Vis, loempia's en cock

Op de fiets naar mr. Langs huis voor ontbijt, vandaag een pistolet met ei, wordt en komkommer. Heerlijk na alle soep van de afgelopen dagen. We fietsen daarna meteen door, geen idee waarheen. We kiezen voor de andere kant. Binnen een paar minuten fietsen we langs de rijstvelden en er tussen. Tot het pad zo modderig wordt dat we besluiten te lopen. Het levert mooie foto’s op. Ik heb de mijne gewist want je zag moeke in het rijstveld. Geen flatteus geheel dus weg ermee!
Ik heb vanochtend ook een appje gestuurd met het verzoek of ik misschien een kamer met raam mag. Ik lijk misschien wel een prinses op de erwt (of in mijn geval ouwe taart op tuinboon) maar een hard bed, harde kussen, koud water, kakkerlakken zijn tot daar aan toe maar geen daglicht heb ik moeite mee. Niet dat ik veel op mijn kamer zit maar als ik er zit, wil ik graag weten wat voor weer het is en als zoals gisteren de stroom uitvalt, kan ik een raam open zetten. Lang verhaal kort, ik zit nu aan de overkant in een kamer met raam en op de 3de verdieping. En ik heb mezelf er van overtuigd dat kakkerlakken deze verdieping niet halen. Keek ik net naar mijn raam, zoveel kieren dus daar kan ook van alles naar binnen komen, haha!
Na het rijstveld sloegen we weer een ander weggetje in en daar stonden allemaal mensen grote rekken met vis (om te drogen) neer te leggen toen het begon te regenen. Zij moesten snel alles bedekken met zeil. Toen dacht ik nog, wat onhygiënisch. Maar omdat het regende werden wij ook naar ‘binnen’ gevraagd en er werden meteen twee stoelen neergezet. De lucht was ondragelijk maar ik bleef vriendelijk lachen. Toen zag ik hoe ze vis schoonmaakten. Ze knippen met een schaar de vinnetjes eraf en gooien ze dan op een hoop. Dit alles zittend op een plastic mini krukje en de vis wordt op de grond gegooid. Eet u smakelijk! Regen weg en wij ook weg. Frisse lucht!
Nog geen vijf minuten later ziet een klein jongetje ons. Die schiet sneller dan het geluid naar zijn huis waar vervolgens twee vrouwen, een man en een meisjes uitlopen. Grote glimlach en ‘come come’ en we gaan zitten aan weer een kaboutertafel met kabouterstoelen. We krijgen water en er komt allemaal fruit op tafel en twee soorten die ik niet ken. We proberen alles en met handen, voeten, google translate komen we een heel eind. Ik snap zelfs als ze Van Nistelrooy en Van Basten zeggen. Wat zijn het toch allemaal gastvrije mensen!
Ik snak naar koffie want ik heb sinds ik weg ben in totaal vijf koppen koffie (ijskoffie met gecondenseerde melk), 0 wijn, 0 frisdrank en tig liter water op. Ineens zie ik een bordje met koffie eruit en met gierende banden stop ik. Koffie! We kunnen hier heerlijk in een hangmat liggen en dat doen we. Komt mij goed uit want ik heb barstende hoofdpijn waar ik niet vanaf kom. Als mijn medicijnen een beetje zijn uitgewerkt rijden we terug want er wordt op ons gewacht voor de lunch.
Yes! Springrolls, van die kleine kakelverse knapperige Vietnamese

loempia’s met daarbij rijst, taugé en komkommer. Ik laat per ongeluk een springrol vallen in het bakje soyasaus met van die kleine venijnige groene pepertjes. Met stokjes eten is toch echt een ding… En die pepertjes ook. Ik heb met mijn domme hoofd gezet dat ik wel van ‘spicy’ houd.
Ik wil even langs de supermarkt om iet te kopen waar ik mee kan gooien. Klinkt raar maar soms is het wat actiever om met leerlingen in een kring wat te doen als je bijv. een balletje gooit en vervolgens vraagt of ze de vraag willen beantwoorden. Het zijn geen ballen geworden maar boeit niet. En ik heb een poncho gekocht, one size fits all. Ik heb de ballen niet om ‘m aan te trekken. Ik zie het wel al het zover is. En tissues want ik wil er geen poep en pies verhaal van maken maar een wc zonder wc papier, zeep en handdoek, vind ik niks. Ook niet als er een douchekop naast hangt. Daarbij staat er een grote emmer water met een bakje. Ik denk dan meteen dat iedereen met z’n stronthanden aan dat bakje heeft gezeten en heb smetvrees. En dan staat buiten het toilet een afvalbak. Lang verhaal kort, zakdoekjes gehaald en ik kan gewapend naar binnen.
Vanavond drie lessen. De eerste gaat goed, schatjes van 7 en 8 jaar oud en het zijn er 12. Ik had volgens mij al geschreven dat ik in een klein aquarium zit wat gehorig is en waar alleen maar krukjes staan. Ze hebben overigens prima klaslokalen hoor. Maar hierdoor is er nauwelijks ruimte voor een energizers of om iets te schrijven en dat is jammer. Daarna komt een hele luidruchtige groep, het zijn er 18 en er kan echt niets of niemand meer bij. Veel te benauwd en het bij de handje van gisteren is er ook.
Ik schrik me kapot net! Komt ineens iemand binnen. Ik dacht wel ‘ik zou zweren dat er iemand aan mijn deur zit’. Dit was ook zo, hij stapt nu een deur verder naar binnen. Voor straks een slot op de deur maar dan kan hij dus ook zomaar mijn kamer in als ik weg ben. Niet over nadenken.
OK, mijn hartslag is weer normaal, ben zo blij dat ik niet lag te slapen ofzo. Het laatste groepje leerlingen was aandoenlijk. Mijn opdracht was om een uur lang te converseren. Ze durfden hun mond niet open te doen, ik had soms het idee dat ze me niet snapten terwijl ik toch echt de vragen behandelde die ik op had gekregen. Ik dacht dit wordt een lang uur. Ik heb vervolgens mijn powerpoint over Nederland laten zien en zo een bruggetje proberen te maken. Vonden ze nog eng. Toen toch maar gekozen voor een gooispelletje, ook bij deze oudere leerlingen. Er kwamen wat voorzichtige lachjes. De energizers die we samen doen, vielen goed. Ook de hersengymnastiek was grappig.
Het grappigste was bij de woordenschat over beroepen en het herhalen ervan ik toch echt het woord ‘cook’ zei. En vol enthousiasme hoor ik ‘a cock’ door twaalf kinderen tegelijk. Haha! Ze moesten eens weten.
Ik ga zo eens kijken of hier in deze kamer warm water is. Dat zou toch een feest zijn.