Welkom bij de blog met mijn verjaardag als thema haha. Het einde komt steeds dichterbij, nog slechts enkele weekjes te gaan voor ik het volgende avontuur ga beginnen.

Hoewel deze week normaal gesproken heel leuk zou moeten zijn begint mijn week een beetje somber. Het is de eerste keer dat ik thuis mis en meer dan slechts een klein beetje.

Donderdag ben ik jarig en wordt ik half wakker gebeld door mn ouders en Tim via skype die met slingers om zich heen me wakker zingen. Super leuk, maar ik heb ook een beetje een brok in mijn keel. Ik had het liefste mijn verjaardag gewoon thuis gevierd met vrienden om me heen en dat 's avonds goed af te sluiten met naar de stad gaan.

Helaas was dit niet het geval en zit ik mijn eentje in Nieuw-Zeeland waar ik gewoon weer op stage verwacht wordt vandaag. Op stage merken ze gelukkig ook wel dat ik niet op en top blij ben vandaag en na de felicitaties doen ze allemaal hun best om me toch jarig te laten voelen.

Om 10 uur wordt dan ook iedereen bij elkaar geroepen omdat Clement een taart voor me heeft gehaald om het te vieren. Na de taart aangesneden te hebben wordt er gevraagd hoe ik van plan ben het te gaan vieren. Uiteraard heb ik zelf geen plannen en zeg ik dat ik gewoon thuis in de stad had willen zijn.

Als ik dat zeg verschijnt er een grote glimlach op het gezicht van Art, een van mijn collega's. Hij probeert namelijk al geruime tijd om een avond uit te gaan met wat mensen, maar het komt er telkens niet van. Ik spreek dus met hem af om sowieso 's avonds te gaan en dan blijkt dat er wat meer mensen mee willen gaan.

Een groot gedeelte van kantoor wil niet mee en dus spreken we met een gedeelte af om vrijdag ook nog maar eens te gaan. Voor nu zijn we met 3 man op donderdag, Art, Cameron (een nieuwe stagiair die deze week is begonnen) en ik.

Na het werk maak ik dat ik thuis kom, m'n eten naar binnen werk en weer een bus richting het centrum pak waar ik met de rest heb afgesproken. Art staa al klaar met zijn auto en we besluiten naar een tentje dat The Bank heet te gaan.

Cameron is zijn paspoort vergeten en dus rijdt Art met hem terug naar huis terwijl ik voor de deur van de bar wacht op Mark die ook met zijn vriendin zou komen. Als het gezelschap terug is, is de rest ondertussen ook gearriveerd en drinken we een paar drankjes tot ze dicht gaan.

Als ze dicht gaan besluiten Mark en zijn vriendin naar huis te gaan en vertrekken wij naar een studentenbar Bar 101. Hier krijg ik door mijn verjaardag een gratis drankje en als de klok 12 uur aantikt heeft Art het gezien en besluiten we naar huis te gaan, morgen weer een dag op kantoor voor de boeg.

Vrijdagochtend blijkt Cameron toch wat last te hebben van weinig slaap en werken we rustig de hele dag tot het weer 5 uur wordt. Ondertussen hebben we ervoor gezorgd dat het halve kantoor met ons meegaat naar de stad en iemand biedt aan om voordat we naar de stad te gaan een drankje bij haar thuis te doen.

Hetzelfde ritueel als gisteren dus, ik werk snel een maaltijd naar binnen en zorg dat ik om 7 uur bij haar voor de deur sta. Een grote gezelligheid met zo'n 15 collega's waar sommigen nog een vriendin mee hebben genomen.

Rond half 1 vertrekken we eindelijk naar de stad en trekken we langs verschillende kroegen. Bij een kroeg wordt iemand geweigerd omdat hij een rood shirt aan heeft, geen idee wat daar de gedachte achter is. Rond 3 uur gaat alles hier dicht en rond die tijd vertrekken wij ook en word ik thuis gebracht door Art.

Zoals al eerder was gebleken zijn het hier Engelse taferelen en er loopt dan ook een hele politiemacht over straat rond sluitingstijd. Ik zie genoeg mensen op straat liggen en helaas ook weer een aantal die de maag aan het legen zijn, maar al met al heb ik 2 hele gezellige avonden gehad.

Ik ben blij dat ik zo goed wordt opgenomen hier in het team en dat ze er samen met mij toch een leuke verjaardag van hebben gemaakt want ik zag echt op tegen deze dag.

Het weekend heb ik helemaal niks uitgevoerd wat de moeite is om toe te lichten. Zoals gezegd zouden de blogs kort worden, dus daar houd ik me netjes aan.

Ik wil ook even van de gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die aan me heeft gedacht vanuit Nederland en in het bijzonder de mensen die de moeite hebben genomen om een kaartje op te sturen of aan mijn ouders meegeven. Het voelt goed om aan de andere kant van de wereld te zitten en te weten dat er aan je gedacht worden. Uiteraard denk ik ook vaak zat aan Nederland, maar voorlopig geniet ik nog met volle teugen.

Tot de volgende!