Day 16: Tour du Francisco

Vanmorgen stond ik al vroeg op om alle was die we gisteren verzameld hadden in de wasmachine te gooien, zodat als de was klaar was we nog steeds redelijk vroeg de stad zouden kunnen gaan. Tegen de tijd dat de was klaar was en in de droger moest namen Kim en Ruth het wassen over en gingen ik en Gerwin op zoek naar een supermarkt in de buurt voor het ontbijt.

Het vinden van een supermarkt bleek nog een hele opgave te zijn en we voelden weer alsof verder de achterbuurten van Oakland in verdwenen. Omdat parkeren bijna onmogelijk was stapte Gerwin snel uit bij een winkeltje en reed ik de straat uit en terug om hem weer op te pikken. De winkel had bijna niets wat we wilden, zoals fruit en melk, maar ik had een andere winkel verderop gezien wat meer op een echte supermarkt leek en hier konden we wel onze normale boodschappen doen.

Wij waren een uurtje weg geweest en toen we terugkwamen bleek dat Kim en Ruth zich helemaal op de was gestort hadden en was alle was netjes voor iedereen gesorteerd en gestreken. We namen snel wat ontbijt en stapten in de auto om richting de stad te rijden, behalve Gerwin, die vandaag graag een dagje bij het hotel wilde blijven om uit te rusten van het gereis.

Onderweg naar de stad was het alweer minstens zo druk als de dag ervoor en we hebben bijna een uur in de file gestaan op de tolweg voordat we in de stad aankwamen, wat niet erg bijdroeg aan het prettige humeur van iedereen. Maar goed, we waren in de stad aangekomen en liepen richting de verhuurder van de fietsen aan de rand van het Golden Gate Park. Ruth had al gereserveerd omdat je online korting kreeg en we zochten de rand van het park af naar de verhuurder. We stonden een tijdje in de rij bij een verhuurder en kwamen er achter dat het logo toch net iets anders was dan die van ons en het bleek na zoeken dat onze verhuurder een paar meter verderop zat. Hier konden we nog net de laatste fietsen meekrijgen die rond de 25 dollar kostten, wat super goedkoop is in de stad hier.

Met onze kaart in de handen fietsten we eerst een groot gedeelte door het Golden Gate Park. Dit park was een van de twee grote natuurgebieden van de stad, en het zou ongeveer een half uur kosten met de fiets om er helemaal door te komen. En dat bleek, het park was gigantisch, overal bomen, gras, mensen die picknicken, botanische tuinen, musea, meertjes, vliegeraars en ga zo nog maar even door. Heel leuk om ineens midden in zo’n grote stad in de stilte te fietsen. We stapten hier en daar even van de fiets om wat te bekijken of foto’s te maken. Zo was er midden in het park ineens een grote kunstmatige waterval gebouwd die bijna indrukwekkender was wat betreft waterhoeveelheid dan onze opgedroogde waterval uit Yosemite Park. Aan het einde van het park was een grote omheining waarin allemaal Amerikaanse Bizons liepen. Deze waren onderdeel het project om de bizon te beschermen, aangezien ze in 100 jaar van 40-60 miljoen naar 200.000 zijn gebracht door de opkomst van de spoorwegen in Amerika, heel zielig.

We kwamen bij het einde van het park uit en eenmaal uit het park fietsend kwamen we zo het strand op bij de oceaan. Hier begon het moeilijke gedeelte van onze fietstocht, de heuvels.

We wilden graag richting de Golden Gate Bridge fietsen maar op de kaart was te zien dat er ongeveer drie redelijke heuvels zouden zijn waar we tegenop zouden moeten fietsen. En die waren er. De heuvels zelf waren heel erg pittig op sommige stukken en we moesten na elke heuvel ook wel eventjes op adem komen maar het uitzicht over de oceaan was wel erg mooi en verlichtte de pijn een beetje.

Na een tijdje kwamen we aan bij het bezoekerscentrum van de Golden Gate Bridge waar we even naar binnen gingen om rond te kijken en later tegenover het centrum warme chocolademelk te halen, zo koud was het ondertussen bij de brug, waar de wind ook goed overwaaide. Ik wilde graag over de brug fietsen maar de rest was minder enthousiast. Ik kreeg ruim een half uur de tijd van de rest om zelf over de brug te fietsen en weer terug te komen. Ik nam Kim haar fiets mee met de camera aan het stuur en begon mijn fietstochtje.

Al snel bleek dat ik de verkeerde weg had genomen, want ik wilde de rechterkant van de brug op fietsen. Na ongeveer 20 meter werd ik aangehouden door een politieagent die me vertelde dat ik het keigrote bord gemist had en dat ik hier niet mocht fietsen. Ik speelde de toeristenkaart en ik kreeg gelukkig geen bekeuring en begon met fietsen naar de andere kant van de brug. De brug was iets langer dan anderhalve mijl en koste zeven minuten om over te fietsen. Er waaide een flinke wind over de brug maar het uitzicht op het midden van de brug was fantastisch. Aan de ene kant kijk je de baai uit naar de oceaan en aan de andere kant is San Francisco fel wit te zien schitteren in de zon. Ik keerde mijn fiets aan het einde van de brug om, maakte wat foto’s en fietste weer terug naar de rest.

Eenmaal weer terug bij het centrum pakten we allemaal weer onze fiets en fietsen terug richting de verhuurder die over een uur ging sluiten. We moesten helaas nog een heuvel op maar gelukkig was de rest bergafwaarts waardoor de ruim op tijd bij de verhuurder kwamen om de fietsen in te leveren. Hierna liepen we terug naar de

auto en gingen we op zoek naar een plekje om wat te eten voordat we naar huis zouden gaan.

We kwamen uit bij Haight Street, wat bekend staat als een grote Hippie buurt wat ook goed te zien is. Veel alternatieve mensen en gebouwen wat er erg gezellig uitziet. We lopen uiteindelijk naar binnen bij een smoezelig pizzatentje waar je pizza per punt kan bestellen maar ook gewoon burgers en pasta kan halen. We nemen allemaal wat anders en het smaakt allemaal, behalve de supersmerige kraanwater cola, erg lekker.

Na het eten stappen we weer de auto in en rijden we nog even langs Lombard street, de beroemde zigzaggende straat die van de heuvels van de stad af gaat. Persoonlijk snapte ik alle heisa bij de straat niet echt maar goed, het zal wel. Ruth kon jammer genoeg geen goede foto’s maken van de straat door het licht en gebrek aan licht dus we stapten de auto weer in en reden naar huis. We stonden alleen bijna direct na wegrijden in de file, en we stonden echt muurvast. Mensen reden ook echt asociaal ineens over de busbanen, ramden de auto’s er genadeloos tussen met invoegen en het schoot allemaal echt niet op. Iedereen raakte super geïrriteerd door het aso gedrag van de chauffeurs en het lange wachten maar na een dik uur kwamen we eindelijk weer uit op de brug waar we vaart konden maken en met een half uur waren we weer terug in het hotel voor een laatste nachtje in Oakland voor we morgen weer op weg gaan richting Los Angeles met een paar tussenstops aan de kust.