We werden door Opa Rob, (de broer van de opa van Paolo) uitgenodigd om een stuk mee te gaan rijden en wandelpaden te bewandelen. We werden om 9.30 opgehaald in Ohaupo en begonnen onze reis naar Orakei Korako. Onderweg genoten we van het prachtige landschap dat Nieuw-Zeeland te bieden heeft. Van enorme rotsformaties tot vlakke grasvelden vol met vee tot dichtbegroeide bossen, we kwamen het allemaal tegen. Na een flinke afstand te hebben afgelegd kwamen we bij onze eerste bestemming.

De Orakei Korako Thermal Parks is een gebied waar veel thermogeologische activiteit aanwezig is. We gingen met een veerpont naar de overkant van de rivier en begonnen aan de route. Meteen toen we de boot afstapten roken we een penetrante zwavellucht. Door de ondergrondse gassen hing er een constante rotte eieren lucht. Over de verschillende plateaus lopen kleine stroompjes water welke door de geisers omhoog worden gespoten. De verschillende soorten mineralen in het water zorgen voor een prachtig beeld met verschillende kleuren. Even dachten we dat we ergens op de maan of bovenop een vulkaan aan het lopen waren!

Het landschap daar bestaat veel uit bosjes en lage bomen, waardoor het een tropisch gevoel geeft. Ook het prachtige weer en de bijbehorende brandende zon hielpen mee aan dit tropisch gevoel. Een van de meest bijzondere dingen die we hebben gezien was toch wel een kokende poel met modder. Het geluid wat van deze modderpoel afkwam klonk enorm smerig, en ook de geur hielp niet echt mee. Een poging om het uit te leggen: Rotte eieren, gemengd met modder en het gas uit het gasfornuis. Wel was bijzonder om te zien, dus we hebben geluk dat foto’s geen geur op kunnen vangen.

We vervolgden onze weg richting de Huka Falls, maar maakten eerst een tussenstop bij het Prawn Park. Prawns zijn grote garnalen. Je kunt daar zelf vissen naar garnalen en ze vervolgens laten koken en opeten. Wij waren niet van plan uren te gaan zitten vissen en besloten gewoon een lunch te bestellen. Het restaurantje had een prachtige locatie met uitzicht op een kraakhelder meer. We bestelden een garnalengerecht (natuurlijk) met een lokaal biertje: Lakeman.

Na een heerlijke lunch reden we verder naar de Huka Falls. Wauw wat was dat mooi, nog nooit hebben we zo’n kraakhelder water gezien. De rivier had een enorme kracht en door al het zuurstof dat in het water kwam had het een prachtig blauwe kleur. De rit van een kleine 200 kilometer was dit zeker waard!

Tot slot zijn we nog langs Lake Taupo gereden, het één na grootste meer van Nieuw-Zeeland. Dit was het eindpunt van onze reis en we gingen weer terug naar huis. We namen niet dezelfde route naar huis en reden een mooie route langs steile rotswanden en kraakheldere stuwmeren. Zonder Opa hadden we dit waarschijnlijk nooit gezien!