Het werd eens tijd om naar het strand te gaan. Iedere dag in dit prachtig mooie weer, maar nog geen duik hebben genomen kan namelijk echt niet. We hoorden van Reg en Lynda dat de stranden bij Raglan heel mooi waren en besloten die kant op te rijden. De stranden aan de westkust zijn wat zwartig qua zand. Dit komt door de vulkaanuitbarstingen van vroeger, welke voornamelijk as, maar ook andere dingen die kant op hebben gespuwd. Dit heeft zich gemengd met het water, zand en strand, waardoor deze een zwartige kleur hebben.

Na een prachtige rit door de kronkelige wegen van Nieuw-Zeeland, waarbij na iedere bocht een nieuwe, verbluffende omgeving voor je ogen verschijnt, kwamen we aan bij onze bestemming: Ngarunui Beach. Dit is een van de meer bekendere strandden van Raglan, waar dan dus ook een lifeguard aanwezig is. Verschillende surfers waren de golven aan het bevaren, maar voor de rest was het tamelijk rustig. We kozen een plekje uit en gingen het water in. Het water was niet extreem koud, maar een aangename temperatuur om af te koelen. Het blijft vrij ondiep voor een lange tijd, waardoor dus golven ontstaan. Vergeleken met Nederland zijn er hoge golven te vinden, waar surfers dus van kunnen profiteren.

Na een aantal uren zwemmen, zonnen, zwemmen en nog meer zonnen besloten we dat het wel welletjes was. We hoorden van Reg en Lynda dat er in Raglan een leuk tentje zit waar je lekker Fish&Chips kan eten. We zijn hier dan ook naar op zoek gegaan en hebben kunnen genieten van de lokale specialiteit (welke vanuit Engeland over is komen waaien). Ook de terugweg was weer prachtig.

Eenmaal thuis kwamen we er achter hoe alarmerend de UV-straling hier in Nieuw-Zeeland is met het gat in de ozonlaag. Meteen zagen we dat we toch wel wat verbrand waren, ook al hadden we ons toch goed en regelmatig ingesmeerd. Tijd voor een factor 50!