Il dolce far niente

Ik keek van de week naar de film ‘Eat, pray, love’ met Julia Roberts. In deze film bezoekt ze Rome en leert Italianen kennen die haar uitleggen wat Amerikanen niet kunnen ‘il dolce far niente’. Vrij vertaald: het zalige nietsdoen. Dat ze het altijd moeten ‘verdienen’ Nu is nietsdoen ok niet iets wat in mijn vocabulaire voorkomt. Wel termen als eruit halen wat erin zit, maximaal genieten, altijd wat moeten.
Maar wat gebeurt er vandaag? Ik doe helemaal niente. Of in ieder geval, in mijn belevenis dan. Als ik wakker word, lig ik eerst twee minuten, serieus, na te denken hoe ik mijn bed uit moet. Ik ben zo stijf en heb zo’n last van mijn rug dat ik er even over na moest denken. Ik heb het bloedheet, hele nacht geen airco aan en ik heb de ventilator denk ik gesloopt. En hoofdpijn maar dat is soort van standaard aan het worden. Ik besluit te beginnen met paracetamol gevolgd door yoghurt en een mini banaan. En daarna het zakje kleurrijke pillen. Dat is binnen. En dan lekker onder de warme douche met rituals, scrub crème. Ik kom redelijk soepeltjes de douche weer uit!
Ik werk mijn mail bij en pak mijn Libelle zomerboek, deze keer met pen, en fiets naar een koffietentje. Ik bestel espresso met regular milk. Ik krijg een mini beetje koffie met melk en ik denk 3 suikerklontjes. Mijn hemel wat smaakt dat zoet! Maar die twee meisjes zijn te schattig dus ik zeg er niets van en spoel het weg met wat water. En nou komt ie: ik zit hier rustig anderhalf uur kruiswoordpuzzels te maken, wat te appen en te luisteren naar al het verkeer, getoeter etc. wat voorbij komt. Normaal zou ik dit doodzonde van mijn tijd vinden maar ik vind het nu wel prima. Liever wat rustiger aan en straks fit voor de komende 3 weken!
Ik ga om 12 uur lunchen. Kommetje rijst met stukje kip en wat soep. Die soep gooi ik ook over de rijst (doen zij ook) is het wat minder droog. Mr. Lang schuift aan en nog een andere docente. Ik heb het idee dat eten hier vooral functioneel is en niet perse gezellig. Oftewel, het is eten en wegwezen. Ze gaan rusten.
Ik heb inmiddels mijn les voor vandaag gekregen. Weer weinig dus ik zoek op internet naar een extra werkblad, vul de powerpoint aan met vragen en plaatjes en zoek een liedje op youtube en nog een filmpje erbij. Ik ben er klaar voor. Omdat het nu (rond half 4 ) minder warm is, besluit ik nog even laten de COOP te fietsen voor yoghurt en misschien een pot die ik kan vullen met snoep ofzo voor de andere docenten als bedankje. Ik weet de weg, geef keurig mijn tas af want die moet in de locker en zoek alles wat ik nodig heb bij elkaar. Er wordt enthousiast gezwaaid. Een leerling van school.
Op de terugweg zie ik weer van alles, rijstvelden met koeien, mensen die vissen in een sloot waarvan ik me afvroeg of er überhaupt iets in kan leven. Er staat een man met een grote kar met allemaal volières met parkietjes etc. Ik geloof niet dat ze die opeten ;). Ik dacht wel die beesten moeten het toch ook snikheet hebben. Onderweg worden netten gevlochten, een smid is bezig en ik zie aan de kant van de weg een mobiele fleurop. Ik stop toch even om een foto te maken.
Ik geef les in lokaal 3, dat lokaal zit achteraan in het gebouw en heeft geen ramen. Wel airco. We beginnen de les, ik ken de leerlingen ondertussen een beetje. Dan gaat de stroom er weer af. En het is nu gitzwart! Gelukkig geeft mijn laptop nog licht en kan ik mijn mobiel pakken om even bij te schijnen. Het duurt niet zo lang. Als ik YouTube opstart om het liedje (en bijpassende bewegingen) te laten zien en horen, zie ik dat ik ook geen internet heb. Al mijn voorbereidingen weer voor Jan Doedel! Er zit niets anders op, ik ga zingen en ik kan je vertellen dat dit geen talent van mij is. Nou ja, boeien, we klappen en springen erop los. Ik verzin het ter plekke wat. IK had het eerste couplet van ‘if you’re happy and you know it’ uit mijn hoofd geleerd. Dan zie ik dat het tv-scherm het ook niet meer doet. Dus ook jammer dan voor mijn powerpoint. Daar sta ik dan! Gelukkig had ik een werkblad geprint dus deel dat uit en dat geeft me wat denktijd. Ik besluit om van die happertjes te gaan vouwen. Ik moet dus als een malle 18 blaadjes uit mijn schrift trekken en er snel vierkante blaadjes van maken. (ik doe er even een plaatje van internet bij voor het idee). Dan ga ik 18 van die kleine donderjagers uitleggen hoe ze dit moeten doen. Ik moet zeggen het gaat redelijk. Als die gekke dingen gevouwen zijn, laat ik ze de woorden die ze moeten leren erin zetten. En dan kunnen ze over een weer elkaar bevragen. En dan is het toch ineens 18.30! En hebben we het weer gefikst.
Ik zet mijn fiets af bij het hotel en spring bij Ms. N. op de scooter. We

gaan weer biefstuk eten wat ik echt lekker vond. Haar vriend komt ook. Die spreekt Engels en dat maakt het een stuk makkelijker. Daarna gaan we samen voor een massage. Ik ga me laten verrassen. Het is in een hotel. Ik loop de trap op naar boven en krijg een handdoek en zo’n wegwerpbroekje. Nou pas ik die dingen in Nederland al nauwelijks maar bij deze scheurde ik de zijkant al stuk toen ik bezig was mijn bilpartij in die broek te hijsen. Toen ik in de spiegel keek, zag ik dat driekwart van mijn bilnaad nog zichtbaar was. Nou schrok ik al van dit uitzicht en wil dit verder niemand aandoen, uit dat ding. Ik ben vlak voor ik hier naartoe ging fris gedoucht en schoon ondergoed aangedaan dus hup gauw mijn string weer aan. Ik kreeg het er heet van. Eerst in de stoomcabine. Voor mijn kuchje wel prima. Toen moest ik een kimono aan. Dat ging! Daarna naar een ruimte met twee enorme ligstoelen. Er komen twee mini meisjes binnen. Het meisje dat mij ging masseren zal hooguit 40 kilo hebben gewogen en een kracht in die vingers! Na 5 minuten zei

ze wel ‘relax’. O ja, daar ben ik nooit zo goed in. Ik werd ook een beetje afgeleid door de muziek. Ik denk dat ze de Vietnamese synthesizer top 10 op repeat hadden gezet! Maar ik moet zeggen, het was anders dan ik gewend ben maar prima. Vooral op het laatst toen ik op mijn buik lag en dat kleine wijffie toch bovenop me ging zitten. Vond ik een gekke gewaarwording, zo’n klein Vietnamees wijffie wat mijn haar kont, bovenop de mijne zit. Ik dacht wel, zit ze ook een keer zacht ;). Zal menig man toch een feestje vinden. Toen nog met hot stones gemasseerd dus ik ben benieuwd hoe ik morgen wakker word. Lig ik erbij als een zak aardappelen of spring ik als achttienjarige lenig mijn bed uit. We zullen zien!