Op de reünie kwam ik 2 hartsvriendinnen tegen, Lo en Ma. Met Lo heb ik door de jaren heen contact gehouden en we ontmoeten elkaar soms.
Met Ma is het contact door de jaren heen verwaterd. We hebben met onze respectievelijke ‘mannen’ nog samen in een studentenhuis in Tilburg gewoond, maar toen manlief en ik verkasten naar Breda, zijn we elkaar uit het oog verloren. Zij had het druk met haar studie en verhuisde naar Nijmegen en ik verloor me in mijn leraressen bestaan. Soms hoorde ik via via nog wat over haar, maar zelfs dat hield op.
En nu.. heb ik haar dus weer ontmoet op de reünie, we hadden elkaar ruim 45 jaar niet meer gezien en....het klikte meteen weer en....zij is nog steeds beeldschoon.
Ik was het kleine, loensende en onzekere meisje en bij haar en haar familie voelde ik me gewaardeerd en prettig, dit in tegenstelling tot mijn thuissituatie.
Ook bij Lo kwam ik veel over de vloer. Als ik deze families niet had gehad, dan had ik het niet gered.
Mo en ik hebben elkaar deze week weer ontmoet, zij kwam van Nijmegen naar Den Bosch, ik van Breda, we hadden op het station afgesproken.
We doken meteen een restaurant binnen en onder het genot van koffie en later een lunch, haalden we herinneringen op.
Tot mijn grote verbazing, heeft Ma ook niet zo’n ‘geborgen’ jeugd gehad en had zij juist weer steun van ons gezin en ook van Lo’s familie. Typisch dat ik dat als kind totaal niet door heb gehad, ik was gek op de ouders van Ma.
Zo zie je maar weer, menig gezin is niet wat het lijkt.
Ik vertelde Ma over de situatie bij ons thuis en zij over haar thuissituatie, ik moet zeggen dat we beiden verrassende verhalen hebben gehoord.
Het was goed om over je jeugd te praten met iemand die met je is opgegroeid. We hebben 4 uur gepraat en besloten om de vriendschap nieuw leven in te blazen, want het voelde zo vertrouwd en prettig.
We hebben nog een ‘beest’ in huis gehaald, te weten; een grote smart tv, het ‘Bakbeest’ genaamd.
Hij woont op onze slaapkamer, ohhhh wat slecht he?, maar we genieten er grenzeloos van, we gunnen het onszelf.
Deze week kwam de handige klusjesman (een juweel), jaja, die hebben we eindelijk gevonden, nieuwe kranen plaatsen.
We zijn als een kind zo blij, geen lekkende kranen meer, geen eeuwige kalkvlekken meer, maar glimmende, goed werkende spuwers. Deze goede man, willen we niet meer kwijt, zeker omdat veel dingen nu de geest gaan geven, te oud he?
De Griepspuit hebben we ook weer in de arm, samen met de Corsicaan (hij voor eerst), verbaasden we ons over de logistiek bij de prikhappening, top, binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Ik heb nog een pijnlijke, rode, warme, dikke prikplek en manlief heeft niets, wiens prik werkt het best vragen we ons af.
De oude dame is een jaar dood, we zijn met onze kleine, (10 personen) directe familie bij elkaar gekomen, hebben eerst gewandeld in het Markdal en daarna samen gegeten bij Moeke. Het was wel een klereherrie helaas, want....vrijdagavond, het eten was prima.
Om mijn flitsers te leren kennen, heb ik via Facebook een mentor gevonden, hij gaat me onderwijzen en...dat gaat straks gebeuren, Ciao!