Hoeraaaa, vandaag zijn we 47 jaar ‘voor de kerk’ getrouwd.
Eigenlijk wilden we alleen ‘voor de wet’ trouwen, maar daar stak mijn oude heer een stokje voor. Niet dat ie zo ‘Rooms’ was, maar omdat hij erg hield van de ‘schwung’ eromheen.
Maurice studeerde nog, ik was net afgestudeerd en stond vers voor de klas in Breda.
We hadden geen ‘rooie rot cent’ en woonden nog goedkoop in ons studentenhuis en dus... trouwden we, op 28 Juni 1972, voor de wet in Tilburg,....gratis. Op zo’n ‘gratis dag’, kwamen meerdere stellen af, dus volle bak met gretige trouwlustigen.
Mijn oude heer vond het maar niks en dwong ons min of meer een ‘Roomse’ bruiloft in Limburg op, wel met alle en toeters en bellen, maar ook dus in een kerk, hij zou alles betalen.
Omdat mijn vader dol was op feesten en partijen en vermoedelijk te jong zou sterven, gingen we voor de bijl.
We trouwden in een klein kerkje in Hoensbroek, de pastoor was een huisvriend van mijn ouders, en de receptie en het diner, vonden plaats in het kasteel aldaar (https://www.kasteelhoensbroek.nl/het-kasteel/).
Mijn vader had koetsen geregeld, maar die heb ik gelukkig kunnen skippen omdat ik als klein kind een ‘paarden trauma’ heb opgelopen (daar ben ik overigens nog steeds niet van genezen).
We reden zelf, in de witte VW Kever van mijn moeder (later hebben we die nog overgenomen).
Gelukkig hadden we wel de vrije hand in de tekst van de huwelijks belofte en de invulling van de overige zaken in de kerk, zoals voordrachten en muziek.
Manlief en ik waren voor die tijd hyper modern, zeker in het Roomse Limburg en de pastoor had het wat moeilijk met onze ideeën, de deken moest er zelfs aan te pas komen, haha.
Zo namen wij bijvoorbeeld een knapperig stokbrood en goede wijn mee, voor de communie om over de moderne muziek maar niet te spreken.
Maar we hadden ook een ontroerend jongetje met lange blonde lokken, spelend op een blokfluit, hij floot de engelen uit de hemel, een neefje van mij, nu is hij een professional en professor (http://www.flutessence.de)
Toen de dienst was afgelopen, riep de pastoor, opgelucht door de microfoon...’dit was een geldige trouwdienst’, waarop iedereen begon te applaudisseren.
Hilarisch, we hadden de kussens eens flink opgeschud.
Het was verder een bijzonder feestelijk gebeuren daar in het kasteel en ook mijn vader had de dag van zijn leven.
Een paar maanden later overleed hij, op 50 jarige leeftijd.
De oude dame was toen 45 jaar en heeft nooit meer een relatie gewild en is toen langzaamaan verbitterd geraakt, en later versneld, door het overlijden van mijn zus op 36 jarige leeftijd.
We hebben maar weinig trouwdagen gevierd, maar nu beginnen we toch hopelijk echt tegen de ‘gouden bruiloft’ aan te hikken, gaan we dat vieren?, zullen we nu alvast elk jaar wat vieren?, op de 28e Juni dan maar?, of toch op 5 Augustus, en wat dan?, alleen?, reisje?.
Hebben jullie ideeën, aanbiedingen?.
We weten het niet, we gaan er in ieder geval eens bij stilstaan, het is niet niks hoor, zo lang als Jut en Jul bij elkaar.
Manlief stelde vanmorgen voor om uit eten te gaan, ik zei dat ik zelf wel lekker zou koken en het ‘gewonnen geld’ in mijn zak zou steken om een ‘trigger’ te kopen, hij keek me aan en......vond het wel een goed plan.
Tjakka, nu moet ik gaan verzinnen, hoe ik die super geweldige nieuwe lens kan scoren, pfff.
Eigenlijk heeft manlief niets te klagen, hij heeft een vrouw die niets heeft met ‘glimmertjes’, ik ben dus eigenlijk een goedkope dame, haha.
Ciao.