Paradise found

We stonden serieus met onze mond vol tanden en daarna op het dek schoot ik vol. Waarom? Nadat we met een golfkarretje richting de schepen waren gereden, gingen we aan boord. Aan de buitenkant een mooie boot, niet spectaculair. Binnen kregen we een welkomsdrankje, koud doekje en wat uitleg. Allereerst dat het een luxe boot is omdat er maar 8 kamers zijn. Dit werd gevolgd door ‘You have one bathroom between two rooms’. Dat vond ik wel een beetje jammer maar begrijpelijk. Maar goed, ook hier is het Engels weer om je rot te lachen want ze bedoelde ‘one butler between two rooms’. Nou ja! Toen liet Lynn ons, onze kamer zien. We wisten niet wat we zagen, een super riant tweepersoonsbed, notenhouten kasten, een aparte eettafel voor twee en een privé dekje met loungestoelen. Een riante tevens notenhouten badkamer met douche en bad. Dit alles met uitzicht op Halong Bay. Ik kon er niet over uit! En Ingo ook niet. Compleet overdonderd door al deze luxe! Ik raakte even in de war bij de uitleg want na de zwemvesten, vertelde ze waar onze sleapers lagen. Ik heb maar geknikt. Had niets met het bed te maken, ze bedoelde slippers.
We hadden wat relaxtijd, in ons geval echt even bijkomen van deze aangename verrassing. Toen zijn we het bovenste dek op gegaan. Het uitzicht, de grote rotsformaties in het blauwe water, de rust van de boot. Ik werd er serieus emotioneel van. Wat mogen we toch van geluk spreken dat we dit allemaal mogen meemaken!
Om 13.00 uur werd de lunch geserveerd. Lynn bediende dus twee tafels en aangezien er 8 hutten zijn, liep er per twee hutten/kamers iemand uit te serveren. We konden, tegen betaling, een onbeperkt

drinken arrangement afsluiten maar leek ons niet verstandig. Maar nu houdt het in dat we een fles wijn kunnen bestellen, zij ‘m koud kouden en die eventueel meenemen naar de kamer. Prima alternatief. We gaan aan tafel. Ik zeg nog met mijn domme hoofd tegen Ingo, jij mag naar buiten kijken…. Maar da’s op een boot overal het geval. En wat een lunch! 4 gangen, prachtig opgediend, heerlijk eten en mooie wijnglazen! Daarna koffie. En of ik ‘sewer’ (riool) in mijn koffie wil.
Om 14.30 uur vertrekt het bootje wat er achter hangt naar een plek in Halong Bay waar parels gekweekt worden. Je mag hier kijken of je kunt kiezen voor kayaken. Wij gaan voor de kayak. Een beetje Jut en Jul in een veel te klein bootje en na 5 minuten kregen we alle twee kramp. Dan maar de benen buiten boord en peddelen maar. Maar wat ben je klein als je naar boven naar die rotsformaties kijkt. Een indrukwekkend gezicht en als er dan ook nog een roofvogel een duikvlucht neemt heb je het idee dat je in een natuurfilm zit.
Toch wel nat van het kayakken, gauw andere kleren aan want we gaan naar een grot (rond 1910 ontdekt) in een van de rotsen. Ik dacht daarbinnen zal het wel koud zijn. Dit was zeker niet het geval, warm en vochtig maar de moeite waard. Al was het alleen maar om het Engels van de gids. We gaan in een ‘cape’ en ‘watch for my lazy beam’ (laser). En ze wees overal dieren aan in de stalagmieten en stalactieten. Die laatste onthoud ik altijd wel. Stalactieten, vergelijkbaar met hangtieten dus die ‘hangen’. Stalagmieten (geen idee waarom dit ineens met een ‘g’ moet) staan, zijn de staande varianten. We hebben ons rot gelachen. Niemand zag ergens een dier in en zij bleef maar wijzen met haar ‘lazy beam’.
Vanaf 18.00 uur is er een kookdemonstratie op het bovenste dek maar ondertussen is er ook de zonsondergang, hebben we WIFI verbinding etc. We bellen even met Tom zodat hij ook een stukje zonsondergang mee kan krijgen, hij en Heleen zijn hier kort geleden ook geweest en het leuk om dit te delen. Dan gaan we naar boven

waar men in rijen zit en de kookdemonstratie al is begonnen. Ik dacht eerst oh help maar uiteindelijk was het best leuk. We worden enthousiast begroet en gaan zitten. We mogen rijstwijn proeven met een behoorlijk percentage alcohol en ze zoeken vrijwilligers voor het maken van ‘fresh rolls’. In de tweede ronde doet Ingo mee samen met John. John is een vrolijke Amerikaan die de boel wel op gang krijgt en is hier samen met zijn vriend. De rijstwijn die we mogen proeven is wat sterk en de freshrolls zijn heerlijk!
Dan is het tijd voor een douche en de omkleedpartij. Of laten we het zo zeggen, er ligt tradionele kleding klaar en of we dat willen aantrekken. Ik lach me gek, Ingo komt uit de douche en stapt al nakend in een jurk. Ik had best een leuke foto gemaakt van een paar billen die zichtbaar waren via de zijnaad maar voor de zekerheid, stel je voor dat ie viral gaat, maar verwijderd heb. We zijn beiden gekleed in een donkerblauw gewaad met gouden print. En zo betreden we de eetzaal. Godzijdank had John zijn jurk ook aan. Omdat wij ‘all dressed up’ waren ging zijn verkering ook overstag. En het Spaanse setje wat er zet hebben we ook aangemoedigd. Lang verhaal kort, iedereen had er lol om en zij die zich niet verkleed hadden, gingen dit alsnog doen. Toen kwam de groepsfoto. Eerst een relaxte foto en daarna verstond ik, en nog iemand toch echt dat we een ‘sigaret face’ moesten opzetten. Huh? Ik kreeg de ondertiteling pas later en er werd een ‘serieus face’ bedoeld. Ik kwam niet meer bij van het lachen!
Het diner was werkelijk fantastisch! Je kon vier gangen kiezen maar wij hebben er drie gedaan. Alles even goed bereid en mooi opgediend. Enige punt van kritiek is de verlichting. En daarmee bedoel ik dat het te fel verlicht was waardoor je het mooie uitzicht niet ziet. Maar ik begreep dat het of donker of licht was. Dan is de keuze gauw gemaakt. Maar morgen gaan we boven op dek eten. Kunnen we genieten van het uitzicht!
Terwijl ik dit typ, zit ik in een heerlijk bed met uitzicht op de lichtjes van andere boten. We laten de gordijnen open, we zien het wel licht worden. Er werd me gevraagd om om 06.45 mee te doen met Tai Chi, ga ik nog even over denken.