Eindelijk aangekomen

Vanochtend vroeg (of vanavond, of vannacht... wat is waarheid als je over verschillende tijdszones heen reist?!) kwamen we gebroken aan op Sydney. Het langste deel van de reis achter de rug. Na ruim 13 uur vliegen van Dubai naar Sydney, hebben we even tijd om de benen te strekken en bij de komen. Want hoewel een Airbus A380 best groot en ruim is, is 12.000 km in een stoeltje zitten bést lang. En zeker voor Arjan... De stewardess heeft ons verzekerd dat we beter niet buiten een blokje om kunnen gaan.

De reis naar Sydney heeft ons in contact gebracht met een alleraardigste man van gepensioneerde leeftijd, uit Glasgow. Hij vertelt dat hij onderweg is naar zijn dochter die later die week in Australië gaat trouwen. Hij heeft zijn kilt meegenomen en een nieuw, traditioneel mes gekocht dat bij deze outfit niet mag ontbreken. Zijn dochter wilde namelijk graag met dit mes de bruidstaart aansnijden. Hij hoopt dat het ongeschonden en zonder problemen aankomt op de luchthaven...

Tegen de achtergrond van deze leuke en interessante gesprekken, viel de irritante drukte op het vliegveld van Sydney extra op. Er was blijkbaar een vliegtuig met technische schade (en

dat ging dus niet de lucht in) en een ander vliegtuig was vertraagd waardoor de crew niet op tijd was voor haar vervolgvlucht. Al met al leidde dit tot een vliegveld vol mensen met een gekwetter en gemor van jewelste. Uiteindelijk, met een uurtje vertraging, vertrekken we toch.

Aangekomen in Nieuw-Zeeland, begint de weg door de douane. We moeten strikt aangeven wat in onze koffers zit en of we geen gevaar vormen voor de bio-diversiteit van het land. Onze schoenen en kleding mogen daarom niet eerder in outdoor-activiteiten betrokken zijn, of zeer grondig zijn schoongemaakt. De douane besluit ons binnen te laten, en de x-ray laat ook weinig spannende dingen zien. We zijn aangekomen!!

We halen onze koffers op (gelukkig ook meegekomen, dat is toch altijd weer afwachten...) en gaan op weg om onze huurauto op te pikken. Helaas is onze gehuurde categorie niet meer voorhanden, dus hup, een gratis upgrade. Het wordt een Holden Commodore SV6, een 3.2 liter V6, automaat. Felrood. En de koffers passen er ook nog in. Dat is wel eens anders geweest op vorige reizen...

Vol goede moed, maar tegelijkertijd doodmoe, vertrekken we naar ons hotel. We eten nog een pizza en gaan op tijd ons mandje in.