Day 11: Las Vegas Ink, everything is Blue and the Band of Brothers (in Law)

Vanmorgen werd iedereen lekker laat wakker omdat iedereen maar geen wekker gezet had en lekker uit ging slapen. Ruth en Leroy gingen nog even naar het zwembad toen we allemaal rond half 11 wakker werden en ik bleef even op de kamer om nog even aan mijn dagboek te werken, nee niet de dag van gisteren maar nog veel verder daarvoor, want terwijl ik dit verhaal aan het typen ben zitten we al twee dagen in San Fransisco en is er alweer van alles en nog wat gebeurd, maar goed, ik loop op de zaken vooruit, weer even terug naar Las Vegas.

Rond een uurtje of half 1 stappen we in de auto en rijden we naar het noorden toe naar Studio 21, een tattooshop waar Gerwin een nieuwe tatoeage wil laten zetten. Hij had al een afbeelding van een mandala gestuurd de dag van tevoren en kon langskomen om hem te laten zetten, heel spannend. De tattooshop zelf ziet er heel erg gaaf uit, alle kamertjes lopen rond in een cirkel waarin de artiesten veel van hun kunstwerken hebben hangen om het hun eigen sfeer te geven. En toen kwam Charlie aanlopen, Gerwins tattoo artiest. Charlie was een man van rond de 50, lange grijze baard, onder de tattoos natuurlijk, een heel vriendelijke blik en aanstekelijke lach. Hij kletst er heel wat af met ons over Nederland, plekken waar wij geweest zijn, waar we naartoe gaan, tips waar nog naar toe te gaan, en nog eindeloos veel andere onderwerpen waarbij hij veel grapjes maakt en hard moet lachen. Gerwins mandala wordt opgeplakt en maakt zich klaar voor

een tattoosessie van ongeveer drie uur lang. Wij blijven in het begin nog eventjes kijken hoe het allemaal gaat met het zetten van de tattoo en daarna splitsen we ons op, Gerwin en Leroy blijven in de shop en ik ga met de auto Kim en Ruth wegbrengen naar het Luxor waar zij aan het eind van de middag de show hebben van de Blue Man Group.

Ik rij met Kim en Ruth door Vegas en kan zowaar onder de sfinx parkeren zodat Ruth en Kim een beetje een glamour gevoel krijgen voor hun show, waar ze ook heel erg mooi voor gekleed zijn in hun jurken/rokken. Ik zwaaide Kim en Ruth uit en ging weer terug richting de tattooshop om me weer bij de rest te voegen en om hun weer op te halen.

Onderweg terug sta ik lang in de file want ik kom net aan het begin van de spits terecht. Uiteindelijk blijkt dit goed uit te komen, want als ik de shop binnen stap is Charlie net bezig met het laatste detailwerk en is Gerwin al snel klaar. Zijn tattoo is ontzettend gaaf geworden, een kompas in het midden met daaromheen blaadjes die een mandala vormen, heel mooi.

Ik reed met Gerwin en Leroy terug naar het hotel waar we ons even opfristen en daarna de taxi van het hotel wilden pakken naar de strip. Toen we aankwamen voor het hotel reed de taxi net weg, kon ik nog even als een idioot achter het busje aanrennen en wild zwaaien maar tevergeefs. We besloten maar gewoon richting de strip te lopen, wat vast niet ver kon zijn. Uiteindelijk bleek het maar een kwartiertje te duren voor we de strip alweer op waren gekomen en weer werden verwelkomd door de lichten, geuren en drukte van de stad.

Onze plannen voor vanavond waren om naar de film Suicide Squad te gaan en we liepen de strip over om een bioscoop op te zoeken. Leroy wist nog een bioscoop te zitten ergens op de strip en we liepen er naartoe om een kaartje te kopen. Bij aankomst bleek dat de film pas over anderhalf uur draaide wat eigenlijk goed uitkwam, zodat we nog even wat konden eten. Op de hoek van de bios zat een Denny’s, die eigenlijk beroemd is om zijn pannenkoeken en ander ontbijt maar die wel erg goedkoop is. We aten allemaal een super lekker soepje (en Leroy natuurlijk met uienringen erbij) en gingen na een dik uur weer terug naar de bios. Bij de bios speelden we nog een paar spelletjes voor de zaal open ging en gingen naar de film.

Amerikaanse bioscopen zijn ook een hele belevenis vergeleken met Nederland. Pa had het waarschijnlijk al geweldig gevonden omdat er geen pauzes tussen de film zitten en je gewoon voor de film al je eten en drinken alvast moet kopen samen met je ticket. Waar ze in Nederland tot maximaal vier voorfilmpjes even snel laten zien en een bult reclame vooraf tonen laten ze in Amerika een hele lading reclame zien gevolgd door nog meer voorfilmpjes. Na acht voorfilmpjes en ongeveer 40 minuten later dan dat de film volgens het bord zou beginnen begon dan eindelijk de echte film.

Jammer genoeg was eigenlijk iedereen van ons teleurgesteld in de film en bespraken we in de taxi naar huis alles wat beter gekund had en wat wel en niet leuk aan de film was. Toch was een avondje uit met alleen de mannen wel heel erg gezellig, ook omdat we dit nog nooit eerder gedaan hadden en ook heel geslaagd was. Bij thuiskomst praatten we nog wat met Kim en Ruth die ons van alles vertellen over de Blue Man Group, waar ze het heel erg naar hun zin gehad hebben en gaan we slapen omdat we de volgende dag alweer moeten uitchecken, helaas. Las Vegas is echt een ontzettend mooie stad waar je nog veel meer kunt doen en zien. Plannen voor morgen: vijf uur lang rijden door de woestijn (Death Valley) om richting San Fransisco te gaan met nog drie tussenstops, Bishop, Yosemite National Park en Sonora.