Wat, gepensioneerd?, voor mij begint het pas.
Heb ik eindelijk mijn ware professie gevonden, ben ik zowat aan het eind van mijn leven. BALEN!
Ik zal het er dan maar flink van nemen en veel werk aannemen dus, zo gepassioneerd ben ik.
Afgelopen maandag had ik mijn eerste ‘zakelijke shoot’, een dame had een profielfoto nodig voor haar professionele site.
Dat was wel even een dingetje, een zakelijk portret moet een totaal andere uitstraling hebben dan ik tot nu toe gewend ben.
Het zakelijk portret moet klanten trekken en vertrouwen inboezemen. Ik had me er goed in verdiept en de dame van te voren gevraagd een witte bloes aan te trekken.
Ze was best wel nerveus en stond niet graag op de foto vertelde ze, daarom zei ik tegen haar dat ik eerst wat zou schieten om de beste instellingen te regelen en voor ze er erg in had, was ze op haar gemak en deed ze perfect wat ik haar vroeg, ondertussen hadden we een leuk gesprek over haar werk.
Ze is travel counselor, ze regelt werkelijk alles als je dat wil, tot restaurants aan toe. Ze maakt deel uit van een enorm netwerk, wereldwijd, en heeft daardoor veel informatie waarover je, zelfs als je een doorgewinterde reiziger bent, niet kan beschikken.
Dus mensen, als jullie geïnteresseerd zijn, hier haar site (ze heeft haar profielfoto nog niet aangepast ivm vakantie), https://www.travelcounsellors.nl/Maartje.jonkers
Ik heb, vooral op het laatst, prachtige foto’s van haar geschoten, wat ben ik blij dat ik altijd minimaal een uur schiet.
De dag erop ging deze gek er alweer op uit met het beest, nu naar Amsterdam, samen met mijn broer wilden we de nieuwe ‘Noord/Zuid metrolijn’ gaan fotograferen en bekijken.
Missie geslaagd, het was werkelijk te gek, alleen weinig kunst te zien, dat pakken ze in Rotterdam toch beter aan.
Bij café Mulder aan de Weteringschans, werden we boven de grond gezogen, we hadden zin in een borrel, dit is werkelijk een van de leukste cafés van Amsterdam.
Ons afzakkertje (na een goed maal in een onvervalst tapas restaurant), namen we zoals gewoonlijk weer in het 1e klas restaurant op perron 2B, op Amsterdam Centraal.
Het was een superdag en het beest vond dat ook, man, man, hij kan er wat van bij weinig licht, de metro foto’s zijn de stille getuigen.
De volgende dag kregen we de kids, ze kwamen logeren, we konden eindelijk weer even in de ons zo geliefde ‘grootouders rol’ kruipen, heerlijk.
Het waren super warme, gezellige en hilarische dagen.
We hebben ze schandalig verwend, kan ons het schelen. Wat hebben we allen genoten.
Tussen het plezier door heb ik mijn ‘werk’ foto’s kunnen bewerken en af kunnen leveren.
Weer hele tevreden klanten en....ja hoor, weer nieuwe klanten, het lijkt wel een stroomversnelling. Wat geniet ik hier van.
Gisteren ben ik met het beest naar de stad gegaan om mijn grote hobby, ‘straatfotografie’, te beoefenen, er was een evenement dus ik kon weer los, wat een ‘koppen’ lopen er rond, schitterend.
Tussen al mijn positieve geluiden, heb ik toch ook een negatief geluid, mijn knieën doen het niet meer zo goed. Soms heb ik dagen geen last, maar opeens lijk ik wel een bejaarde, ongekend.
Vannacht werd ik zelfs vaak wakker van de pijn, verschrikkelijk hoor, oud zijn.
Ik wil nog zo veel en de kids kunnen het niet begrijpen; maar in mijn hoofd ben ik beslist nog een mals veulen, maar als ik dan in de spiegel kijk en mijn knieën voel, schrik ik me het apenzuur.
Maar.......ik ga door, veel te leuk allemaal, CIAO.