Pasen in Wellington

Ondanks dat we onze papieren niet bij ons hebben, lukt het ons toch om een auto mee te krijgen bij Hertz. De vriendelijke dame achter de balie vraagt er niet eens naar. Gelukkig maar! We zijn dus weer op weg, mét een auto. Alleen, bij het hotel krijgen we de volgende verrassing; we moeten extra parkeerkosten betalen. Daar hadden we niet op gerekend. Maar, eerlijk is eerlijk, we zijn maar wat blij dat we een nieuwe auto hebben! We sluiten de dag dan toch nog positief af en vallen in een diepe slaap...

Hoewel het stadsverkeer al in alle vroegte op gang kwam en de stad langzaam ontwaakte, heeft dat bij ons iets langer geduurd. We hebben

heerlijk uitgeslapen. Blijkbaar was dat even nodig. Rond half elf verlaten we het hotel om buiten de deur op ons gemak te gaan ontbijten. Zalm en scrambled eggs, toast en overnight oats, cappucino. Geen verkeerd begin van de dag. Vandaag wordt een (uit)rustdag. Het is Pasen, al voelt dat niet echt zo. Winkels besteden er wel wat aandacht aan, maar verder zie je er weinig van in de straten. In Nederland wordt je rond deze tijd bestookt met eieren, eten en paashazen.

Al slenterend door de straten van Wellington besluiten we naar het Te Papa museum te gaan. Dit is het nationale museum van Nieuw-Zeeland en heet officieel Te Papa Tongarewa, wat eigenlijk betekent "de plek van de schatten van het land" (in Maori taal, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, voordat de Europeanen van overzee kwamen). Het museum ligt op loopafstand van ons hotel, dus we gaan te voet. We zijn immers ondertussen aardig geoefend in het wandelen!

Het museum heeft een rijke schat aan informatie over natuur, wetenschap en cultuur en laat al deze aspecten zien door een Nieuw-Zeelandse bril. Zo leer je het land pas echt goed kennen, we vinden dit dan ook een mooie gelegenheid om ons verder te verdiepen.

Deze dagen is er een mooie expositie van Dreamworks, producent van bekende animatiefilms zoals Shrek, Madagascar, Kung Fu Panda en The Prince of Egypt. Van tekening tot beeldproductie en alles wat daar tussen zit, wordt haarfijn uit de doeken gedaan. Gaaf om te zien hoe zo'n grote productie tot stand komt en wat daar allemaal bij komt kijken. En dat is heel wat meer dan je denkt.

Op een andere etage kijken we onze ogen uit als we daar een enorme inktvis zien: de Kolossale Inktvis. Dit soort is pas in 2003 voor het eerst uit de zee gevist en is echt enorm! De schatting is dat deze soort 12 tot 14 meter groot kan worden... slik! Het exemplaar in het museum is een nog onvolgroeid exemplaar van 'slechts' 10 meter groot en weegt 450 kilo...

Verder heeft het museum een zeer interessante expositie over het midden van de aarde, aardbevingen, zeedieren, emigratie, Maori cultuur... Need I say more? En het museum is nog gratis ook, bijzonder! We hebben hier enkele uren doorgebracht, maar de tijd vloog echt voorbij.

Het is vandaag een heerlijke 22 graden

met een licht briesje vanaf zee. Halverwege de middag lopen we dan ook het havengebied in dat vlak achter het museum begint. Er is zojuist een markt geweest zien we, de stalletjes worden net afgebroken. Flitsende groene, rode en gele kleuren sieren het omringende gebied. We zien nog net resten van groene sla, rode paprika, en geel-oranje pompoenen.

Op de kaart die we vanaf het hotel hebben meegenomen, zien we dat er een uitkijkpunt is over de stad vanaf Mount Victoria. En ook dat ligt niet al te ver bij onze huidige positie vandaan. We klauteren dan ook een aantal steile trappen op om op de goede route te komen, terwijl het zonnetje aardig in onze gezichten brandt. Het wordt nog een hele klim naar boven, naar het uitkijkpunt, maar we zijn vastberaden.

De bospaden zijn vrij steil en door de losse dennennaalden en grillige boomwortels is het niet eenvoudig om naar boven te lopen. Maar de volhouder wint en we zijn zelfs zo ver naar boven gelopen dat we bijna

vliegtuigen kunnen aanraken. Alhoewel, dat kan ook te maken hebben met het feit dat het vliegveld vlakbij ligt en er regelmatig een toestel opstijgt.

Eenmaal boven gekomen, schieten we wat mooie plaatjes van de stad. De zon brandt nog steeds, ondanks dat het al 5 uur is. Dus toch even insmeren anders eindigen we met een zwart-krokant korstje...

's Avonds eten we bij de Mexicaan die ons aanbevolen is en het is een goede keuze. De bediening is zo klantgericht dat we binnen 5 minuten al drie serveersters aan onze tafel hebben gehad. Tja, dat is beter dan 50 minuten wachten totdat je je eerste bestelling door kan geven, denken we maar...

Morgen verlaten we Wellington weer. We hebben een wat langere reis voor de boeg van ruim 4,5 uur. Dus op tijd ons bedje in.