Op dit moment zit ik op Schiphol en over een half uur kan ik boarden. Gisterenavond de avonturen van Tom in Mongolië gehoord en toen om half 10 eindelijk begonnen met mijn koffer inpakken.
Even terug naar vorig jaar oktober. Ergens op LinkedIn lees ik over vrijwilligerswerk in Vietnam. Aangezien we toch al in de planning hadden om naar Vietnam te gaan, leek dit me een goed idee om dit te ervaren omdat ik al jaren roep dat ik later (wat nu toch wel dichterbij komt) zou willen lesgeven in het buitenland. En daarmee bedoel ik in gebieden waar het onderwijs wel wat extra’s kan gebruiken. Dus na kort overleg me meteen aangemeld.
Naarmate de tijd dichterbij komt, kreeg ik stress. Niet over de reis, niet over het lesgeven maar over ongedierte, beesten etc. Ik hou echt van alles met twee tot vier benen en haar erop. Alles wat niet in deze categorie past, vind ik doodeng. En mensen die mij van dichtbij kennen weten wat een held ik ben. Ik gil al als ik een beest in een boek of op tv zie. Dus gemiddeld genomen gebeurt er dit. Ik gil om dan vervolgens in paniek te raken en dan ga ik huilen en roep ik Ingo of de jongens. Probleem redelijk opgelost. En dit was ik dus vergeten! Geen Ingo en geen jongens. Dus ik dacht de oplossing te hebben gevonden. Ik heb twee super spuitbussen gekocht tegen vliegende ellende en kruipende ellende. Ik zag mezelf ook al met twee spuitbussen in de hand mijn kamer betreden (of waar ik ook terecht kom) om de hele boel morsdood te spuiten. Dat gaf rust in de tent….
Tot gisteravond Ingo ineens zei dat ik die bussen waarschijnlijk helemaal niet in mag checken. Daar ging de rust. Spuitbussen thuisgelaten en pech gehad. Nu heb ik wel mijn klamboe mee, misschien dat ik die hoe dan ook ophang, airco of niet, om in ieder geval ’s nachts het idee te hebben dat ik beschermd ben.
Hoe dan ook, ik ga! Eerste stop is Dubai, daar ga ik overnachten om vervolgens morgen verder te vliegen. Ik heb net 6.600.000,- aan Vietnamese dong gepind en mijn passen op werelddekking gezet. Ik hoop de stress en hoofdpijn hier te laten en me te laten verrassen door Vietnam.
Haha, had ik al gezegd dat ik eigenlijk maar 1 ding weet? Namelijk dat ik zondagochtend om 9 uur word opgehaald bij paal 7 en dat ik naar Phan Thiet ga. That’s it.