Ik heb ook goed nieuws

Manlief en ik zijn in de rouw, we hebben iets te verwerken.
Wij hechten aan familie tradities, met als hoogtepunt de gezellige Sinterklaasavond en nog meer, de Kerst.
Je begrijpt het al, het is na ruim 45 jaar over.
De kids willen geen Sinterklaas meer vieren, de pakjes worden verplaatst naar de Kerst, maar……met de Kerst zijn de kids niet thuis, ze gaan naar warmere oorden en dat is hun goed recht. Zoonlief heeft zich al wat langer teruggetrokken van de feestmaand, hij houdt er niet van. Dus….we zijn ineens home alone.
Wij zijn geen claimende ouders, willen zeker geen verplicht nummer zijn en begrijpen de kids wel.
Maar…..het doet wel pijn kan ik jullie vertellen, langzamerhand brokkelt ons bestaan af.
Er is nog een klein kansje dat een gezamenlijke 1e Kerstdag er nog in zit, en dat zouden we binnen een paar dagen horen, werd ons verteld.
Maar manlief zei tegen mij, toen we na de ‘mededelingen’ naar huis liepen, dat wordt niks, het levert alleen maar stress, zeker als ze de dag erop gaan vliegen, we hakken de knoop zelf door, we gaan de hort op met de Kerst en ja, ook met Sinterklaas, we gaan niet met hangende pootjes thuis zitten.
Het is inmiddels geregeld. Met Sinterklaas zijn we welkom bij mijn jongste broer in Uitgeest, hij viert ieder jaar in zijn eentje ‘Sinterklaas’ met lekkers en chocomelk en de DVD van Toon Hermans, maar wat is hij, en wij ook, blij dat we nu met z’n drieën het ‘avondje’ doen.
Voor de Kerstdagen heb ik een appartement in Antwerpen gehuurd, lekker in de buurt van mijn oudste broer en gezin, voor het ware familiegevoel en ik weet zeker dat we met hen ook het glas gaan heffen. Mijn jongste broer zit dan in Engeland, anders was hij zeker meegegaan.
Leuke vooruitzichten, maar wel dubbel, hoplijk went het.
En of de duvel ermee speelde, ik werd ziek! Ik plaste ineens bloed en bleek een blaasontsteking te hebben, de 1e van mijn leven. Ik kreeg een stevige antibiotica kuur en daar had ik uiteindelijk meer last van, wat een troep, maar het kon niet anders. Nu ben ik weer het vrouwtje, maar ik ben als de dood dat dit me nog eens gaat overkomen.
Gelukkig heb ik ook goed nieuws, ik had een hele gave fotografie opdracht, te weten een zakelijk portret van een mooie dame in

mijn studio en een paar dagen later, een shoot op het station en op een padel baan, dit alles voor haar nieuwe website.
Het is wonderwel goed gelukt en de samenwerking was perfect en…..ik kreeg, naast een lief kaartje, een aardige bonus bovenop het gevraagde bedrag.
Wat ben ik blij dat ik deze passie heb. Ciao.