Geen wowww, maar wel een boeiend verhaal

Deze week wat meer actie.
Zo gingen we met de trein naar Den Haag om een dierbare vriend te bezoeken. We kennen hem al jaren en zijn dol op zijn humor en kameraadschap.
Hij kon een appartement van vrienden lenen om van een welverdiende rust te genieten en hij nodigde ons uit voor een dagje Den Haag/Scheveningen.
Na een koffieronde in het riante appartement (je zou toch maar zo’n vrienden hebben), liepen we naar de halte van tram 11 en lieten ons vervoeren naar Scheveningen.
We liepen bij het eindpunt naar het havengebied, voor mij pure nostalgie, wat heb ik hier vaak met mijn lieve oma rondgelopen op zoek naar de lekkerste schol.
Onze vriend had het wat moeilijk, hij had vergeten zijn ‘zuurstofvoorziening’ op te laden, dus moest hij zonder hulpmiddel genoeg ‘lucht’ binnen zien te krijgen.
We pasten ons tempo aan, voor manlief was dat sowieso raadzaam en we genoten van de levendigheid om ons heen.
Bij een Italiaans restaurant meerden we aan en daar verorberden we een voortreffelijk maal en hadden, als vanouds, weer lol voor tien. Het is ongekend, zet ons drietjes bij elkaar en de humor viert hoogtij, voor ons dan, ik kan me voorstellen dat de omgeving ons hoogst irritant vindt.
Na deze leuke dag, nestelde manlief zich weer in huis, zeker nadat hij bij de buren 2 eikenbomen constateerde.
Het is in Breda echt kommer en kwel en de gemeente kan het niet aan.
Als je zo allergisch bent als manlief, heb je huisarrest.
Broerlief heeft nergens last van en staat er op om minimaal een uitje per maand met mij te doen. Dit maal hadden we gekozen voor Rotterdam, mijn lievelingsstad.
We bezochten de tentoonstelling ‘Lust for life” van Ed van der Elsken, in het fotomuseum, maar voelden er niet de WoW factor bij. We vonden het wat rommelig en te veel van het goede. Wel nostalgisch, qua tijdsbeeld, we waren toen nog jong en vol in bloei.
Ed van de Elsken is vooral beroemd geworden met zijn zwart/wit

foto’s, hij vond kleur er niet toe doen als mensenfotograaf. Dat kan ik alleen maar beamen, kleur leidt af in deze.
Daarna liepen we naar Katendrecht, een oude volkswijk, die langzamerhand ingepikt wordt door yuppen.
In deze wijk ligt een gepensioneerde cruiseboot, de ‘SS Rotterdam’ (1959).
Hij vaart niet meer, sinds 2008 ligt het schip als drijvende attractie (hotel, restaurant, bar en rondleidingen) in de Maashaven. Tenders van dit schip, varen nu als taxi door de havens.
Op het panorama dek kun je borrelen en genieten van het uitzicht, heel ontspannend. Uiteraard hebben wij daar wat drankjes gedaan.
Op de terugweg slenterden we weer door Katendrecht en ontdekten opeens een wel heel bijzondere (horeca)gelegenheid, nl het ‘Verhalenhuis Belvedere’, http://www.belvedererotterdam.nl
Het was de geur van heerlijk eten dat ons lokte, een raam stond open en een vriendelijke Antilliaanse dame nodigde ons binnen.

Onder het genot van een drankje werd ons verteld over het Verhalenhuis, het eerste Verhalenhuis van Nederland.
Persoonlijke verhalen van mensen en gemeenschappen in Rotterdam worden hier zichtbaar gemaakt en er worden ontmoetingen bewerkstelligd.
Het is een stedelijke verbindingsplek, heden en verleden worden verbonden en iedereen is welkom.
De volkskeuken van de verschillende culturen wordt er wisselend gepresenteerd.
Vandaag kookten Eunice en Anamarie, 2 lieftallige Antilliaanse dames en man, man, wat rook het lekker. We waren te laat voor de lunch en te vroeg voor het diner. Ik vroeg of ze ons niet wat hapjes konden voorschotelen, tegen betaling uiteraard. Het kon…., het werd smullen.
Een dame van Chinese afkomst kwam bij ons aan tafel zitten en vertelde haar verhaal, heel boeiend.
Katendrecht is al ruim een eeuw, de wijk waar mensen uit stad, land en uit de hele wereld aanmeren en zich vestigen.
Hier zullen we beslist vaker heengaan, we schreven ons in voor de nieuwsbrief, zodat we op de hoogte blijven van de verschillenden activiteiten.
Ik kan jullie een bezoek van harte aanbevelen, je kan het hele huis bezichtigen, er is kunst, er zijn tentoonstellingen, er is een luistertoer en je kunt er terecht voor een drankje en evt een lunch of diner.
Met moeite scheurden we ons los en liepen verder richting centrum.
Wat een boeiende dag, Ciao.