Hiking trough a geothermal valley

Vandaag besloten we naar Waimangu Volcanic Valley te gaan. Dit is een groot park met veel geothermische activiteit en mooie natuur. Het is best een stukje rijden, dus we zijn op tijd opgestaan. De rit van 100km bracht ons langs mooie stukken natuur en dwars door een kloof. We kregen de route uitgelegd en we konden beginnen aan de wandeling.

Lesje geschiedenis: 10 juni 1886 barstte de Tarawera vulkaan uit met een enorme kracht, waardoor Lake Rotomahana 20 keer zo groot is geworden. Alle flora en fauna werd verwoest en Waimangu Valley is ontstaan. Tussen 1900 en 1904 barstte de Waimangu geiser om de +- 36 uur uit. Zo’n uitbarsting duurde tussen de 5 en 6 uur. Dit is tot op de dag van vandaag de grootste registreerde geiser ter wereld. Op 1 april 1917 (geen grapje) ontstonden er enorme stoomuitbarstingen waardoor Echo Crater ontstond. Een gevolg hiervan was dat dit gat in een paar maanden tijd werd opgevuld door Frying Pan Lake, waardoor de grootste warmwaterbron ter wereld is ontstaan.

We begonnen aan onze wandeltocht ter hoogte van een zuidelijke krater. Het eerste water wat we konden zien was erg bruin door de algen die zich in het water bevinden, we liepen verder over het pad naar Echo Crater en the Frying Pan Lake. Meteen was wel duidelijk dat dit de grootste warmwaterbron ter wereld kon zijn, een groot meer welke een temperatuur tussen de 55 en 95 oC heeft. De verschillende stofjes en temperaturen zorgen ervoor dat er een scala aan kleuren in het water ontstaat. Op plaatsen waar water de grond uit spuit zijn er witten en bruine plekken te zien. De geur van zwavel (rotte eieren) maakt het plaatje helemaal af.

We liepen door naar de plek waar de Waimangu geiser is ontstaan. Vroeger, toen de geiser nog in werking was, werden toeristen met een gids de berg op geleid naar een schuilhut. In deze hut konden ze veilig naar de uitbarsting kijken. Echter is er een enkele keer een onverwachte uitbarsting geweest, waardoor er verschillende toeristen om het leven zijn gekomen. Sindsdien werden er geen tours meer gegeven.

We volgden het stroompje van the Frying Pan Lake en kregen hier de optie om links of rechts te gaan. Rechts was een eenvoudige route langs het stroompje, Links was een moeilijke route over de berg en langs verschillende kraters. Onze keuze was snel gemaakt. We liepen links de trap op, en eenmaal boven kregen we een verbluffend uitzicht: Inferno Crater. Deze geiser zit onder het water verstopt, en het meer heeft een temperatuur tussen de 35 en 80 oC. Het waterniveau loopt in 38 dagen op tot 32 meter, waarna het meer overstroomt en haar water in the Frying Pan Lake dumpt. Silicium komt mee in het water, waardoor deze verkleurt. Wanneer de Inferno Crater is overgelopen, heeft na 2-4 dagen het water de mooiste kleur. 3x raden wanneer wij er waren. Wij mochten genieten van een prachtig blauwe kleur, welke door de zon nóg mooier werd. We namen even te tijd om van dit uitzicht te genieten en vervolgden onze tocht.

Het was een flinke klim naar de top, over vele trappen en paden met losse stenen, maar wel een mooie tocht. We hadden een uitzicht over Black Crater en Lake Rotomahana, wat het eindpunt van de wandeltocht zou zijn. We kwam even op adem op de top, en

vervolgden onze weg naar beneden. Eenmaal weer beneden liepen we langs terrassen van sinter, een eindproduct van samengesmolten ertsen en mineralen welke ontstaan na een uitbarsting van een geiser. De verschillende samenstellingen zorgen opnieuw voor een kleurenfestijn.

Het laatste stuk van de route bracht ons naar een klein poeltje met helderblauw water, waar we wonderbaarlijk genoeg kikkervisjes in zagen zwemmen in het warme water. Tja, wij vinden het fijn, waarom kikkervisjes niet? Het eindpunt van de route was bij Lak Totomahana, welke een broedplaats voor verschillende vogels vormt. We werden met een busje terug de berg op gebracht, waarna dit het einde was van de tour. Prachtig!