Day 3 in Bangkok

Ondertussen weten we hoe om te gaan met alle verleidingen die ze je op elke hoek van de straat proberen aan te smeren. Eigenlijk lijkt het heel erg op Turkije, dacht ik vaak, aangezien dat mijn enige eerdere vergelijkbare ervaring is. Helemaal als ik terug denk aan de Khao San Road. We voelen ons al redelijk expert na drie dagen Bangkok.

Met een krappe vijf uur slaap achter de rug gaat de wekker af en die komt niet gelegen, want wat liggen we nog lekker. Ik wordt wel altijd wakker met een opgewekt gevoel als ik opzij kijk in de slaperige oogjes van mijn grote liefde. Today is Co van Kessel day! Na alle tips en goede verhalen over deze organisatie die we allemaal hadden gehoord, hebben we laatst in Nederland besloten alvast een tour te boeken. We wilden niet het risico lopen dat het volgeboekt zou zijn. ¨Co all day¨ it is! Negen uur lang Bangkok op een totaal andere manier ontdekken. De avond tevoren uitgezocht hoe we er moesten komen, want Co’tje ligt op een uur lopen afstand van ons hotel af en dat gaat ons ’s ochtends vroeg te ver. We hebben besloten! Het wordt geen TukTuk of taxi, maar de ‘Express Boat’ en dan wel de ‘Orange Flag’.
Na weer een aangenaam ontbijtje bij Rambuttri Terrace lopen wij nog half slapend over de Soi Rambuttri richting pier nummer 13. Over de kosten hoef je je niet eens te bedenken, want het is 15 Thaise Baht p.p. oftewel nog geen 50 cent p.p., ongeacht welke pier je dan ook uit wil stappen. Ik kijk, hangend over de railing van de boot, naar het ontzettend vieze water en denk aan Nederland. Wat hebben wij het toch strak voor elkaar. Ohja en als je overigens schoon en mooi wil blijven op de express boat in Bangkok moet je wel erg goed je best doen, want je krijgt wel zo’n dertig keer per vaart naar de volgende pier een hoop zwarte ellende en gassen in je gezicht gesputterd. Dan denk ik aan Kevin die mij gisteren vertelde dat de lucht hier erg verontreinigd is, namelijk volgens AOI index 88-107PPM afgelopen dagen. In Nederland was dit gisteren in Nijmegen 25PPM. Je kan dus wel nagaan dat ik met dat idee in mijn hoofd bij elke ademhaling even gek word. But forget it and enjoy the new day! Dat is de tweestrijd tussen de bezorgde en onbezorgde ik. Dan wint vandaag de onbezorgde ik het, want ik heb ontzettend zin in deze nieuwe dag. Wij hadden ons voorgenomen de dag eens totaal anders aan te pakken dan normaal. Iedereen die Kevin en mij goed kennen, weten dat wij standaard(!) overal te laat aankomen. Zo hebben we onze trein vanuit Parijs terug naar huis gemist afgelopen mei en zijn we twee jaar terug omgeroepen op Schiphol, omdat we onze vlucht bijna zouden missen. Maar nu..., nu zouden we het anders aanpakken. Dus met deze goede voornemens in onze zak stapten wij om 8:13 uur het kantoor van Co van Kessel binnen. Dan moet je weten dat de tour pas om 9:00 uur van start zou gaan. Ja ja, 3 schouderklopjes voor ons. Deze dag hadden we Kung als onze gids, een enthousiaste Thaise jonge meid. We mochten de ervaringen deze dag samen delen met Peter en Rene, een heel leuk

koppel ook uit Nederland. Met de knal gele fiets nummer 334 onder mijn kont begonnen we met z'n vijven aan de tour. De tour startte in Chinatown. Waar je je normaal gesproken lopend al niet door de smalle steegjes kan begeven, daar moesten wij fietsend doorheen zien komen. Waar je stuur al tussen allerlei soorten thee was, daar is je zadel bij de vele soorten groenten en fruit en tenslotte je achterwiel nog bij de slippers en barbies. Los van het feit je af en toe nog met je handrem achter een kleine marktverkoopster bleef hangen. Echt waar, je ziet hier van alles door elkaar heen. En dan moet je niet denken dat het gemakkelijk is. Want je hebt ogen tekort. Hier, waar ik liever 2 paar ogen had dan mijn neus, want de geuren zijn af en toe erg onsmakelijk. Dit verslag zou drie maal zo lang worden als ik mezelf laat gaan om te vertellen wat je er allemaal kan kopen. De route vervolgt tussen de varkenstongen, vissenmagen, jonge papaya’s en vrolijke souvenirs. Je krijgt hier echt een hele bijzondere indruk hoe het leven van de mensen is die hier wonen en werken. Zij werken beneden op de marktjes en wonen daarboven in de appartementjes. En dat zijn geen luxe ruime appartementen. De mensen zijn wel erg vriendelijk en vinden het geen probleem als we foto’s maken. Een lief klein mannetje, al aardig op leeftijd, zittend tussen 200 oude motorblokken van opgereden auto’s, zwaait zelfs naar me voor een leuk kiekje. Bizar gewoon, wat je hier allemaal ziet. Overigens een leuk weetje: in Chinatown wonen voor nog maar voor

20% bevolking afkomstig uit China. De overige 80% is een mix van Thai, Cambodjanen, Loatianen en Myanmarezen. Bijna allen spreken ze ook voornamelijk Thais.
We laten de fiets achter, die door de organisatie wordt vervoerd, en pakken vervolgens de lokale trein naar het buiten het centrum gelegen gebied. Na ongeveer veertig minuten treinen, konden we onze fiets net buiten het station weer terugvinden. Onze route werd onderbroken door een aantal prachtig geklede schoolkinderen. Gillend en giechelend komen ze op ons vijven af en roepen blijkbaar in het Thais dat we verder mogen komen, want ze willen erg graag met ons op de foto. “Vandaag is namelijk een speciale dag, de kinderen leren hoe zij op latere leeftijd geld kunnen verdienen door iets te verkopen”, vertelde de juf van de kinderen ons. De kinderen werden voornamelijk door hun ouders gesponsord en de opbrengst van deze dag werd geïnvesteerd in het leerproces van de kinderen. We voelden ons net als beroemde mensen, want er werden wel tig foto’s van en met ons gemaakt. Alle kinderen sprongen op en neer van enthousiasme, de één nog breder lachend dan de ander. Een heel leuke ervaring. Helaas begaf mijn fotocamera het hierna wel. Waarschijnlijk bezweken van het enthousiasme. We konden onze route hervatten en fietsten enkele uren door de buitenwijken van Bangkok. Dan denk je het heftigste van Bangkok al te hebben gezien in het centrum, maar wat je hier zag… echt heftig. Mensen wonen letterlijk in krotten die gemaakt zijn van zelf-bij-elkaar-gezocht afval. Als Nederlandse bouwvakker zou hier eerst moeten bekomen van een heartattack. Overal waar je om je heen kijkt zie je afval. Het afval wordt hier namelijk nooit opgehaald, dus men gooit dan ook echt alles van zich af. Het water was nog zwarter van kleur dan mijn sportbroek die ik nu draag, doordat álles hier in geworpen wordt. Ze zeggen ook wel eens: “zwemmen in Bangkok is niet gevaarlijk als je kan zwemmen, want dan kom je er wel weer uit, maar de dagen er na wordt je hoogstwaarschijnlijk wel erg ziek”. Met dat wetende kijk ik naar alle kindjes die hier nu al in zwemmen en wordt achter mij nog verteld door de gids dat uit dit water ook nog gewoon wordt gevist en deze vis gegeten wordt. Man, man, man, onvoorstelbaar gewoon. Maar o zo indrukwekkend om de stad op deze manier te zien. We gingen eindelijk (want Linda had natuurlijk al een beste trek gekregen) lunchen bij een lokaal restaurantje waar ze hun eigen rijst, groenten en kruiden verbouwden en waar ze vee hielden. Overigens, het valt me hier op dat de mensen echt nog volgens prehistorische wijze leven. Zij leven namelijk echt nog voor het eten en daarvan moeten ze rondkomen en overleven, zonder andere verleidingen. Lunchen hier in Thailand is gewoon lekker dineren zoals in Nederland. Een boterham met kaas die laat nog even vier maanden op zich wachten. Maar god wat is het eten lekker in dit land, kan ik nu al zeggen. Aangezien ik wel van lekker spicy en gekruid houdt (Kevin iets minder) en curry’s waren thuis altijd al één van mijn favo gerechten om te maken/eten. Ook deze lunch was zeer uitgebreid en heel erg lekker. Als toetje verschillende soorten fruit. Echt zooooooveel soorten fruit zijn hier te krijgen, uit de natuur. Waar wij in Nederland veel euro’s voor uitgeven, is het hier zo goedkoop en is de smaak zo goed en puur. Ik heb in drie dagen tijd een vitamine-overschot opgebouwd, goed als reserve voor de komende vijf jaar. Ananas, mango, guave, papaya, watermeloen, limoenen, het groeit hier allemaal in de buitenlucht.
Met volle maag weer op de fiets, mochten we er naar 3 traprondes weer vanaf. René had namelijk een lekke band. Kevin kon zich even uitleven als ervaren fietsenmaker, aangezien dat achterwiel niet easy vervangen is. Peter en ik waren de support en keken toe hoe ze met z’n drieën met de fiets in gevecht waren. Een uurtje, en heel wat lol met Peter verder, vervolgden we de route weer door het indrukwekkende ‘landschap’. Uiteindelijk konden de beentjes wat rust gegund worden en vaarden we per longtailboot in ongeveer een half uur terug naar het centrum van Bangkok. Tussendoor nog wel een stop bij een monnikenverblijf en tempelmuseum waar we gigantische vissen te eten mochten geven en een blik konden werpen op de gouden Boeddha's.
In het centrum van Bangkok mochten we ervaren hoe een ritje met de Skytrain tijdens de spitsuren op vrijdagmiddag is, echt gekkenhuis. Net zoiets als die filmpjes van de metro's in Japan. Alleen hier zijn het dan allemaal zwetende, plakkende Thai op elkaar met hier en daar een kaaskop bovenuit. Aangekomen op het eindpunt, veel later dan gepland door de lekke band van René, is deze dag alweer voorbij. Wat een voldane bizarre dag. Bizar, dat is denk ik hoe ik Bangkok nu omschrijf.

Ik dank Co van Kessel tours voor een ontzettend goed verzorgde, leuke tour en Kung voor haar enthousiaste verhalen over Bangkok en haar fijne begeleiding deze dag.