini krukjes. Gelukkig hadden we een houtkachel in de tent, want het was aardig koud buiten. We vermaakten ons overdag met wandelen en paardrijden. Ook brachten we een bezoek aan een echte nomaden familie. Deze familie had een klein baby’tje van zes maanden oud. Het enige wat deze baby had om mee te spelen was een kleine rammelaar. Later bedacht ik mij pas hoe groot de verschillen zijn in de wereld. Ik heb mazzel.

Wandeltrip
Dag twee stond uiteraard ook in het tekenen van wandelen. Ik heb tot nu toe al meer gewandeld dan in mijn hele leven gok ik. Onze gids vroeg of wij een typisch Mongools liedje wilden horen. Prima. Niet wetende dat ik vervolgens een uur lang moest luisteren naar de Mongoolse Marco Borsato. Leuk was anders.

Brrr
Tussenmiddag hadden we een picknick buiten met traditioneel eten in nul graden. Daardoor liep ik de rest van de dag als ijspegel door de, dat wel, prachtige en herfstkleurige bergen. Het uitzicht is ongekend mooi. Helaas wilde onze kachel s’nachts niet aan vanwege verregende houthaard. We probeerden zelf vuur te maken met onze reispapieren, maar ook dat wilde niet meer helpen. We waren overgegeven aan de kou en de tien extra dekens.

Bijzondere ontmoeting
Mijn laatste dag in Mongolië bracht ik door in de hoofdstad zelf. Ik raakte daar in gesprek met een modieuze Mongoolse vrouw en voor ik het wist, waren we in gebrekkig Engels al een uur verder. Ik vroeg haar waar ik mijn nagels kon laten lakken. Tja, je moet toch wat voor vertrek met je laatste Mongoolse geld. Ze wilde mij graag vergezellen en zo zat ik de rest van de middag in een beautysalon in Ulaan Bataar. Een witte kerst heb ik al gehad, want de dag daarna begon het te sneeuwen.

Terugblik

Een unieke treinreis om mee te maken. Een route van duizenden kilometers lang met prachtige landschappen, diverse culturen, humorvolle ontmoetingen, zeven tijdzones en veel wow momenten. En dit is nog maar het begin.

marlous.aniba

27 chapters

Witte kerst in Mongolie

September 29, 2017

|

Ulaan Bataar

Van Siberische kou naar Mongoolse kilte. Gelukkig was ik voorbereid op deze barre omstandigheden en had ik genoeg thermokleding bij mij. Het zorgde er alleen voor dat ik met opgepompte armen, look a like the hulk, rond liep in het land van de nomaden.

De Mongoolse trein was in vergelijking met de Russische trein een hele upgrade. Een schattig Perzisch tapijtje op de grond, warm water uit de toiletkraan en een knop om door te spoelen in de wc. Wat kan een mens toch blij zijn. Het landschap werd gedurende de rit steeds mooier. Een soort poppenkast effect. Je trekt aan een touwtje en tada, een nieuw uitzicht.

Belevenissen

Na een uitgeruste treinreis kwam ik aan in het koude Ulaan Bataar. De eerste indruk van de stad is chaotisch. Overal auto’s die toeteren en veel somberheid. Samen met vier andere reizigers en een gids reis ik af naar het nationaal park. Hier slapen wij in een vrolijke, maar zeer kleine joert. Een poppenhuis met mini bedjes, mini tafel en mini krukjes. Gelukkig hadden we een houtkachel in de tent, want het was aardig koud buiten. We vermaakten ons overdag met wandelen en paardrijden. Ook brachten we een bezoek aan een echte nomaden familie. Deze familie had een klein baby’tje van zes maanden oud. Het enige wat deze baby had om mee te spelen was een kleine rammelaar. Later bedacht ik mij pas hoe groot de verschillen zijn in de wereld. Ik heb mazzel.

Wandeltrip
Dag twee stond uiteraard ook in het tekenen van wandelen. Ik heb tot nu toe al meer gewandeld dan in mijn hele leven gok ik. Onze gids vroeg of wij een typisch Mongools liedje wilden horen. Prima. Niet wetende dat ik vervolgens een uur lang moest luisteren naar de Mongoolse Marco Borsato. Leuk was anders.

Brrr
Tussenmiddag hadden we een picknick buiten met traditioneel eten in nul graden. Daardoor liep ik de rest van de dag als ijspegel door de, dat wel, prachtige en herfstkleurige bergen. Het uitzicht is ongekend mooi. Helaas wilde onze kachel s’nachts niet aan vanwege verregende houthaard. We probeerden zelf vuur te maken met onze reispapieren, maar ook dat wilde niet meer helpen. We waren overgegeven aan de kou en de tien extra dekens.

Bijzondere ontmoeting
Mijn laatste dag in Mongolië bracht ik door in de hoofdstad zelf. Ik raakte daar in gesprek met een modieuze Mongoolse vrouw en voor ik het wist, waren we in gebrekkig Engels al een uur verder. Ik vroeg haar waar ik mijn nagels kon laten lakken. Tja, je moet toch wat voor vertrek met je laatste Mongoolse geld. Ze wilde mij graag vergezellen en zo zat ik de rest van de middag in een beautysalon in Ulaan Bataar. Een witte kerst heb ik al gehad, want de dag daarna begon het te sneeuwen.

Terugblik

Een unieke treinreis om mee te maken. Een route van duizenden kilometers lang met prachtige landschappen, diverse culturen, humorvolle ontmoetingen, zeven tijdzones en veel wow momenten. En dit is nog maar het begin.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.