Day 23: The long road home

Vanmorgen moesten we om tien uur uitchecken en we hadden alle koffers zo netjes mogelijk ingepakt en alle spullen in de rugtas gedaan die we mee wilden nemen naar huis in het vliegtuig. We pakten de auto in en keken wat we nog konden doen voor we om twee uur op het vliegveld moesten zijn. Ruth en Kim hadden een adres opgezocht van iemand (Al Bundy) die in een serie in Los Angeles speelde maar deze bleek 55km verderop te zijn, waar we niet voor heen en weer wilden rijden.

We reden nog een stukje rond door Los Angeles en reden terug naar de autoverhuur waar we de auto weer in konden leveren. We hadden verwacht dat de auto eerst helemaal gecheckt moest worden maar we konden uitstappen, uitpakken en er kwam gelijk iemand om onze auto mee te nemen die ons een fijne reis wenste en dat was dat. Zo waren we wel erg vroeg in het pendelbusje van de verhuur naar het vliegveld maar we konden verder ook weinig anders meer doen.

We werden afgezet op het vliegveld maar na eventjes zoeken bleek het dat we op de verkeerde plek waren uitgestapt en moesten we een eindje terug lopen voor we bij de Thomas Cook vliegmaatschappij balie uitkwamen die nog niet bemand was. We moesten nog drie kwartier wachten voor we eindelijk onze tassen konden afgeven. Mijn tas was wel een hele kilo zwaarder geworden deze vakantie en ik was nog steeds recordhouder in de meest lichte koffer van de vakantie met mijn 12.7 kilo.

Na het inchecken konden we doorlopen naar de hal waar we moesten wachten en we wat gingen eten. Gerwin en ik aten onze officiële laatste hamburger van de vakantie, die wel super lekker was en de rest nam weer chinees. We moesten nog wel een uurtje of drie doorbrengen in de hal voor we naar het vliegtuig konden lopen die we doorbrachten met puzzels, hints, spelletjes of lezen. Ik kocht nog snel belastingvrije sigaretten en een boek voor in het vliegtuig en we konden instappen.

De piloot vertelde ons dat deze vlucht ongeveer 9.5 uur zou duren, wat al best mee viel, want dit was anderhalf uur korter dan onze vlucht op de heenweg. Er lagen al dekens en kussens klaar op elke stoel omdat we door de nacht zouden vliegen door het tijdsverschil en we zouden om 10.30 lokale tijd aankomen in Manchester wat voor ons nog 3 uur 's nachts zou zijn.

De vlucht verliep heel soepel en na het eten probeerde ik zoveel mogelijk te slapen wat niet echt geweldig ging maar ik dommelde de helft van de vlucht telkens in en werd snel weer wakker. We waren precies op tijd en onze landing was super zacht, heel fijn.

Nu kwam deel twee van de reis, namelijk vijf uur wachten in Manchester. Er waren wel veel meer winkels hier dan in Los Angeles maar we hadden niet echt honger omdat we net ontbeten hadden in het vliegtuig en zochten maar een plekje waar we konden zitten of liggen om de tijd uit te zitten (of liggen). Ook waren er geen rookruimtes in deze hal wat vervelend was voor Leroy en mijzelf maar goed, dan wachten we wel tot we thuis zijn. Ik zelf ging maar in een koffiebar zitten waar ik al mijn spullen kon opladen en koffie kon drinken om weer wakker te worden terwijl de rest op een paar stoelen gingen zitten en Leroy en Gerwin languit konden liggen slapen.

Ik raakte aan de praat met een meisje die ook al een hele tijd naast me zat te wachten op haar vlucht die naar Tenerife bleek te gaan. We praatten wat over mijn vakantie en haar tijd die ze had doorgebracht op een school hier om Engels te leren en we maakten een sudoku samen waarbij zij me tot tien leerde praten in het Spaans om verwarring te voorkomen.

Toen Veronica (Spaanse meisje) weg kon naar haar vliegtuig moesten wij nog een dik uur wachten die ik vulde met het verder werken van mijn reisverslag. Ik schoot redelijk op maar was blij toen ook wij richting het vliegtuig mochten lopen om te boarden.

Ons vliegtuig voor de laatste vlucht was aanzienlijk kleiner dan de eerste, maar het was ook maar een vlucht van 55 minuten. Iedereen probeerde nog eventjes te slapen en de tijd vloog voorbij of onze wieltjes stonden alweer aan de grond. We waren weer terug in Nederland!

Gelijk begonnen de telefoons al te rinkelen met berichtjes van mam en pap die op het observatie dek hadden staan kijken of ze ons aan konden zien komen. We pakten snel de koffers en liepen de ontvangsthal in waar ze ons blij stonden op te wachten. Dikke knuffels werden uitgewisseld en ook Marianne was meegekomen om ons op te halen, heel lief. We aten nog even een hapje op Schiphol maar ik sloeg over, ik was een beetje misselijk van de vlucht dus wachtte wel even tot later.

We stapten de trein in en reden naar huis, wat ook nog wel even tijd koste vanwege een ongeluk bij het spoor en andere zaken die mis waren waardoor sommige treinen niet reden of vertraagd waren. Uiteindelijk stapten we toch eindelijk uit in Rijssen waar een blije Opa en Oma ons op stonden te wachten, en dat nog zo laat, super lief! Opa en Oma gaven ons ook dikke knuffels en het was goed te zien hoe blij ze waren dat we er weer waren.

We splitsten de spullen op en verdeelden ons over onze eigen auto's en toen was de reis ineens afgelopen. We knuffelden elkaar nog eventjes en stapten in de auto, allemaal uit elkaar gaand voor onze laatste mini reis naar huis toe om lekker te slapen.

Amerika, Kim, Ruth, Gerwin en Leroy, jullie waren geweldig!