Vietnam, here we come!

Ok, het is 09.30 uur en al 37 graden dus dat belooft wat. We scooteren naar Hoi An voor een kop koffie. We komen verhit binnen en krijgen al snel zo'n heerlijk koel handdoekje. Ik heb serieus overwogen om 'm nog even tussen mijn dijen te stoppen maar vond dat dat echt niet kon. Daar nemen ze de tijd voor een goede kop koffie. Je krijgt een glas met een filter met koffie. Na vijf minuten krijg je een glas met ijs zodat je zelf het aantal klonten kunt bepalen.
We besluiten om nu naar het andere strand te gaan en dat was geen verkeerde keuze. De prijs van de bedjes wisselt dus krenterig als we zijn, doen we een vergelijkend warenonderzoek. We eindigen met

Brigitte Rimann

37 chapters

16 Apr 2020

Scooteren onder de sterrenhemel

August 17, 2018

|

Cam An strand

Ok, het is 09.30 uur en al 37 graden dus dat belooft wat. We scooteren naar Hoi An voor een kop koffie. We komen verhit binnen en krijgen al snel zo'n heerlijk koel handdoekje. Ik heb serieus overwogen om 'm nog even tussen mijn dijen te stoppen maar vond dat dat echt niet kon. Daar nemen ze de tijd voor een goede kop koffie. Je krijgt een glas met een filter met koffie. Na vijf minuten krijg je een glas met ijs zodat je zelf het aantal klonten kunt bepalen.
We besluiten om nu naar het andere strand te gaan en dat was geen verkeerde keuze. De prijs van de bedjes wisselt dus krenterig als we zijn, doen we een vergelijkend warenonderzoek. We eindigen met

gratis bedjes als we daar ook lunchen. Met deze temperatuur zet ik geen stap verder dan nodig dus prima! Laat deze kordate dame ook best wat Nederlands praten, het was te grappig. Zeker toen ze eind van de dag 'doei doei' riep.
Tussen de middag facetimen we met Bas en Keisha die in Thailand zitten, we zien twee stralende bruine koppies.
We raken op het strand aan de praat met een Engelsman die razend enthousiast is over Halong Bay. Dat komt mooi uit want morgen gaan we uitchecken, met de taxi naar Da Nang en dan vliegen we op Hanoi om zo de volgende dag naar Halong Bay te vertrekken.
Als we nog nat van het zeewater bij het hotel aankomen, duiken we meteen het zwembad in en lezen nog wat tot het donker wordt. Wat een leven!
We hebben heerlijk gegeten bij de Italiaan! En ondanks de ventilator blijft het bloedheet. Om uit Hoi An te komen is een drukte en getoeter van jewelste en opletten op scooters en fietsers zonder licht. Richting ons hotel wordt het rustiger en kom ik eindelijk een beetje bij. 'Zullen we gewoon nog een stukje doorrijden?' vraag ik Ingo en dat doen we. Met een prachtige sterrenhemel, wat wind en het geluid van krekels op de achtergrond scooteren we waarschijnlijk voor de laatste keer door de rijstvelden. Nu terwijl ik dit typ, zit in wijdbeens, bh-loos en hijgend achter mijn laptop. Wat een hitte, ik hoop dat de airco snel verkoeling brengt. Gelukkig zit Ingo op de wc en hoeft ie dit niet aan te zien. Toedeloe!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.