Week 2 van mijn stage begon na een rustig weekendje weer gewoon op maandag. Uiteraard was ik weer om 5 uur wakker. Best wel vreemd aangezien mijn buurman Collin een week in Australië zit en ik het huis dus voor mezelf heb, het zit al zo in mijn ritme dat ik gewoon iedere dag om 5 uur wakker wordt. Verslapen wordt in ieder geval lastig op deze manier haha.

Maandag ben ik verder gegaan met de digitale bibliotheek op te zetten en deze uiteindelijk zo op te slaan dat ze als een boekje uitgedraaid kunnen worden. Daarnaast heb ik de kans gekregen om mijn eerste echte veldonderzoek te doen met een van de studenten die ook nog aanwezig is deze week.

Ik mocht zelf naar de plek toe rijden wat nogal een uitdaging is in een Japanse auto waarvan de binnenkant ook alles in het Japans is. De handrem bleek geen handrem te zijn maar een voetrem die ergens verstopt zat, dus na 10 minuten gestruggled te hebben konden we vertrekken. Ook rijden ze hier uiteraard aan de andere kant van de weg wat ook even wennen was. Gelukkig had ik al wat ervaring opgedaan in Bali waardoor ik niet de fout maakte die ik daar maakte de eerste bocht. Ik kwam in Bali namelijk op de verkeerde baan uit en stond recht voor een vrachtwagen die dus over mij heen moest. Zonder al te veel problemen zijn we na 40 minuten op bestemming aangekomen.

Ik was met een meisje en dus werd er van mij verwacht dat ik de ''boreholes'' zou maken wat nog best een karwei is om door die klei heen te geraken, maar na wat inspanning is dit ook gelukt. Voor het testen hebben we een uur lang water in een van de gaten gegooid om te zorgen dat deze grond goed verzadigd was. Daarna hebben we bijgehouden hoe lang het duurde dat het water telkens 100mm gezakt is. Dit is benodigd om uiteindelijk te bepalen hoe groot de ''soakage trench'' wordt waarmee het water wordt afgevoerd.

De rest van de week heb ik de bibliotheek afgewerkt en ben ik bezig geweest met het opstellen van het adviesrapport waar ik maandag de testen van heb gedaan. Ik vind het sowieso al leuk dat ik zo veel vrijheid en verantwoordelijkheid krijg aangezien ik een rapport aan het opstellen ben waar best wat geld voor neergeteld wordt.

Vrijdag heb ik het rapport afgerond en is deze voor controle langs een ingenieur geweest. Waar ik op hoopte was logischerwijs niet mogelijk, er moesten nog wat dingen aangepast worden om het verhaal kloppend en duidelijk te krijgen.

Het meisje waar ik de test maandag mee had gedaan had vrijdag tevens haar laatste dag en dus was er (voor de tweede week op rij) taart. Ik houd nu al van vrijdagen haha. Na dit moment waar iedereen bij elkaar kwam volgde het volgende gesprek met mijn bedrijfsbegeleider:
Keegan: ''Je hulp is nodig in Thames volgende week''
Ik: ''Oke, geen probleem hoor''
Keegan: ''Het is wel voor een paar dagen dat je daarheen moet''
Ik: ''Ook dat is geen probleem voor mij''
Keegan: ''Dus we hebben een hotel voor je geboekt van maandag tot en met donderdag met misschien uitloop tot vrijdag''

Dit had ik natuurlijk niet verwacht, maar super tof dat ze dit voor me regelen en daar komt nog bij dat Thames ligt in het Thames-Coromandel district wat eigenlijk een schiereiland is. We zullen dan ook testen gaan doen aan de kust wat natuurlijk super is. Met deze kans zie ik ook meteen wat meer van het eiland, 2 vliegen in een klap.

Mijn ontbijt, lunch en diner wordt daarnaast ook gewoon vergoed. Ik kan een auto van de zaak meenemen die ook meteen gerepareerd moet worden in Thames en waar ik ook weer mee terug kan rijden. Alles lijkt dus echt tot in de puntjes geregeld te zijn en ik heb er super veel zin in.

Eerst dit weekend maar eens doorkomen, ik heb namelijk een retourtje Auckland geboekt waarbij ik een nacht in een hostel door zal brengen. Zaterdag ging de wekker om 5 uur, en uiteraard was ik uit mezelf al een kwartier eerder wakker, klote ritme. Om kwart voor 6 ben ik lopend naar het Transport Centre gegaan wat een wandeling van 50 minuten is zodat ik in de bus kon stappen en uiteindelijk om kwart voor 9 in Auckland aan kwam.

Ik had voor mezelf al een beetje uitgezocht wat ik wilde gaan doen en heb meteen bij de bakker mijn ontbijtje gehaald en ben richting Mount Eden vertrokken. Dit is het hoogst gelegen punt van Auckland dat door de natuur gevormd is. Vanaf hier zou het uitzicht super moeten zijn (1.5 uur lopen). Eenmaal naar boven geklommen, wat nog best zwaar was met die benauwde lucht en het destimulerende geluid van mensen die op weg waren naar beneden kwam ik uit bij de krater die ook al vrij indrukwekkend was.

Eenmaal boven op de top was geen woord gelogen en het was gelukkig vrij helder weer waardoor ik een panorama view over heel Auckland had. Ik heb hier een tijdje uit zitten hijgen, mijn fruit opgegeten en voornamelijk genoten van het uitzicht en bijbehorende krater. Ook de nodige foto's heb ik uiteraard geschoten en met mijn timer ben ik er ook in geslaagd wat foto's te maken waar je meer ziet dan enkel mijn selfiearm.

Hierna ben ik op het gemak naar beneden gelopen, heb ergens een kop koffie op met een wrap en ben richting mijn hostel gelopen. Toch was dit nog ruim een uur lopen waar ik natuurlijk goed om heen heb gekeken continue. Mijn hostel was zo ingecheckt en na op mijn kamer aangekomen te zijn zag ik dat er al wat bedden in gebruik waren. Na de spullen die ik niet meer wilde dragen afgeleverd te hebben ben ik weer snel verder gegaan om de rest van Auckland te verkennen.

Als eerste ben ik langs de uit het oog springende Skytower gegaan waar mensen vanaf springen en op de rand lopen. De Skytower is het hoogste punt van Auckland, maar hier ben ik niet naar boven gegaan en ik heb een kop koffie gedronken aan de voet van de Skytower.

Hierna heb ik mijn weg vervolgd langs de haven waar ik wat informatie wilde over de veerboten die daar vertrokken. Ik had thuis namelijk al uitgezocht dat ik naar Rangitoto Island wilde op zondag en dit bleek ook mogelijk te zijn, echter diende ik de tickets dan ook pas op zondag te kopen.

Ik ben langs de haven en zee gelopen tot ik niet veel verder meer kon. In de verte zag ik de Harbour Bridge welke ook vrij bekend is in Auckland, maar dit was te ver weg om daadwerkelijk te bereiken.

Dezelfde weg ben ik terug gelopen en ergens gestopt om een Nieuw-Zeelands biertje te drinken. Heel leuk was toen ik vroeg aan de mevrouw die mij bediende wat een typisch Nieuw-Zeelands biertje is zij antwoordde met Heineken. Ik vertelde haar dat dat volgens mij niet helemaal juist was en daarom besloot zij toch maar even binnen advies te vragen.

Het biertje achter de kiezen zag ik dat mijn armen en hoofd toch wat roder begonnen te worden dan verwacht. Het weer wat ze hadden voorspeld, of in ieder geval het gedeelte dat ik mee had gekregen, was druilering met veel bewolking en hier en daar wat regen. Op de heen weg heeft het er dan ook goed uitgeregend, maar aankomst heeft continue de zon geschenen wat dus resulteerde in een rode huid. Op naar de winkel dus maar om zonnebrand en after sun te halen.

De avond begon al wat in te vallen en ik besloot om nog even langs de laatste bezienswaardigheden te gaan. Een van de vele parken die Auckland rijk is waar het War Memorial Museum staat. Het museum zelf was al gesloten en de aangrenzende botanische tuin tot mijn spijt ook, maar het park zelf was ook best mooi.

Na het bezoeken van dit park was de zon bijna helemaal onder en dus ben ik maar wat gaan eten. Iets wat al lang op mijn verlanglijstje stond omdat ik dat ook al even niet had gehad in Nederland, kebab met een typische Nieuw-Zeelandse frisdrank L&P.

Na dit gegeten te hebben ben ik naar mijn hostel gegaan waar ondertussen ook wat mensen aanwezig waren. Het was echter ijzig stil in de kamer, ik heb mijn mond ook niet open getrokken tot er 3 jongens weg waren en er alleen nog een meisjes was. Ze kwam uit Engeland en was al een paar maanden in Nieuw-Zeeland. Ze heeft me een paar bezienswaardigheden gezegd die ik niet moest missen en snel daarna ben ik op bed gaan liggen. De dag erna zou de wekker weer vroeg gaan.

Zondag stond mijn wekker om 6 uur omdat ik om half 8 de boot naar Rangitoto zou pakken. Natuurlijk (en ik word er echt een beetje moe van) werd ik weer wakker om 5 uur waarna ik niet meer in kon slapen. Om kwart voor 6 heb ik dan ook al uitgecheckt en op mijn gemakje koers gezet naar de haven.

Eenmaal op de boot werd ons gezegd waar we op moesten letten op het eiland. Het is een eiland dat onbewoond is en waar geen enkele voorziening op is, het is dus maar goed dat ik ontbijt en lunch in mijn tas had zitten en 3 liter water bij had. Ook moeten schoenen gecheckt wordt of er geen aarde van het vaste land onder zit. Alles om te voorkomen dat de diersoorten die hier leven niet uitsterven.

Na aankomst heb ik meteen koers gezet naar de top, een wandeling die volgens alle boekjes 1 uur zou moeten duren. Ik heb er echter een soort race van gemaakt omdat ik als eerste op de top wilde staan (we hadden de eerste ferry gepakt namelijk). Na een half uur stond ik dan ook met een vuurrode kop op de top van de vulkaan en had ik ook hier een panorama view met onder andere de skyline van Auckland.

Op het eiland heb ik de hele dag rond gelopen, mijn ogen uitgekeken en voornamelijk veel naar de grond gekeken. Het eiland is namelijk de top van een vulkaan die boven de zee uitsteekt en die zo'n 600 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten is. Het resultaat daarvan is dat de voetpaden uit verharde lava bestaan of kiezels, geen enkel pad was in ieder geval vlak en het was ook vrij uitputtend om hier een route te wandelen.

Na de top ben ik naar de krater gelopen die zich hieronder bevindt en ben ik naar de lava grotten gelopen. Dezelfde uitbarsting waar ik het net over had heeft grotten gevormd die momenteel nog steeds te bezichtigen zijn. De grotten zijn kleinschalig en er kan van de ene kant van de grot naar de andere kant gelopen. Ik vond het in ieder geval een mooi gezicht, foto's maken in het donker was alleen wat lastiger.

Na deze grotten ben ik naar een baai aan de westkant van het eiland gelopen waar een mooi strand was en waar een rode vuurtoren zich aftekende tegen de zee. Na dit gezien te hebben ben ik op het gemak terug gelopen naar de ferry en heb ik om half 3 's middags de route terug naar Auckland afgelegd.

Uitgeteld en moe van het lopen heb ik het grootste en lekkerste ijsje van mijn leven op en heb ik de bus terug naar Hamilton gepakt. Om 8 uur was ik uiteindelijk thuis waar ik snel een blik soep heb getrokken, een douche heb gepakt, de was heb aangezet, mijn brood heb gesmeerd voor de volgende dag en mijn koffer heb gepakt voor naar Thames. Allemaal rap achter elkaar omdat ik rond 10 uur ook op bed wil liggen.

Al met al een leuke week gehad en misschien nog wel een leukere voor de boeg. Auckland is me goed bevallen en ik ga er dan ook zeker nog eens naar terug. Er vertrekken heel veel ferry's van Auckland naar omliggende eilandjes en deze wil ik uiteraard ook zo veel mogelijk bezoeken. Rangitoto Island is in ieder geval iets wat ik niet snel meer ga vergeten, het heeft best een indruk gemaakt om zo 's ochtends vroeg op een eiland rond te lopen met 20 man met helemaal niks anders dan zee om je heen.

Op naar volgende week en naar Thames waar ik jullie ook weer van op de hoogte ga stellen wat ik daar heb beleefd.

Tot de volgende!