Nou, we treffen het niet echt zeg. We hadden gedacht dat we in de lente terecht kwamen.
Niets is minder waar, het is al dagen baggerweer en dat blijft het voorlopig ook.
We zijn weer te vroeg thuis gekomen, oftewel we zijn te vroeg naar ons Nederlandse huis verkast.
Dat gaan we volgend jaar anders doen, we blijven tot en met Mei in ons Spaanse appartement. Nu nog even doorsparen. Gelukkig werkt de belastingdienst iets mee en verwachten we een kleine teruggave.
Het Markdal is goed te belopen, geen laarzen nodig, maar wel een winterjas helaas.
Nu ik het toch over het Markdal heb, ... even een update:
De ooievaar is aan het broeden, dat is wederom spannend en afwachten.
En.....we hebben dit jaar heel veel zwanen in de Mark, vanmorgen telde ik er al 10.
En...nog ‘aparter’, er is een zwarte zwaan bij gekomen, hij heeft een liason met een witte, dat gaat ook spannend worden, ik vraag me af wat dat gaat voortbrengen.
Langzamerhand kom ik al mijn vertrouwde mede wandelaars weer tegen en maak een praatje en hoor wat nieuwtjes. Zo is er bijvoorbeeld een oude dame met een dementerende man, hij is eindelijk in een prettig verpleeghuis opgenomen.
Er is een jongedame met een nieuwe baan. En.... er is een heerschap die eindelijk heeft besloten dat zijn hond aangelijnd moet blijven, top. De plaatselijke mafketel is er ook nog steeds, hij scheldt al fietsend, een potje naar hartelust, maar groet me tussendoor vriendelijk. Mijn Markdal vriendin heb ik nog niet gezien, hopelijk gaat het goed met haar.
Zo zien jullie, ik ben weer geland.
Ik ben heel druk geweest met mijn duizenden foto’s en kan zelfs al uitleveren aan mijn Spaanse klanten.
Langzamerhand is er weer ruimte voor nieuw werk.
Ondertussen doe ik met wat ‘wedstrijden’ mee, leuk, je maakt geen schijn van kans tussen de groten, maar je leert er wel veel van.
Inmiddels heb ik wel een eervolle vermelding te pakken met een foto met als thema, “transport”.
Om in the mood te blijven, heb ik samen met broerlief de tentoonstelling van Erwin Olaf bezocht in het Haagse fotomuseum, het was druk, maar indrukwekkend.
Nogmaals wil ik benadrukken dat dit museum gehuisvest is, in een van de mooiste gebouwen van Nederland, Berlage was de architect. De buitenkant is schitterend, maar eenmaal binnen val je stijl achterover, wat een trappenwerk, wat een prachtige ruimtes en wat een spectaculaire gangen met intieme nissen, TOP.
Het was leuk om broerlief weer te ontmoeten, in September gaan we met z’n tweetjes 5 dagen op pad, naar het buitenland nog wel, we verheugen ons er erg op, kijken hoe het bevalt om al die dagen alleen maar “broertje en zusje” te zijn.
Ciao.