Goedemorgen, eerst een joekel van een typefout uit de vorige blog gehaald en nu verder.
Wat een mazzel had ik zeg, stoel 67A is een exit seat dus dat is al top. Nu hoopte ik nog op een fris ruikend iemand naast me. Ik heb eens een hele vlucht naast iemand gezeten die naar een bos knoflook rook en daar word ik bloedchagrijnig van. Ik trof het want er zat een hele mooie man naast me die lekker fris rook;) We hadden een leuk gesprek over zijn Tanzaniaanse vrouw, werk en reizen. Dus twee films later was ik al in Dubai. Hij had een tijd in Dubai gewoond en na een kort praatje met een beveiliger eindigden we in de fastlane bij de paspoortcontrole en had ik in no time een stempel. Hij adviseerde me nog welke taxi's ik kon nemen maar dat had ik online al geregeld.
Maar goed, ik zag allerlei bordjes maar geen met mijn naam toen ik de hal in liep. Toch maar even op mijn telefoon kijken. Over het algemeen is het idee dat je je telefoon hoort als ie overgaat maar als je het geluid uitzet gebeurt er weinig. Ik was al drie keer gebeld. De chauffeur zou er zo zijn.
Voor ik er erg in had holde ik, serieus die man liep zo snel, achter hem aan. Hij vergat even dat ik op teenslippers liep en ik even moest wennen aan de 37 graden om 01.00 uur 's nachts. Ingecheckt en naar boven. Wifi deed het niet best en mijn multiple stekker deed ook geen bal. Dus mijn telefoon is niet opgeladen. Of in ieder geval, niet helemaal. Snel gedoucht en naar bed.
Vanochtend om 06.30 uur de wekker en gauw even ontbeten en toen een taxi gepakt. Eerst gevraagd of ik wel met een creditcard kon betalen. Mijn Indiër was duidelijk: maybe, maybe not. Haha, daar kan ik echt wat mee. 'To the airport please'. Ireland? 'No, to Vietnam'. Ireland? 'No I am flying to Asia'. Bij de derde keer Ireland dacht ik verrek, hij bedoelt airline. Haha, Emirates please en toen reed hij me keurig naar terminal 3. En natuurlijk deed de pin het niet. Ik had net zitten rekenen dat ik gisteren met mijn vooraf geregelde taxi €26,- kwijt was en hoeveel dirham dat dan moest zijn. Maar omdat de pas het niet deed, vroeg ik of ik in euro's kon betalen. Voor €10,- was ik klaar. Dus ben gisteren goed genaaid!
Ik weet niet wat het is met mij en controles maar ik ben altijd de sjaak. Zo ook nu. Ik moest twee keer door het poortje en mocht toen mee in een hokje achter het gordijn. Ik plaats van 'good morning' zei ik 'salam aleikum' wat me onmiddelijk een glimlach opleverde. En klaar was ik.
As we speak heb ik net een cortado op en wacht op mijn vlucht naar Ho Chi Minh. Tot later