Omdat ik het nogal druk heb en had, krijgen jullie een kort maar krachtig verslag van de week.
Waarom druk?…. shoots dus, ik knipte duizenden foto’s… en daarna kwam het bewerken, ik had op het laatst vierkante ogen en soms zag ik het niet meer.
Gelukkig kan ik altijd terugvallen op mijn ‘Corsicaan’, hij weet me altijd richting en zelfvertrouwen te geven.
Een ding is zeker, ik kan mijn ei totaal kwijt in deze uitdagende hobby.
Gelukkig heb ik aan klanten geen gebrek.

Deze week heb ik enorm genoten van het Markdal, het is er een bloemenzee, allemaal wilde bloemen, die nu eindelijk ongesnoeid mogen pronken met hun geuren en kleuren.
En dat allemaal voor de bijen, maar ook een beetje voor deze dame. Ik kom regelmatig, met een big smile, met een prachtig veldboeket thuis.

De ooievaars zijn uitgevlogen en even groot als de ouders, ze snacken nu nog even hier en over een maand gaan ze naar het Zuiden.

De processierups is nog niet helemaal verdwenen, maar ik heb er gelukkig geen last van en manlief durft al zo nu en dan het pand te verlaten.
Maar, hij moet nu ook tour kijken he? Hij geniet, vooral ook omdat de Nederlanders het goed doen nu.
Morgen rustdag, kunnen we lekker een dagje weg, we gaan naar Antwerpen.

Onze oudste kleindochter is vandaag 15 jaar geworden, wat een leeftijd alweer, en wat is ze mooi.
Helaas moesten we het bij ‘face timen’ houden, ze is op vakantie.

Ik heb nieuwe wandelschoenen, wellicht vinden mijn knieën dat fijn, ik in ieder geval, ze lopen zalig.

Mijn jongste broer wist me te vertellen dat we in de nacht van 20/21 Juli 1969, samen met mijn oudste broer de hele nacht opgebleven zijn om naar de maanlanding te kijken, onze ouders waren op vakantie. Ik kan me hier niets meer van herinneren, wel van de ‘landing’, maar niet dat ik dit samen met mijn broers beleefd heb. Leuk om dit nu te weten.

Lieve mensen, hier houd ik het bij.
Geniet van de komende mooie zomerse dagen, Ciao!