We worden opgehaald door een jonge knul die net even te veel kletst, blijkt al snel. We gaan vandaag naar Tam Coc, een mooi gebied buiten Hanoi. Ook omdat we vanavond vliegen en we niet de hele dag in de stad willen hangen en al helemaal niet in de hotelkamer.
Tijdens de autorit begint ons kruisverhoor. Het lijkt meer op een quiz over Vietnam dat een relaxte rit naar Tam Coc. Deze jongen is net iets te enthousiast. We bezoeken een tempel en gaan vervolgens een mooie trip maken op een roeiboot. Wat een rust en wat een mooi uitzicht. Halong Bay blijft favoriet maar ook hier is de omgeving adembenemend. Op de helft van de bootrit stoppen we. Er liggen dames met bootjes vol met drinken en eten en ze willen natuurlijk graag dat je wat koopt. Op de oever lopen geiten en varkens, een bijzonder gezicht.
We hebben net mazzel dat wij vrijwel alleen varen want op de terugweg zien we heel veel bootjes ons passeren.
Na de boottocht gaan we nog een stuk fietsen. De fietsen zijn ruk. Ingo is veel te groot en mijn trapper doet raar. Maar de jongen maakt er niet veel van en dus gaan we. Na een kwartier dondert mijn hele trapper eraf.... Ik besluit hem maar mijn fiets te geven en dat wij het samen wel redden. Dat vindt hij eerst niets maar gaat toch terug op de fiets zonder trapper. Ingo en ik zigzaggen wat door de straatjes en Ingo moppert op de fiets. Ik lach me gek want zodra hij het winkeltje uitkomt met een flesje cola zegt hij 'het is kut'. Hij heeft niet door dat ik film. Wat Ingo zegt nooit zoiets maar nu kwam het uit zijn tenen! We zien veel als 'jongen' ons weer heeft teruggevonden. De weg is alleen zo slecht dat ik beter een sportbh had kunnen aandoen. En het is bloed en bloed heet. Al jongen met het plan komt om weer een berg te beklimmen, heb ik geen zin meer. We doen een gedeelte. Ik ben gesloopt en we moeten nog even door. Op de terugweg valt jongen in slaap en is het heerlijk rustig!
's Avonds vertrekken we naar Dubai. We vliegen business tot aan Duba. Wat een luxe!! Ik weet niet wat ik zie! Champagne? Ja, graag! Matrasje? Heerlijk. Wat een lekker bed en wat is dit anders vliegen, zo chill.
In Dubai slapen we een uur of 5 en moeten dan weer door. Ingo sjouwt met zoveel tassen dat ik besluit de laptoptas wel te nemen. Eenmaal bij de security bedenk ik me dat ik de tas niet mee heb! Shit, wij moeten weer uit de rij zien te komen en kijken of we nog wat kunnen doen. Wat een stress. Een vriendelijke mevrouw regelt en belt en het blijkt dat ze weet wie de chauffeur was alleen is hij op dit 'in gebed' en dat kan nog even duren. Lang verhaal kort: we hebben echt net op tijd de laptop terug en rennen naar de gate!