Countdown!

Ineens gaat het heel snel: nog een week en dan komt Tania in Austin aan! Ik ben er helemaal opgewonden van. Gelukkig hebben wij een druk weekend om ons af te leiden. Aanvankelijk stond er nog niet veel op ons lijstje, maar donderdag sms't Mary of wij ook naar de receptie gaan op zondag. Ik weet nergens van en dan blijkt dat het om een Donor Appreciation Event gaat van de Friends of Fine Art, maar geen enkele communicatie hunnerzijds is bij ons aangekomen. Gelukkig kan ik me nog opgeven en ze putten zich uit in excuses. Ik krijg meteen ook een e-mailtje met het programma van de komende maand en zie dat er vrijdagavond een gratis concert is van de 3rd Marine Aircraft Wing Band. Dat is een kolfje naar onze hand dus geef ik me meteen daar ook maar voor op. Het concert is gratis, maar je moet wel kaartjes hebben.
Vrijdagmiddag ga ik naar de kapper, en op de terugweg ga ik nog even langs onze garage downtown om de airco te laten nakijken. Die heeft misschien een lekje en omdat te weten te komen hebben zij verf in de leidingen gespoten. Als je de verf dan buiten het systeem ziet, weet je dat het niet goed is. Als zij echter de auto op de brug willen zetten, krijgen ze hem niet aan de gang. Dan blijkt de accu op knappen te

staan! Hij is al helemaal opgezwollen en lekt zuur. Dus er moet een nieuwe accu in!! Wij zijn door het oog van de naald gekropen, want als dit nog langer had geduurd, had de accu kunnen exploderen volgens de garage. Gelukkig dat zij het nu ontdekken want de komende weken zijn wij uiteraard veel met Tania onderweg, dus dan moet alles gesmeerd lopen. Ik ben er wel mijn hele middag zoet mee.
Om vrijdagavond 7 uur staan wij in het Evans Auditorium, weer een andere grote zaal op de campus. Mary en Jack zijn er ook en een paar buurvrouwen van hen. Om half 8 marcheert de 3rd Marine Aircraft Wing Band het podium op, een stuk of 40 musici schat ik zo, onder leiding van een jonge energieke dirigent, die iedere keer een praatje houdt. Deze band komt uit San Diego, van de marinebasis aldaar en ze zijn een paar dagen op tournee in Texas. Het concert wordt gestart met het volkslied en bestaat uit een mengeling van (uiteraard) marsen, jazz en pop. Er zijn ook een paar bandleden die elektrische gitaar spelen of zingen. Het is een zeer Amerikaanse opzet met onverhulde promotie praatjes tussen de nummers door. Aan het eind wordt een compilatie gespeeld van marsen van de diverse legeronderdelen (Army, Navy, Marines, Coast Guard en Airforce) en steeds moeten diegenen in de zaal die bij dit onderdeel gediend hebben of dienen opstaan! Daar wordt gretig gebruik van gemaakt. Na afloop komen de bandleden de zaal in en kunnen wij met enkelen even kletsen. Allemaal leuke jonge knullen in uniform, dus dat is geen kwelling!! Sommigen zijn nog nooit in Texas geweest en voor hen is het een hele ervaring.
Zaterdag zijn wij uitgenodigd bij Gaby en Chris voor een van hun fantastische barbecues. Het is een zalige avond, het koelt lekker af en wij zitten tot 11 uur buiten onder de sterren. Wij maken alvast plannen voor een dinertje als Tania er is.
Zondag is Arnold de hele dag met zijn nieuwe laptop aan de gang. Hij heeft eindelijk een nieuwe van de zaak gekregen, werkte hier nog steeds met de oude uit Nederland, maar die is nu wel afgeschreven.
Om 5 uur 's middags staan wij weer opgetut en wel in de foyer van het Performing Arts Center voor de receptie van de Friends of Fine Arts. Je krijgt een sticker met je naam opgeplakt. Palmer's, ons favoriete restaurant downtown, heeft gezorgd voor de hapjes. Denk dan aan meatballs met saus, allerlei groenten met dips, wraps met allerlei heerlijkheden, crostinis met geitenkaasspread, garnalen en wat zoetigheden zoals stukjes breadpudding en gigantische peanut butter/chocolade bonbons! Bij een geïmproviseerde bar kun je allerhande drankjes krijgen. Wij ontmoeten weer een heleboel bekenden van de Parkconcerten, natuurlijk zijn Mary en Jack ook van de partij. Om 6 uur worden wij naar de Recital Hall gedirigeerd alwaar de Directeur van de ' Friends' ons welkom heet . De Dean van de Faculteit Fine Arts and Communication houdt een lange speech en er worden beurzen uitgereikt aan een zestal studenten van allerlei afdelingen. Dit wordt mogelijk gemaakt door giften van de

'Friends'.
Wij krijgen ook twee optredens te zien van studenten. Eerst een jonge pianist die zeer virtuoos een stuk van Franz Liszt speelt, de Rigoletto Parafrase, en als afsluiting een koor van een vijftiental studenten (van alle kleuren en maten). Het koor stelt zich in de gangpaden op en loopt dan, al zingend, het podium op. Alle koorleden zijn in het zwart gekleed en zien er keurig netjes uit. Het is allemaal zeer inspirerend, het peil is hoog en iedereen is vol enthousiasme. Uiteraard is alles ook weer doorspekt van promotie, wij krijgen ook twee filmpjes te zien over de secties 'Communicatie en Journalistiek' en 'Theater'. Theaterstudenten gaan op stage in Londen om kennis te maken met acteurs en regisseurs in Europa. Zeer leerzaam uiteraard.
Het maakt allemaal een enthousiaste indruk hoewel het niet echt als vernieuwend overkomt. Ik heb het idee dat wij in Nederland veel meer proberen de grenzen van de kunst af te tasten, terwijl men hier keurig binnen de lijntjes blijft. Maar misschien is dat niet terecht.
Wij zijn wel blij dat wij bij deze club terecht zijn gekomen, want het geeft je het idee dat je iets goed doet en tegelijkertijd heb je ampel gelegenheid om te genieten van allerlei kunstvormen!
Dan breekt een nieuwe week aan en tellen wij echt af totdat Tania hier is. Je kijkt er maanden naar uit en dan ineens is het zover!!