Ik schrok me rot. Ik had mijn blog af en liep rustig richting de gate en er stond al ‘final call’ dus ik kon meteen door het vliegtuig in. Ik had steeds de tijd in de gaten gehouden alleen op mijn laptop en die stond nog op een andere tijd…
Na de vlucht eerst een simkaart gekocht en meteen doorgelopen naar de paspoortcontrole. Ik twijfelde even omdat er ook een bordje ‘landing visa’ stond. Maar ik had al een visum dus ben doorgelopen. Na drie kwartier werd ik weer terug gestuurd. Ik moest toch bij ‘landing visa’ zijn. Daar mijn paspoort ingeleverd en wachten. Met mij nog veel meer mensen waaronder een Nederlands stel waarvan de vrouw helemaal uit haar dak ging omdat ze het er niet mee eens was. Kan wel zijn, dacht ik maar je paspoort ligt aan de andere kant van het glas en je krijgt ‘m pas terug als je betaalt. Ik wist dat overigens en had keurig $25,-mee. Toen kreeg je een heel gejammer dat ze geen geld had en de taxi klaar stond. Sta je daar in je Gucci schoenen met je gouden ringen een beetje te jammeren dat je maar €15,- hebt. Om je dood te schamen! En ze hield de hele rij op met haar geklaag. Wat zonde van de tijd!
Weer drie kwartier later sta ik in dezelfde rij maar nu met een visum in mijn paspoort. Ondertussen was de bagage al lang van de band en lag daar te liggen. Nu maar hopen dat ze er niets in hebben gedaan of uit hebben gehaald.
Ik zou opgehaald worden door de shuttle van het hotel en moest even bellen als ik bij paal 10 stond. Toen ik het vliegveld uitliep werd ik overvallen door de hitte, de hoeveelheid mensen met naambordjes en het getoeter van alle taxi’s en schoot in de lach. Zie hier maar eens de juiste persoon te vinden. Wat een gekkenhuis! Maar na tien minuten kwam de chauffeur eraan. Hij was net een kop groter dan mijn tas ;).
Het hotel was inderdaad erg basic maar boeit niet. Behalve het bed, mijn hemel, halverwege de nacht dacht ik wel wanneer mag ik er uit? Knetterhard. Mijn kamer was precies achter de receptie en naast de lift met als gevolg dat ik twee keer rechtop in bed zat omdat ik dacht dat er iemand in mijn kamer was.
Verder om de hoek even snel wat gegeten, erg lekker!
Brigitte Rimann
37 chapters
16 Apr 2020
July 21, 2018
|
Ho Chi Minh
Ik schrok me rot. Ik had mijn blog af en liep rustig richting de gate en er stond al ‘final call’ dus ik kon meteen door het vliegtuig in. Ik had steeds de tijd in de gaten gehouden alleen op mijn laptop en die stond nog op een andere tijd…
Na de vlucht eerst een simkaart gekocht en meteen doorgelopen naar de paspoortcontrole. Ik twijfelde even omdat er ook een bordje ‘landing visa’ stond. Maar ik had al een visum dus ben doorgelopen. Na drie kwartier werd ik weer terug gestuurd. Ik moest toch bij ‘landing visa’ zijn. Daar mijn paspoort ingeleverd en wachten. Met mij nog veel meer mensen waaronder een Nederlands stel waarvan de vrouw helemaal uit haar dak ging omdat ze het er niet mee eens was. Kan wel zijn, dacht ik maar je paspoort ligt aan de andere kant van het glas en je krijgt ‘m pas terug als je betaalt. Ik wist dat overigens en had keurig $25,-mee. Toen kreeg je een heel gejammer dat ze geen geld had en de taxi klaar stond. Sta je daar in je Gucci schoenen met je gouden ringen een beetje te jammeren dat je maar €15,- hebt. Om je dood te schamen! En ze hield de hele rij op met haar geklaag. Wat zonde van de tijd!
Weer drie kwartier later sta ik in dezelfde rij maar nu met een visum in mijn paspoort. Ondertussen was de bagage al lang van de band en lag daar te liggen. Nu maar hopen dat ze er niets in hebben gedaan of uit hebben gehaald.
Ik zou opgehaald worden door de shuttle van het hotel en moest even bellen als ik bij paal 10 stond. Toen ik het vliegveld uitliep werd ik overvallen door de hitte, de hoeveelheid mensen met naambordjes en het getoeter van alle taxi’s en schoot in de lach. Zie hier maar eens de juiste persoon te vinden. Wat een gekkenhuis! Maar na tien minuten kwam de chauffeur eraan. Hij was net een kop groter dan mijn tas ;).
Het hotel was inderdaad erg basic maar boeit niet. Behalve het bed, mijn hemel, halverwege de nacht dacht ik wel wanneer mag ik er uit? Knetterhard. Mijn kamer was precies achter de receptie en naast de lift met als gevolg dat ik twee keer rechtop in bed zat omdat ik dacht dat er iemand in mijn kamer was.
Verder om de hoek even snel wat gegeten, erg lekker!
1.
Ik ga op reis en neem niet mee...
2.
Ireland, no Vietnam!
3.
Van Dubai naar Ho Chi Minh
4.
I don't Pho!
5.
Waarom ik mijn haar niet verf?
6.
Vis, loempia's en cock
7.
Coco beach
8.
Ik zie ik zie wat jij niet ziet.... een slang
9.
Banh mi toch maar nie
10.
Me, myself and I(nsectspray)
11.
Maxima zonder licht
12.
Ik kom er in om
13.
Oma zonder tanden, Bri zonder bra
14.
Il dolce far niente
15.
Mini mieren moordplan
16.
Koffie, koe en crackers
17.
Bri blikt terug
18.
Ik word op het bed gesmeten
19.
Regen, regen en nog eens regen
20.
Privé vaart over de Saigon river
21.
Aan de gang in Da Nang
22.
Gesloopt en gekraakt
23.
Twee keer genaaid
24.
Alles wat rond loopt gaat de pan in
25.
Koeien uitlaatdag
26.
Heerlijk Hoi An!
27.
Logeren bij Ingo
28.
Getoeter op de scooter
29.
Weinig spannends
30.
Scooteren onder de sterrenhemel
31.
House speaking and mouse
32.
Paradise found
33.
Beyond expectation!
34.
Hoe bedoel je anders...
35.
Grab and go
36.
Laatste dag
37.
Home sweet home
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!