Bastille Day

De week begint met een etentje bij Chris en Gaby. Hun zoon, Jeff, is op bezoek en we moeten even kennis komen maken. Dus barbecuen wij gezellig op hun terras. Jeff spreekt hoofdzakelijk Engels, en ook Vlaams, maar dat is wat roestig!! Hij is 27, studeert computer-wetenschappen en ziet er interessant uit. Wij blijven niet al te lang hangen, want Arnold moet de volgende dag vroeg op om naar Boston te vliegen. De taxi haalt hem al om kwart voor 6 op!
Omdat Chris ook op reis moet en Jeff inmiddels weer vertrokken is, gaan Gaby en ik donderdag samen naar het park. We ontmoeten daar Mary, die twee vriendinnen bij zich heeft, Lee en Margaret. Even later komt Jack ook aanfietsen. Wij smullen van salades en vers fruit en uiteraard wijn. Een politie agent doet wat moeilijk en zegt dat wij geen glas bij ons mogen hebben in het park. Ik snap niet wat hij bedoelt: wij hebben toch plastic bekertjes? Maar hij wijst naar de wijnfles die tegen de koelbox leunt! Die moet ofwel terug in de koelbox of je moet wijn in een thermoskan meenemen. Het idee alleen al........
Met Margaret heb ik een uitgebreide conversatie over de Europese economie en politiek. Zij heeft een tijd in Tunesië gewoond en ook op Malta. Ze is goed op de hoogte en zeer geïnteresseerd. De

tijd vliegt om. Uiteindelijk blijven Gaby en ik alleen over, en is de band uitgespeeld!
Zaterdag komt Arnold pas weer thuis, om 12 uur haal ik hem af op het vliegveld. Ik vind het helemaal niet leuk dat ons weekend op die manier al half voorbij is, maar er is niets aan te doen. Er was niet eerder een vlucht terug. Hij heeft nauwelijks de tijd om bij te komen (was al om 4 uur op!!!) of wij moeten alweer de deur uit. Om half 6 halen wij Mary en Jack op om naar Austin te rijden voor de Bastille Day viering bij de Alliance Française, wat de Fransen Quatorze Juillet noemen! Wij hadden geen idee dat dat hier gevierd zou worden en gaan graag eens poolshoogte nemen! Dit is weer een tip van Mary.
Het is behoorlijk heet vandaag en zeker nog 32 graden als wij om half 7 in Austin aankomen. Het feest vindt plaats om en bij de Légation Française, nu een museum, maar eens het huis van de Franse afgevaardigde. De Franse regering was de eerste die de Republiek van Texas in 1836 erkende en in 1841 een gezant, de Comte Alphonse Dubois de Saligny, naar Austin, de hoofdstad van Texas, stuurde. Dit huis is een van de oudste huizen van Austin en nog goed bewaard gebleven. Er staan nog meubels in van de Comte. Rondom het huis is een prachtige tuin met oude bomen en daar spreiden wij onze dekentjes uit. Daarna gaan wij meteen wat fiches inslaan om eten en drank mee te kopen. Arnold kiest een sandwich met pâté en ik zie een broodje merguez!! Met frites! Wij doen samsam met de broodjes en die zijn zalig. De merguez proeft zeer authentiek maar heeft wel weer een Texaanse maat! Wij drinken er rosé bij (geen Franse prijzen: 6 dollar per plastic bekertje, très petit!) Ondertussen speelt een bandje, genaamd Chico Chico, jazzmuziek in de stijl van Stéphane Grapelli en Django Reinhardt en hun Hot Club de France uit de dertiger jaren. Erg leuk en aanstekelijk. Hele gezinnen zitten op het grasveld, en voor het podium is een dansvloer neergelegd van houten platen, net als in Frankrijk! Er spelen

kinderen met hoepels op.
Voor de franse touch zijn er jongleurs ingehuurd, zoals je die ook bij het Centre Baubourg of in Montmartre ziet. En er staat een klein formaat Eifeltoren, waar je een selfie kunt nemen. Helaas vergeet ik er een foto van te maken.
Als we onze maaltijd genuttigd hebben, gaan wij met zijn vieren eens kijken bij het huis, dat wat verderop staat. Ervoor, op grindpaden, zijn een aantal groepjes aan het pétanque spelen. Wij moeten een tijdje wachten totdat een groepje klaar is, maar kunnen dan ook aan de slag. Omdat Mary even afwezig is, en er een ander groepje van drie staat te wachten, spelen wij tegen elkaar. Het andere groepje blijkt uit een Amerikaanse moeder en zoon te bestaan (moeder van onze leeftijd spreekt aardig Frans), en een jonge knul, die Aloïs heet en uit Lyon komt via een of ander uitwisselingsprogramma. Hij is net aangekomen in Texas en meteen meegetroond naar deze Bastille Day. Hij is, net als wij, zeer verbaasd over het bestaan ervan in Texas en de omvang van het geheel. Wij spelen een aardig partijtje pétanque. Jack blijkt een natuurtalent en uiteindelijk pakken wij de overwinning! Aloïs is wat teleurgesteld over de prestaties van zijn groepje! Hij is echter vol lof over mijn Frans en zegt steeds: je suis choqué..... Hij is niet gewend dat buitenlanders zo accentloos Frans praten en dacht eerst dat ik een Française was ;)
Wij zijgen neer op onze kleedjes en luisteren naar Texaanse chansonnière Christine Albert, die zowel Franse als Engelstalige liedjes zingt. Er wordt heel wat afgedanst en wij zoeken de dansvloer ook op. Maar het wordt ons al snel te warm!
Om kwart voor tien houden wij het voor gezien (het is toch om tien uur afgelopen, want dit is Texas en niet Frankrijk ;) ) en lopen wij door stille straten terug naar onze auto. Wat een enige avond......Frankrijk in Texas, ongelooflijk!