America

Vanmorgen, toen natuurlijk iedereen al weer heel vroeg wakker was gingen we richting de ontbijtkamer voor ons eerste continental breakfast. Het was super druk in de ontbijtzaal maar we konden ons er nog wel tussen wringen. Veel toeristen, waaronder veel Aziaten en sommige nederlanders ontbeten en bespraken net als wij de plannen van de rest van de dag. Wij wilden graag naar Bryce Canyon rijden, omdat dat ook, net als de Grand Canyon erg indrukwekkend zou moeten zijn.

Na het ontbijt reden we een paar uurtjes richting Bryce Canyon, parkeerden de auto en liepen richting het park. Ondertussen tikten de verzameling nummerborden die Ruth en ik aan het zoeken waren al erg op bij ons lijstje. Ik had besloten dat het alleen maar afvinken op een lijstje niet zo leuk was, dus besloot vanaf nu alle nummerborden van verschillende staten op de foto te zetten als ik deze tegenkwam. Gelukkig zijn bij de parken veel toeristen en is het echt verbazingwekkend hoeveel mensen uit verschillende staten hier naar toe komen, gelukkig voor mij!

In Bryce Canyon parkeerde we de auto en begonnen we aan onze hike. We besloten een rondje te doen in plaats van alleen maar punten te pakken en even uit te stappen. Bovenop was de Canyon al erg mooi te zien. Felrode stenen die soms in hoge pilaren waren opgestapeld. Ik had gelezen dat de Canyon 50 miljoen jaar geleden een meer zou zijn geweest en dat het lijmsteen van de rotsen was beginnen te oxideren nadat het droog was komen te staan, waardoor er een soort roestvorming ontstaat die voor de felrode kleur zorgde.
Aan het beginpunt van onze hike stond ook gelijk een van de hoogtepunten van het park: Thors Hammer. Het koste even kijken voor ik de naam snapte: het is een superhoge pilaar, die ineens smaller en daarna weer breder word, zodat het lijkt alsof er inderdaad een grote hamer op een rotsblok staat, heel gaaf.

We wandelden er heel wat af, we moesten met slingerpaadjes naar beneden toe en waren al bang voor hoe de weg terug zou moeten zijn aangezien we al wel zeker wisten dat we enkele tientallen meters gedaald waren binnen erg korte tijd. Onze hike was in totaal ongeveer 3 mijl, wat nog best meeviel maar het laatste stuk koste een bult wandelwerk wat alsmaar klimmen was. Weer bovengekomen moest iedereen even op adem komen en vonden we het mooi geweest en stapten we in de auto om verder te rijden richting Sedar City, waar

thijs_kolthof

24 chapters

Day 8: Hammer of the Gods and splashing fun!

Bryce Canyon - Sedar City

Vanmorgen, toen natuurlijk iedereen al weer heel vroeg wakker was gingen we richting de ontbijtkamer voor ons eerste continental breakfast. Het was super druk in de ontbijtzaal maar we konden ons er nog wel tussen wringen. Veel toeristen, waaronder veel Aziaten en sommige nederlanders ontbeten en bespraken net als wij de plannen van de rest van de dag. Wij wilden graag naar Bryce Canyon rijden, omdat dat ook, net als de Grand Canyon erg indrukwekkend zou moeten zijn.

Na het ontbijt reden we een paar uurtjes richting Bryce Canyon, parkeerden de auto en liepen richting het park. Ondertussen tikten de verzameling nummerborden die Ruth en ik aan het zoeken waren al erg op bij ons lijstje. Ik had besloten dat het alleen maar afvinken op een lijstje niet zo leuk was, dus besloot vanaf nu alle nummerborden van verschillende staten op de foto te zetten als ik deze tegenkwam. Gelukkig zijn bij de parken veel toeristen en is het echt verbazingwekkend hoeveel mensen uit verschillende staten hier naar toe komen, gelukkig voor mij!

In Bryce Canyon parkeerde we de auto en begonnen we aan onze hike. We besloten een rondje te doen in plaats van alleen maar punten te pakken en even uit te stappen. Bovenop was de Canyon al erg mooi te zien. Felrode stenen die soms in hoge pilaren waren opgestapeld. Ik had gelezen dat de Canyon 50 miljoen jaar geleden een meer zou zijn geweest en dat het lijmsteen van de rotsen was beginnen te oxideren nadat het droog was komen te staan, waardoor er een soort roestvorming ontstaat die voor de felrode kleur zorgde.
Aan het beginpunt van onze hike stond ook gelijk een van de hoogtepunten van het park: Thors Hammer. Het koste even kijken voor ik de naam snapte: het is een superhoge pilaar, die ineens smaller en daarna weer breder word, zodat het lijkt alsof er inderdaad een grote hamer op een rotsblok staat, heel gaaf.

We wandelden er heel wat af, we moesten met slingerpaadjes naar beneden toe en waren al bang voor hoe de weg terug zou moeten zijn aangezien we al wel zeker wisten dat we enkele tientallen meters gedaald waren binnen erg korte tijd. Onze hike was in totaal ongeveer 3 mijl, wat nog best meeviel maar het laatste stuk koste een bult wandelwerk wat alsmaar klimmen was. Weer bovengekomen moest iedereen even op adem komen en vonden we het mooi geweest en stapten we in de auto om verder te rijden richting Sedar City, waar

ons volgende hotel lag: Rodeway Inn.

Alle motels beginnen ondertussen erg op elkaar te lijken, langs de grote weg, een kleine kamer met twee grote bedden, een kleine douche en verder geen meubilair behalve een kast met een televisie. De uitzondering van dit motel was dat er een indoorzwembad was waar we een code voor kregen. We snelden ons gelijk naar het zwembad, waar we alleen waren, en besteden de tijd even met zwemmen, in het knetterwarme bubbelbad zitten en Kim haar camera onder water te testen.

Na het zwemmen gingen de Sedar City in om wat te eten. Gerwin, Kim en ik gingen naar Sonny Boy, een BBQ restaurant en Ruth en Leroy gingen naar het sushirestaurant tegenover ons. Ons BBQ restaurant was het beste wat we tot nu toe gehad hadden. Je mocht in de rij staan, zeggen hoeveel soorten vlees je wilde en het werd ter plekke voor je gepakt, gesneden, uit elkaar getrokken en geserveerd. De eigenaar van het restaurant bleek Nederlandse voorouders te hebben gehad en wilde ons graag daar van alles over vertellen. Kim en ik namen een Sample for Two, waarbij je alle soorten vlees kreeg die ze hadden in kleine porties: kip, spareribs, pulled pork, en brisket. Het was super veel voor twee mensen maar ook super lekker. Ik kon alleen maar denken aan wat Jarno hier van zou vinden, en als hij dit zou zien dat hij gelijk zou zeggen: we beginnen ook zo’n tent in Nederland.

Ruth en Leroy vonden ook dat hun restaurant het lekkerst was tot nu toe, dus was iedereen heel erg blij en gingen we terug naar het hotel waar we de jetlag nog steeds een beetje merken met het vroeg naar bed en vroeg wakker worden. Plannen voor morgen: Zion National Park en Las Vegas!