Vietnam, here we come!

Vanochtend uitgecheckt en we zullen dit mooie plekje gaan missen. Ik moest zo lachen want nu zei ze het weer 'house speaking' is going to check your room. Te grappig.
We stappen in de taxi. Dit is de tweede keer dat een taxichauffeur eerst een uurtje scheten heeft gelaten en dan mij erin laat. Gatver, word er misselijk van. Met de taxi zijn we zo in Da Nang en omdat we business vliegen, hoor haar!, mogen we in één keer door naar de controle. Dat scheelde zeker een half uur in de rij staan. En we mogen, wisten we de vorige keer niet, naar de business lounge. Dat was voor mij voor het eerst. Het was een wat gedateerde ruimte maar wel met banken, gratis eten en drinken en wifi. We hebben een koffie genomen en wat fruit en ik heb wat gedownload van Netflix.
We gaan als laatste het vliegtuig in en dan moeten ze alle zeilen bijzetten om de 16 stoelen te voorzien van drinken en een lunch. Wat een beenruimte! Best erg luxe en vlgs Ingo was het €30,- per stoel meer. Nu maar hopen dat het echt zo is. Dan wordt er in het Engels omgeroepen, iets over als de luchtdruk wegvalt en je dan je kapje over 'nose and mouse' moet doen. Het lijkt me een uitstekend plan als die mouse tegelijk met het zuurstofmasker naar beneden komt.
We gaan met een praatgrage taxichauffeur naar het oude centrum van Hanoi. Hij kletst de oren van ons hoofd. 'In Ha Lan same same as Vietnam? Left, left, ri, ri. (lees: rij, rij) Oke, ze slikken de laatste stukken steeds in dus ri kan beteken: rice of right. Maar dat gezegd hebbende, mijn Vietnamees lijkt ook nergens naar.
Na veel getoeter, stoppen en weer doorrijden komen we aan in de 'Old Quarter' waar ons hotel ligt. We gooien de koffers neer en gaan meteen de straat op. Mijn hemel wat een drukte. Maar anders dan in Ho Chi Minh. In ieder geval leuker. We gaan eerst wat eten, Pho, en van achter het glas zien we al wat een gekkenhuis het is. Dus zodra we buiten zijn, loop ik met mijn telefoon in de aanslag om zoveel mogelijk foto's te maken omdat er zoveel te zien is op een m2. Ik ben niet ontevreden over het resultaat!
In de badkamer staat een bad met uitzicht op een blok huizen en een winkelstraat. Ik laat het bad vollopen en we kijken over de daken op watertanks, zien een gekko over het balkon lopen. Zo'n uitzicht hebben we nog nooit gehad!
's Avonds lopen we over de nachtmarkt, grappig om te zien. Alles wat je van Gucci, Armani of Nike wilt, kun je kopen. En allerlei eten uiteraard. We gaan eten tegenover het hotel want daar kun je barbecueën. Het zit voor geen meter op die ministoeltjes maar het is niet anders. Als we het vlees krijgen, schrik ik even. Het is dat ik weet dat het beef is en het niet meer beweegt. Maar goed, eenmaal

Brigitte Rimann

37 chapters

16 Apr 2020

House speaking and mouse

August 18, 2018

|

Hanoi

Vanochtend uitgecheckt en we zullen dit mooie plekje gaan missen. Ik moest zo lachen want nu zei ze het weer 'house speaking' is going to check your room. Te grappig.
We stappen in de taxi. Dit is de tweede keer dat een taxichauffeur eerst een uurtje scheten heeft gelaten en dan mij erin laat. Gatver, word er misselijk van. Met de taxi zijn we zo in Da Nang en omdat we business vliegen, hoor haar!, mogen we in één keer door naar de controle. Dat scheelde zeker een half uur in de rij staan. En we mogen, wisten we de vorige keer niet, naar de business lounge. Dat was voor mij voor het eerst. Het was een wat gedateerde ruimte maar wel met banken, gratis eten en drinken en wifi. We hebben een koffie genomen en wat fruit en ik heb wat gedownload van Netflix.
We gaan als laatste het vliegtuig in en dan moeten ze alle zeilen bijzetten om de 16 stoelen te voorzien van drinken en een lunch. Wat een beenruimte! Best erg luxe en vlgs Ingo was het €30,- per stoel meer. Nu maar hopen dat het echt zo is. Dan wordt er in het Engels omgeroepen, iets over als de luchtdruk wegvalt en je dan je kapje over 'nose and mouse' moet doen. Het lijkt me een uitstekend plan als die mouse tegelijk met het zuurstofmasker naar beneden komt.
We gaan met een praatgrage taxichauffeur naar het oude centrum van Hanoi. Hij kletst de oren van ons hoofd. 'In Ha Lan same same as Vietnam? Left, left, ri, ri. (lees: rij, rij) Oke, ze slikken de laatste stukken steeds in dus ri kan beteken: rice of right. Maar dat gezegd hebbende, mijn Vietnamees lijkt ook nergens naar.
Na veel getoeter, stoppen en weer doorrijden komen we aan in de 'Old Quarter' waar ons hotel ligt. We gooien de koffers neer en gaan meteen de straat op. Mijn hemel wat een drukte. Maar anders dan in Ho Chi Minh. In ieder geval leuker. We gaan eerst wat eten, Pho, en van achter het glas zien we al wat een gekkenhuis het is. Dus zodra we buiten zijn, loop ik met mijn telefoon in de aanslag om zoveel mogelijk foto's te maken omdat er zoveel te zien is op een m2. Ik ben niet ontevreden over het resultaat!
In de badkamer staat een bad met uitzicht op een blok huizen en een winkelstraat. Ik laat het bad vollopen en we kijken over de daken op watertanks, zien een gekko over het balkon lopen. Zo'n uitzicht hebben we nog nooit gehad!
's Avonds lopen we over de nachtmarkt, grappig om te zien. Alles wat je van Gucci, Armani of Nike wilt, kun je kopen. En allerlei eten uiteraard. We gaan eten tegenover het hotel want daar kun je barbecueën. Het zit voor geen meter op die ministoeltjes maar het is niet anders. Als we het vlees krijgen, schrik ik even. Het is dat ik weet dat het beef is en het niet meer beweegt. Maar goed, eenmaal

op de plaat met veel te veel boter smaakt het prima! Daarna gaan we naar het dakterras of rooftop bar, klinkt net even leuker. We proberen, echt waar nog voor we ons eerste wijntje dronken, een selfie te maken met ons erop en de achtergrond. Wat een geklooi en we krijgen er de slappe lach van. Ook omdat de flits steeds aan gaat en ik me een konijn die in de koplampen kijkt. Maar het is een leuke foto geworden en het uitzicht moet je er maar bij bedenken!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.