Party party party!!

Maandag krijg ik een SMSje van Gail of wij zin hebben om met haar en haar zus en moeder te eten en vooraf wat te loungen in het zwembad hier op het complex. Zij woont er vlakbij. Aangezien wij nog nooit in een van de twee zwembaden zijn geweest, vinden wij het hoog tijd, dus wij gaan graag op haar uitnodiging in. Als wij woensdagavond tegen zessen bij het zwembad aankomen, heeft zij al een zitje geclaimd en een koelbox met wat snacks en koude biertjes klaargezet. Het is weer bijna 40 graden, en als wij voorzichtig in de pool afdalen blijkt de watertemperatuur gewoon warm! Tot onze verbazing zijn we helemaal alleen in het zwembad! Wij spetteren wat rond en even later komen de moeder van Gail en haar zus Jodie ook

aan. Als wij voldoende gesopt hebben, gaan wij naar Gail´s appartement alwaar zij alles al heeft klaarstaan voor een feestmaal. Haar hondje Tinker heet ons van harte welkom. Ik heb wat kauwsticks voor haar meegenomen en die worden in dank aanvaard.....
Gail woont in een appartement met 1 slaapkamer, en die is in proportie wat kleiner, maar verder exact hetzelfde van opzet als het onze.
Wij krijgen heerlijke dingen voorgeschoteld, die Gail allemaal zelf heeft klaargemaakt. Absoluut niet de standaard Amerikaanse salades die je zou verwachten. Haar zoon is kok in een chique Frans restaurant ergens in Seattle, en die heeft het niet van een vreemde! Ze heeft een salade gemaakt van verse tonijnsteaks met avocadosaus, en een tomatensla van kerstomaatjes met balsamicodressing. En er is ook nog een maïssalade en warm brood.

Wij smullen ervan en na afloop krijgen wij nog wat mee in tuppertjes! Goed voor de picknick in the park morgen. Om 9 uur neemt Jodie moeders weer mee, die in een zgn. Assisted Living Complex woont, aan de overkant van de I35. Wij spreken af om de volgende week een keertje te gaan 'tuben', dat is de rivier afzakken gezeten in een binnenband van een vrachtwagen! (Tegenwoordig vaak ook gewoon plastic banden).
Donderdagavond is het weer Parkconcert tijd. Band is Brave Combo, een echte partyband, met een knettergekke voorman met een rode fluwelen hoge hoed op!! Ze spelen echt partymuziek zoals polka's en de vogeltjesdans. Ik vind het erg heet (het is om en nabij de 40 graden) maar die temperatuur weerhoudt de meeste Texanen er niet van om de polonaise te doen. Later op de avond, als de zon allang onder is, sluiten wij ook aan voor een Griekse kringdans! Het is weer lol.
Zaterdagavond zijn wij uitgenodigd bij Mary en Bob Whalin, een bejaard echtpaar, dat achter ons woont. Om half 7 kloppen wij bij hen aan de deur gewapend met een grote bos rozen. Ik leg Mary uit, dat het een Nederlandse gewoonte is om bloemen mee te nemen voor de gastvrouw, en ze zegt opgetogen: I approve!! Ze hebben enorm veel moeite gedaan en gezien hun leeftijd (Mary blijkt 88 en Bob bijna 80!!) is het allemaal ongelooflijk. Wij krijgen eerst een Peach Bellini voorgeschoteld, zelf gemaakt. Bob heeft daarbij gevulde champignons (Texas size!!) gemaakt uit de

oven. Mary is druk doende in de keuken intussen en wij gaan pas om kwart over 8 aan tafel! Bob vertelt intussen over zijn carrière als pianist en muziekleraar. Hij geeft nog steeds les, tweemaal per week. Kan het niet laten! Hij heeft in zijn jonge jaren heel Europa rondgereisd als onderdeel van een Army band. Na zijn pensioen hebben ze twee jaar veel gereisd in Europa en zij hebben heel veel gezien. Bob spreekt nog steeds vloeiend Duits uit zijn legertijd, want hij was in Stuttgart gelegerd.
De tafel staat keurig gedekt en wij krijgen Boeuf Bourguignon (volgens Julia Child!!), doperwten en rijst en echt Franse broodjes. Als dessert krijgen wij Aardbeien Romanoff met likeur, in prachtige glazen. Mary verklapt dat ze die al aan haar kinderen had gegeven, maar ze voor de gelegenheid teruggeleend heeft, tot groot vermaak van haar kroost!
Het is allemaal zeer gezellig. Na het eten wil Mary van ons horen wat wij van de stand van zaken in Amerika vinden. De dag ervoor is er een debat op TV geweest met de Republikeinse kandidaten, alle 17 stuks!! Bob en Mary zijn ook Republikeins, en zeer anti-Obama. Ze beweren dat die het land heeft geruïneerd. Maar ze zijn ook niet erg gelukkig met de vloedgolf aan Republikeinse kandidaten (waaronder Donald Trump!!). Dat kan de hele strijd alleen maar verbrokkelen.
Het is al na half 11 als wij eindelijk afscheid nemen.
De week erna belooft ook veel goeds: op dinsdag krijgen wij eindelijk bericht van countryster Garth Brooks: hij treedt in oktober op in Cleveland, Ohio! Wij zijn al twintig jaar fan en aangezien hij sinds vorig zijn comeback viert met een uitgebreide tour, houden wij al maanden zijn website in de gaten, omdat wij heel graag naar Garth willen gaan als Tania hier is in oktober. In september treedt hij nota bene op in Dallas, maar dat is net te vroeg. Het goede nieuws is dat hij optreedt op 9 en 10 oktober, dat is uitstekend te doen, het slechte nieuws is dat wij er helemaal voor naar Cleveland moeten vliegen. De hele dag zijn wij koortsachtig aan het mailen met elkaar over hotels, vliegtickets en wat dies meer zij!!
Woensdag hebben wij afgesproken met Gail om met haar te gaan 'tuben' op de San Marcos rivier. Om half 6 staat ze bij ons voor de deur met haar SUV. Met achterin 3 opgeblazen 'tubes', grote ronde banden waar je in kunt hangen. Wij rijden achter haar aan naar het City Park. Daar word ik afgezet, samen met de tubes, en Arnold rijdt achter Gail aan naar het eindpunt waar je uiteindelijk met je tube naar heen drijft. Daar parkeren ze Gails auto en rijden dan weer terug. Het is een hele organisatie, maar dan heb je ook wat!! Tegen half 7 gaan wij te water. Het is niet erg druk bij het startpunt. Je kunt hier ook tubes huren, de Lions Club verzorgt dit de hele zomer. Zij brengen je, met tube, dan ook weer met een busje terug naar het beginpunt. Maar het laatste busje gaat om half 7, en dat halen wij niet. Gail heeft gezorgd voor wat koude biertjes en zo drijven wij in onze banden op de rivier. De stroming is best sterk. Je kunt de tubes aan elkaar haken, om bij elkaar te blijven. Het is ongelooflijk relaxed. Geen wonder dat al die Texanen zo 'laid back' zijn, hier word je ZEN van!! Wij drijven onder de oude bomen door en door bedjes van een soort wier. Dat kietelt aan je onderkant. Wij zitten in onze zwemkleding, waarover wij een t-shirt aan hebben, dat had Gail aangeraden, tegen de zon. Maar het is op deze tijd van de dag eigenlijk niet nodig, want de zon is al laag. Wij dobberen langzaam richting het eindpunt, net voor Cheatham Street. Ondanks dat het weer een 3-digit dag is met een temperatuur van zo'n 39 graden Celsius, zitten wij heerlijk koel, want het water is best frisjes. Gail doet dit al haar hele leven, is opgegroeid in en om de rivier en kent alle plekjes. Ze heeft al een tijdje niet getubed, maar vindt het nog steeds heerlijk. Het water is ongelooflijk helder, en wij zien een waterschildpad, zo groot als bij ons een landschildpad, langs zwemmen.
Rond kwart over 7 klauteren wij uit het water en lopen een klein stukje naar Gails auto. Wij zijn natter dan ik gedacht had, de bodem

van de tube is een soort netwerk, dat het water geheel doorlaat. Dus rijden wij eerst maar naar huis om ons te verkleden. Dan pikken wij Gail op en rijden wij naar Kent Blacks BBQ. Jodie, de zus van Gail, komt daar ook heen. Zij had geen tijd om mee te tuben, maar vindt het wel leuk om mee te gaan barbecuen. Gail en Jodie zijn familie van Kent Black, het is hun neef. De families zijn wat gebrouilleerd dus hebben zij hun neef al lang niet meer gezien. Als Jodie gearriveerd is, bestellen wij ons eten en het is weer net zo lekker als de eerste keer. Wij hebben een uiterst plezierige avond en de dames blijkbaar ook, want Gail stuurt na afloop een enthousiast SMS-je.
De volgende avond is het weer bal: het laatste park concert met Two Tons of Steel. Helaas kunnen Gaby en Chris niet, maar Mary en Jack komen wel. Het is weer een stikhete avond en wij koelen af in de rivier, want wij hebben onze zwempakken aangetrokken. Mary heeft ook last van de hitte: vlakbij ons zitten een paar kerels te barbecuen en dat gaat gepaard met rookwolken. Als Mary komt aanlopen, laat

ze haar stoeltjes vallen en loopt pardoes op de kerels af om ze tot de orde te roepen. Wat gesprekken met Park Rangers later, blijkt dat er geen verbod op staat. Je mag gewoon barbecuen, maar wij hebben het nog nooit tevoren meegemaakt. Two Tons of Steel weet er een goede show van te maken en er wordt weer volop gedanst. Nostalgisch nippen wij aan onze Californische champagne, die ik speciaal voor de gelegenheid heb gekocht. Wij eten zelfgemaakte huzarensalade en Pineappel Upsidedown taart, die ik gebakken heb. Jack heeft gezorgd voor zalige crêpes gevuld met krabsalade!
Zaterdagochtend zijn wij ook alweer vroeg op stap. Op het kleine vliegveldje van San Marcos is een airshow met vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog ter gelegenheid van 15 augustus (het einde van WO II in Azië). Om tien uur parkeren wij op de airstrip. Er komt net een vliegtuigje aanzoemen. Het is een tweemans vliegtuigje dat vroeger voor observatie en transporten werd gebruikt. Op de strip staat een hele rij Oldtimers, van 1925 tot 1970. Er zijn ook een aantal 'special edition' auto's uit 2015. Wij bekijken ze allemaal totdat het ons te heet wordt en lopen dan de hangar in. Een vereniging genaamd Commemorative Air Force heeft hier zijn honk. Ze repareren en onderhouden vliegtuigjes uit WO II. In de hangar houden zij ook diner dansants in de stijl van de veertiger jaren met Glen Miller-achtige bands. Je word dan geacht in stijl gekleed te gaan!
Nu staat de hangar vol met allerlei stands (met de gekste dingen die er niets mee te maken hebben, zoals vechtsporten, hondentrainers en sieradenverkopers), en allerlei vliegtuigen. Er is ook een soort museumpje met allerlei parafernalia uit WO II. Voor het eerst heb ik echt last van de hitte. Buiten straalt de zon en binnen is het ook erg warm, want de deuren van de hangar staan open en er is geen airco. Het is alweer een graad of 35. Zo'n anderhalf uur later houden wij het voor gezien en gaan wij weer huiswaarts. Ik moet nog van alles voorbereiden want 's avonds komen Chris en Gaby eten. Ik maak

een menu met wat kleine gerechtjes: vijgen met geitenkaas en honing uit de oven, gepocheerde zalm met kruidenmayonaise en lamskoteletjes met rozemarijn en tomaat uit de oven. Gaby heeft een reusachtige kokos-chocoladetaart gebakken als dessert. Zoals gebruikelijk is het weer oergezellig en kletsen wij , al etend, heel wat af. Gaby en Chris gaan binnenkort een paar weken terug naar België voor de bruiloft van een nichtje. Dus wij zien elkaar een tijdje niet.
Wij hebben de smaak van het zwemmen nu te pakken: vrijdagavond loungen wij een tijdje bij ons 'eigen' zwembad in het complex. Dat is weer uitgestorven, rond etenstijd! Zondag doen wij hetzelfde voor wij gaan eten. Ook nu lopen de laatste mensen net de poort uit als wij aankomen. Zo hebben wij het zwembad helemaal voor ons alleen. Het is zeer decadent zo, we could get used to this!!!