Day 9: Saturday Zion and the Sin City that never ever sleeps

Vanmorgen konden we genieten van ons tweede ontbijt wat inclusief was. Hier was het minder druk dan gisteren en konden we de tijd nemen om voor iedereen wafeltjes maken met het wafelijzer. Ons plan voor vandaag was om naar Zion National Park te gaan en daarna door te rijden naar onze tweede grote stad van de trip: Las Vegas.

Het weer begon al flink warmer te worden we zaten ondertussen al op 104 F, wat omgerekend precies 40 graden is. We moesten al best lang in de rij met auto’s staan voor het park en eenmaal op de parkeerplaats bleek er geen plek te zijn en moesten we weer terug naar het dorp om daar de auto neer te zetten, te lopen naar de bushalte, lang wachten op de bus en weer richting het park.

In het park was het net zo druk als het wachten er voor, misschien omdat het een zaterdag was. De hitte en het bordje die aangaf dat het wachten op de bussen vanaf dit punt 45 minuten waren hielpen niet echt mee. De bussen waren de enige manier om het park verder in te komen aangezien je niet zelf mocht wandelen. We bespraken wat het beste was om te doen en besloten toch maar Zion te laten voor wat het was en maar eerder richting Vegas te rijden. Ondertussen speurden Ruth en ik op de terugweg nog even goed de auto’s af naar zeldzame nummerborden en we kwamen zowaar een auto tegen op de weg met een Hawaii nummerbord, waarvan we al dachten die nooit te zullen zien in Amerika. Ook Alaska stond ertussen waardoor we al twee van de moeilijkste borden gehad hadden, Rhode Island blijft nog steeds afwezig helaas.

Voor we terug naar de auto gingen haalden we nog even een ijsje, waar het -je eigenlijk wel vanaf mag worden gehaald. Ikzelf probeerde het bekende Rocky Road ijs, wat een mix van marshmallows en chocola is, wat super raar voelt in je mond maar wel heel lekker is. Na het ijsje pakten we de auto en begonnen we aan een tripje van drie uur richting Vegas.

Al 20 mijl voordat we in Las Vegas waren was het al goed te zien, midden in de woestijn torende ineens grote flatgebouwen, torens, winkels en casino’s de grond uit. Een heel raar idee dat je zolang in de woestijn hebt gereden met alleen maar een snelweg en zo’n grote stad te zien midden in het zand. De rit in las Vegas konden we onze ogen uit kijken naar alles wat we herkenden uit films of over gehoord

hadden. De Bellagio, MGM Grand en het Luxor kwamen we tijdens de rit al tegen richting het hotel over de brede vijfbaans straten van Vegas.

Het Hotel bleek een resort te zijn waar we twee kamers naast elkaar hadden. De kamer van Ruth, Leroy en ik was de beste kamer die we tot nu toe gehad hadden. Waar we normaal alleen twee grote bedden hadden met een kleine badkamer hadden we nu ook nog een keuken en redelijk grote woonkamer bij onze kamer aanzitten. We relaxten wat voor de met een gratis taxi vanaf het hotel richting de beroemde strip reden in Vegas.

Eenmaal in Vegas had je eigenlijk ogen te kort. Overal liepen mensen die iets wilden verkopen, muziek maakten, schaars gekleed waren en met mensen op de foto wilden en lampjes overal. Ondertussen tikten we de 108 F al aan (42.5 graden Celcius) dus was het flink warm tijdens het lopen. We liepen door winkelcentra met plafonds die de lucht projecteerden zodat we de hele tijd het idee hadden dat we gewoon buiten waren.

We zochten een redelijk betaalbare plek om wat te eten, wat nog best tegenvalt op de strip. Uiteindelijk kwamen we uit bij Off the Strip, een restaurant wat onderdeel was van casino The LinQ. Alle restaurants zijn trouwens onderdeel van een casino en bijna alles is aan elkaar gekoppeld dus je kan van elk hotel en elk casino bijna binnendoor lopen naar de volgende. We namen allemaal maar een burger vanwege de belachelijk dure prijzen die er werden gehanteerd op het menu. Een burger was 19 dollar en bleek later dat de patat die je erbij nam niet inclusief was ook 8 dollar extra koste, wat een hamburger met patat zo even op 27 dollar brengt. Maar goed, je betaald ook voor de locatie natuurlijk.

We liepen na het eten nog even door de stad om alles even in ons op te nemen maar het was bijna allemaal even te veel om te zien. We reden met de gratis taxi weer terug naar het hotel en gingen om 11 uur maar naar bed toe zodat we morgen weer heel vroeg Vegas in konden gaan. Plannen voor morgen: Viva Las Vegas en een gokje wagen in the city that never sleeps!