Vietnam, here we come!

Ik schrok me rot. Ik had mijn blog af en liep rustig richting de gate en er stond al ‘final call’ dus ik kon meteen door het vliegtuig in. Ik had steeds de tijd in de gaten gehouden alleen op mijn laptop en die stond nog op een andere tijd…
Na de vlucht eerst een simkaart gekocht en meteen doorgelopen naar de paspoortcontrole. Ik twijfelde even omdat er ook een bordje ‘landing visa’ stond. Maar ik had al een visum dus ben doorgelopen. Na drie kwartier werd ik weer terug gestuurd. Ik moest toch bij ‘landing visa’ zijn. Daar mijn paspoort ingeleverd en wachten. Met mij nog veel meer mensen waaronder een Nederlands stel waarvan de vrouw helemaal uit haar dak ging omdat ze het er niet mee eens was. Kan wel zijn, dacht ik maar je paspoort ligt aan de andere kant van het glas en je krijgt ‘m pas terug als je betaalt. Ik wist dat overigens en had keurig $25,-mee. Toen kreeg je een heel gejammer dat ze geen geld had en de taxi klaar stond. Sta je daar in je Gucci schoenen met je gouden ringen een beetje te jammeren dat je maar €15,- hebt. Om je dood te schamen! En ze hield de hele rij op met haar geklaag. Wat zonde van de tijd!
Weer drie kwartier later sta ik in dezelfde rij maar nu met een visum in mijn paspoort. Ondertussen was de bagage al lang van de band en lag daar te liggen. Nu maar hopen dat ze er niets in hebben gedaan of uit hebben gehaald.
Ik zou opgehaald worden door de shuttle van het hotel en moest even bellen als ik bij paal 10 stond. Toen ik het vliegveld uitliep werd ik overvallen door de hitte, de hoeveelheid mensen met naambordjes en het getoeter van alle taxi’s en schoot in de lach. Zie hier maar eens de juiste persoon te vinden. Wat een gekkenhuis! Maar na tien minuten kwam de chauffeur eraan. Hij was net een kop groter dan mijn tas ;).
Het hotel was inderdaad erg basic maar boeit niet. Behalve het bed, mijn hemel, halverwege de nacht dacht ik wel wanneer mag ik er uit? Knetterhard. Mijn kamer was precies achter de receptie en naast de lift met als gevolg dat ik twee keer rechtop in bed zat omdat ik dacht dat er iemand in mijn kamer was.
Verder om de hoek even snel wat gegeten, erg lekker!

Brigitte Rimann

37 chapters

16 Apr 2020

Van Dubai naar Ho Chi Minh

July 21, 2018

|

Ho Chi Minh

Ik schrok me rot. Ik had mijn blog af en liep rustig richting de gate en er stond al ‘final call’ dus ik kon meteen door het vliegtuig in. Ik had steeds de tijd in de gaten gehouden alleen op mijn laptop en die stond nog op een andere tijd…
Na de vlucht eerst een simkaart gekocht en meteen doorgelopen naar de paspoortcontrole. Ik twijfelde even omdat er ook een bordje ‘landing visa’ stond. Maar ik had al een visum dus ben doorgelopen. Na drie kwartier werd ik weer terug gestuurd. Ik moest toch bij ‘landing visa’ zijn. Daar mijn paspoort ingeleverd en wachten. Met mij nog veel meer mensen waaronder een Nederlands stel waarvan de vrouw helemaal uit haar dak ging omdat ze het er niet mee eens was. Kan wel zijn, dacht ik maar je paspoort ligt aan de andere kant van het glas en je krijgt ‘m pas terug als je betaalt. Ik wist dat overigens en had keurig $25,-mee. Toen kreeg je een heel gejammer dat ze geen geld had en de taxi klaar stond. Sta je daar in je Gucci schoenen met je gouden ringen een beetje te jammeren dat je maar €15,- hebt. Om je dood te schamen! En ze hield de hele rij op met haar geklaag. Wat zonde van de tijd!
Weer drie kwartier later sta ik in dezelfde rij maar nu met een visum in mijn paspoort. Ondertussen was de bagage al lang van de band en lag daar te liggen. Nu maar hopen dat ze er niets in hebben gedaan of uit hebben gehaald.
Ik zou opgehaald worden door de shuttle van het hotel en moest even bellen als ik bij paal 10 stond. Toen ik het vliegveld uitliep werd ik overvallen door de hitte, de hoeveelheid mensen met naambordjes en het getoeter van alle taxi’s en schoot in de lach. Zie hier maar eens de juiste persoon te vinden. Wat een gekkenhuis! Maar na tien minuten kwam de chauffeur eraan. Hij was net een kop groter dan mijn tas ;).
Het hotel was inderdaad erg basic maar boeit niet. Behalve het bed, mijn hemel, halverwege de nacht dacht ik wel wanneer mag ik er uit? Knetterhard. Mijn kamer was precies achter de receptie en naast de lift met als gevolg dat ik twee keer rechtop in bed zat omdat ik dacht dat er iemand in mijn kamer was.
Verder om de hoek even snel wat gegeten, erg lekker!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.