Hij droop met de staart tussen zijn benen af

Dag 2, vrijdag 25 Oktober Bristol
Wonderbaarlijk, ik heb ongelofelijk goed geslapen, ik ben maar 2x wakker geworden en sliep meteen weer in. Thuis word ik zeker 10 x wakker, met dank aan mijn lieve snurker, en kom dan moeilijk weer in slaap, omdat ik te zeer op mijn hoede ben voor zijn gesnurk en zijn lange apneus, soms wel van 1 minuut. Daarom mag ik van de huisarts 1x per 2 weken een slaappil om een zalige chemische nacht te beleven. Maar nu ik dus, voor het eerst in mijn huwelijkse staat, alleen op een kamer lig, besef ik hoe heilzaam dat is.
Het was voor mijn doen ook nog eens laat toen ik wakker werd, om 8 uur, ik kon ‘Lieve I’ nog net gedag zeggen, zij ging naar haar werk.
Samen, met broerlief, dronken we koffie, deden de afwas van de dag ervoor, (lieve I, had een heerlijke curry gefabriceerd), kochten een voorraadje bier, wijn en alvast een paar blokken cheddar om mee naar huis te nemen, en gingen rond 11 uur op stap.
We liepen via een bos, waar vossen wonen, grijze eekhoorns en een uil, door een park, in de stromende regen, naar de bushalte.
We gingen naar Bath, met de bus, weer een dubbeldekker. Het was enorm druk op de weg en we deden er bijna een uur over. Het regende pijpenstelen, het was intens grijs en donker en er was een staking aan de gang (extinction rebellion) en we doken meteen een pub in (The Huntsman).
Omdat we niet ontbeten hadden, hadden we stevige trek inmiddels. Na eerst een aperitiefje gedronken te hebben, bestelden we aan de bar Fish and chips voor mij en een tonijn sandwich voor broerlief. Het was heerlijk en...... we kwamen in contact met hele aardige Londenaren die een foto van ons maakten, ook de barman was enorm aardig, hij sprak ons toe alsof hij een voordracht hield, indrukwekkend hoor.
Inmiddels was het opgeklaard en droog, dus we maakten even een klein rondje door Bath en zagen onder andere de Avon in al zijn glorie die daar onder een schitterde brug doorstroomt.
Broerlief stelde voor om over die brug te lopen, maar ik had de zenuwen dat het weer ging regenen en dat we daardoor niet ten volle konden genieten van het Romeinse Badhuis waar ook veel in

de openlucht te bezichtigen is.
Ik ben op veel Romeinse sites geweest, maar dit badhuis overtrof mijn stoutste verwachtingen, het is enorm goed bewaard gebleven, je ziet zelfs de warm waterbron, die nog steeds werkt.
Om mijn schoonheid wat op te peppen, heb ik 2 bekertjes van dat vieze water gedronken en moooiiii dat ik nu ben.
Er is een heel mooi museum bij, waar de opgravingen in verwerkt zijn. Echt mensen, mochten jullie ooit in de buurt zijn, DOEN!
We maakten nog een kleine wandeling door een leuke winkelstraat, ik kocht verschillende soorten fudge en glazen oorbellen en broerlief kocht een kerstvogel met blauwe veren.
Het begon weer donker te worden, dus we besloten een bus eerder

te nemen, echter die kwam niet. Uiteindelijk kwamen we precies op tijd aan om ons te melden in the old Vic, waar ‘Lieve I’ met 4 vriendinnen het weekend in zat te luiden. Heel leuk om haar vriendinnen te leren kennen.
De pub hoort bij een theater en op een gegeven moment wilden ze ons weg hebben daar, maar er was ons toegezegd bij de aanschaf van de laatste fles wijn, dat we die in alle rust konden opdrinken. Toen gebeurde er een wonder, broerlief stond op, maakte zich breed, verhief zijn stem en vertelde in prefect Engels dat ons iets anders beloofd was en dat we niet van plan waren om te vertrekken. De ober droop meteen af.
Het was een gezellige avond.
In een pub (the Bancolounge) aten we met ons 3-en ons avondmaal.
Mijn paraplu was ik vergeten in Bath, maar gelukkig had ik een grote roze nood poncho in mijn rugzakje, en (ik als wandelende paraplu) liepen we naar huis.
Ik ben deze dag een paar keer bijna overreden, ik kan maar niet wennen aan het links rijdende verkeer.
Eenmaal thuis namen we nog een afzakkertje en gingen daarna volkomen tevreden naar onze eigen slaapkamer, wat een luxe. Ciao.