Maxima zonder licht

Om 9.15 uur loop ik naar de receptie om te vragen of ze een taxi kunnen regelen naar Coco beach. Ik heb namelijk vanavond pas les en heb zin in een dagje strand. Via Google translate vraag ik of hij even langs de apotheek wil. Bij de apotheek heb ik zo gelachen om de antwoorden van Google translate. Op de vraag hoeveel keer ik per dag de tabletten moest innemen kreeg ik terug. Je moet drie maanden werken. Daar kan ik echt wat mee. Toen haalde ze een doosje SOS cough, ik dacht dat herken ik tenminste maar ook daar kwamen we er niet uit. Kijk maar naar de foto. Ik heb de bijsluiter meegenomen om te bestuderen.

Er staan bussen vol bij Coco beach en het is knetterdruk. Maar de grap is dat niemand in de zon wil want ze willen niet bruin worden. In plaats daarvan zit de lokale bevolking aan tafels in de schaduw en slepen werkelijk ladingen eten mee. Er wordt de hele dag gegeten, gebarbecued en nog meer gegeten. Nu zijn de dames allemaal maatje XS, 1.45 m en wegen waarschijnlijk nog geen 50 kilo maar ik zie wel behoorlijk dikke kinderen lopen met blikjes energy drink.
Zoals ik al eerder zei, ben ik de enige tamelijk groot uitgevallen dame tussen al die Vietnamezen en voel me Maxima. Niet qua looks overigens. Ik zwaai wat af en maakt beleefde praatjes. Ze roepen allemaal 'hello' en 'how are you' en moest steeds op de foto. Het is hier vooral ook veel selfies maken. Het strand staat vol met auto busjes, er is een (nep) strandwachtershuisje en er staan grote letters 'Love' en 'Sunset' op het strand. Ik heb bij al die foto's mijn zonnebril maar opgelaten wat voor je het weet ga ik viral. Te grappig.
Ik val mezelf niet tegen. Sterker nog, ik ben best gezellig. Want laten

we eerlijk zijn, ik moet de hele dag tegen mezelf kletsen. Ik ben het over het algemeen erg met mezelf eens dus dat gaat goed. Ik heb mezelf een opdracht gegeven: vandaag eens letten op de T-shirts die ze dragen omdat de gekste teksten voorbij komen. Daar kan ik dan helemaal alleen in mijn eentje best lol om hebben. 'Lovely daye', 'It's your choicen' en nog een paar die ik niet onthouden heb.
Voor de lunch had ik noodles met groenten besteld. Op het gehannes na met de stokjes was het heerlijk. Ik vrees wel dat er een knoflookteen of 10 in zat! Maar goed dat zal niemand verder boeien.
Ondertussen op internet nog eens gezocht naar die medicijnen. Maar ik mag ze niet innemen met die migrainetabletten dus ga het maar niet avonturen.
Met de taxi weer terug en eerst eens onder de douche gesprongen. Ik heb twee powerpoints gemaakt om de lessen een beetje op te leuken. Een les ging over familie dus wat leuke foto's van ons in de presentatie gezet en nog een werkblad gemaakt. Ik heb wel het idee

dat ze moe worden van mij en mijn kopietjes maar het moet wel een leuke en zinvolle les worden.
Ben ik net bezig met een leuke groep leerlingen van een jaar of 10, knallen de stoppen door. Dus het is meteen donker (hier veel sneller dan in Nederland) en het wordt bloedheet want de airco en fan doen het niet meer. Ze kijken hun ogen uit als ik op You Tube een brandend kaarsje opzoek, ik wil toch wat sfeer creëren. Maar goed alles leuk en aardig, ik kwam fris gewassen binnen en na 10 minuten loopt het water langs mijn rug. Dus besluiten we om waaiers te vouwen van de werkblaadjes!
Dan gaat na een uur het licht weer aan, pfff. De volgende groep is ook een enthousiaste club kleintjes. Leuke interactie, veel vragen dus een goede avond. Ik krijg een knuffel en er wordt me een goed leven toegewenst.
Ik moet even vragen wat er voor het avondeten geregeld is. Ik ga met ms. N. mee eten en ze vraagt wat ik lust. Alles als het maar geen vis is. We scooteren een stuk en komen aan bij een stalletje waar ik ballen zie drijven in een soort soep. Tot mijn verbazing hebben ze krukken van een normale hoogte en hoef ik niet als een dwerg aan een tafeltje te zitten. Blijkt ms. N. zelf al gegeten te hebben! Hoe ongemakkelijk. De soep waar de noodles in drijven is lekker, ik zie een enorm bot met vlees in die kom liggen en plakjes varken en vooral veel vet. Als ik ergens van griezel. Ik kan het niet maken om dat varken te laten drijven dus doe mijn best om met mijn stokjes die stukjes vlees naar binnen te werken. Ik denk maar een ding, zo min mogelijk kauwen en meteen doorslikken. Pffff. Doe mij, tot nu toe, de Thaise keuken maar. Ook nu slaan de stoppen door en worden er kaarsjes neergezet. Daarna scooteren we terug naar school waar mijn fiets staat. Ik moet nu in een pikdonkere straat met een fiets zonder verlichting. Voelt niet heel chill. Grappige is dat ik gewoon voorbij mijn hotel fiets. Daar hangt normaal zo'n disco buitenreclame en ik denk ineens volgens mij ben ik te ver. Dus maar mijn lamp van de iPhone aan en op weg naar het hotel. Ook hier is het zwart, ik krijg een zaklamp. Wat een service. Ik ben met pa en ma aan het bellen en na een tijdje gaat het licht, de airco en koelkast weer aan. Halleluja!
Ik heb zin in yoghurt. Ik denk ook dat het beter is om nu te eten want de stroom gaat er net zo vaak op als af, ook omdat ik dat stopcontact gebruik om mijn laptop op te laden.
Om ook even een beeld te geven van het leven in een hotelkamer van € 8,59.... Ik zit elke avond met een sjaal om omdat de airco vol in mijn gezicht en nek blaast. Gisterenavond zaten er muggen die rond mijn oren cirkelden. Dan krijg je dit soort plaatjes. En ik ga morgen een lepel kopen! De yoghurt is op, de bekertjes helemaal gesopt i.v.m. de minimieren en ik ga zo nog Netflix kijken, zonder wijn, toastjes, kaasje, worstje, chips..... Fijne avond!