Heenreis

Schiphol, Amsterdam, het begin van onze reis naar Nieuw-Zeeland. Na een toch iets wat emotioneel afscheid zijn we aan de heenreis begonnen. Een kleine 2 uur vertoeven op Schiphol is geen probleem, de gedachte dat we nog 41 uur te gaan hebben echter..

We begonnen met een reis van Amsterdam naar Taipe, met een tussenstop in Bangkok. We vlogen met China Airlines, een dochtermaatschappij van KLM. Van te voren konden we online inchecken en hebben stoelen bij de nooduitgang weten te reserveren, over beenruimte konden we dus niet klagen. Eenmaal in het vliegtuig bleek dan ook dat we ruim voldoende beenruimte hadden. De vlucht naar Bangkok zou ongeveer 9 uur duren. Onderweg werden we vriendelijk bediend door de stewardessen en kregen drinken en maaltijden. De maaltijden in de lucht zijn echter niet zoals we ze gewend zijn. Wij hadden zelf het idee dat de maaltijden zijn ontworpen om honger te verdrijven in plaats van te stillen. Veel te gekruid en opgewarmd in de magnetron. Gelukkig hadden we zelf nog genoeg broodjes mee! Halverwege de vlucht ging er een melding rond of er een dokter in het vliegtuig aanwezig was, verschillende mensen staken hun hand op en ik was bang dat we een noodlanding zouden moeten maken. Gelukkig is dit niet het geval geweest en zijn we na ruim 9 uur vliegen geland in Bangkok.

Eenmaal in Bangkok, Thailand, kregen we te horen dat het vliegtuig na 2 uur weer zou vertrekken in de richting van Taipe. We moesten het vliegtuig uit en lieten onze handbagage checken in Bangkok. 2 uur later zaten we in het vliegtuig naar Taipe. Deze vlucht duurde 6,5 uur met wat vertraging erbij. We hadden opnieuw dezelfde plaatsen en helaas hetzelfde eten.

Eenmaal in Taipe moesten we 10,5 uur wachten op onze overstap. Wij als onschuldige pas-afgestudeerden gingen zonder blikken of blozen uit het vliegtuig en door de douane. We kunnen namelijk met een Nederlands paspoort een Taiwanees visum voor 90 dagen krijgen: Stempel in het paspoort! Wat bleek nu, we hadden voordat we door de douane gingen een boarding pass op moeten halen bij de transfer balie. Fijn.. We zitten nu in Taiwan, zonder een ticket voor de overstap, wellicht moeten we even gaan informeren. We liepen naar de balie van China Airlines en legden ons probleem uit. Ook hadden we niet van te voren online in kunnen checken om zitplaatsen te kiezen, waardoor we ook vroegen of we deze nog mochten veranderen. Paolo had natuurlijk weer eens geluk met zijn puppy ogen, en opnieuw kregen we zitplaatsen bij de nooduitgang.

De 10 uur wachten vlogen voorbij met wat Taiwanese koffie en een leuk gesprek met een Amerikaan, en we maakten ons klaar om door de douane te gaan, opnieuw kregen we een stempel in ons paspoort (yay). Omdat we met een Boeing 747-400 vlogen, betekende zitplaatsen bij de nooduitgang dat er een zee van ruimte voor ons was. We zouden letterlijk languit voor onze stoel kunnen gaan liggen, en nog ruimte over hebben. De 14 uur naar Auckland begonnen dus goed!

Na 7 uur vliegen hadden we opnieuw een tussenstop, ditmaal in Brisbane, Australie. Opnieuw ongeveer 2 uur later konden we boarden voor het laatste stukje naar onze eindbestemming! Tijdens de verschillende vluchten hadden we toegang tot het entertainment systeem met verschillende films, tv-series en spelletjes om de tijd te doden. Achteraf was het helemaal niet zo’n ramp om 41 uur onderweg te zijn. Een bijkomend voordeel is dat alle komende vluchten (op de terugweg naar Amsterdam na) kort aanvoelen!

Eenmaal in Auckland kregen we opnieuw een stempel in ons paspoort en konden we onze rugzakken gaan ophalen. Natuurlijk hadden wij pech en waren ze een trolley met koffers vergeten uit het vliegtuig te laden, hierdoor hebben we een half uur moeten wachten op de koffers. Vervolgens sloten we aan in een lange lange rij voor de

immigratiedienst. Omdat in Nieuw-Zeeland totaal geen ziektes zijn voor dieren, groente en fruit, is het land erg voorbarig bij het invoeren van etenswaren en planten etc. Om boetes te voorkomen dienen we ons meegenomen eten aan te geven. Onze meegenomen etenswaren mochten allemaal het land binnen dus wij waren ‘Clear!’.

We hadden afgesproken met Ernie, de zoon van de broer van de opa van Paolo, om ons op te pikken. We wisten niet hoe deze man er uit zag, maar hadden verteld dat ik een felgele rugzak bij had. We hadden elkaar snel gevonden en liepen van het vliegveld naar de auto. We liepen Nieuw-Zeeland in met een aangename temperatuur van 25 graden. We werden met de auto naar onze eerste bestemming gebracht. Onderweg begon het donker te worden en zijn we van vermoeidheid in slaap gevallen.

Anderhalf uur later waren we op de eindbestemming van onze heenreis: een appartement onder het huis van familie van Paolo. We werden vriendelijk ontvangen en waren toe aan slaap. De lokale tijd was dan ook 23.00 en we hadden 41 uur gereisd. Al met al goede ingrediënten voor een goede nachtrust.