Na een druilerig weekend schijnt maandag bij het ontwaken de zon gelukkig weer. Mijn korte broek heb ik weer uit de kast gepakt want zolang je er niet als een sloeber bij loopt is het op kantoor in principe in orde.

Na aankomst op kantoor om 8 uur wordt iedereen bij elkaar geroepen omdat er een staff meeting op het programma staat. Omdat mijn stagebedrijf nog 6 andere vestigingen heeft in Nieuw-Zeeland staat Skype al aan in de vergaderkamer. Nadat de andere vestigingen zich ook hebben aangesloten is het aan mij om de vergadering te starten door mezelf voor te stellen. Voornamelijk voor de mensen in andere vestigingen natuurlijk, na 6 weken hier rond te lopen kennen ze me in Hamilton zelf wel.

De vergadering verliep vrij voorspoedig en was een leuke mogelijkheid om mijn andere collega's te ontmoeten. Voor de rest werd even benadrukt dat van iedereen verwacht wordt een kledingstuk met een kraag te dragen. Voor mij helemaal geen probleem, maar zolang het goed weer is hier houd ik lekker mijn korte broek aan.

Na de meeting word ik bij de senior op het gebied van waste- en stormwater geroepen omdat er een vertegenwoordiger komt van een nieuw product voor de behandeling van wastewater. Hij heeft graag dat ik daar ook even bij zit zodat ik een idee krijg van wat dit product inhoudt en uiteraard helpt dit mij ook bij het maken van mijn rapporten.

De presentatie was goed te volgen voor mij, ondanks de complexiteit van sommige zaken. Zo komen er termen en afkortingen voorbij die niet meteen een belletje doen rinkelen, maar na de presentatie is dit door een collega gelukkig extra toegelicht. Het product dat gepresenteerd werd is een wastewater tank en filter die gebruikt kan worden in uitzonderlijke situaties zoals hele steile hellingen en kan zichzelf van stroom voorzien. Best een ontwikkeling als ik kijk naar de tanks die ik tot nu heb aanbevolen aan klanten.

Omdat het vorige week zo'n bagger weer was zijn de veldtesten die ik daar eigenlijk zou doen niet gedaan. Het was daarom wel te verwachten dat ik gevraagd zou worden om terug te gaan naar Thames. Voor mij geen probleem, werken met een aardige gast, eten betaald krijgen en een auto van de zaak mee.

Maandag laat werd de auto bij mij thuis afgezet omdat ze tot laat gewerkt hadden op kantoor en dinsdag kon ik (dit keer niet zo vroeg) weer op pad naar Thames. Dat ik wat later was vertrokken was ook aan alles te merken, want er was meer verkeer op de weg dan de keren ervoor. Om de haverklap stond ik dan ook vast of zat ik vast achter een vrachtwagen. Dit keer had ik overigens ook een wat ''betere'' auto die een stuk minder kilometers had gereden en die ook Engelse tekst had in plaats van Japans.

Eigenlijk weer een beetje hetzelfde riedeltje als ervoor, ik ga samen met Vish op pad en we wisselen een beetje af met wie de Scalar doet en wie de gaten boort. De eerste dag hebben we lekker aan het strand gewerkt, dus dan kun je ook wel raden waar ik mijn pauze heb gehouden. De tweede dag hadden we een hele grote opdracht die heel de dag in beslag heeft genomen en waarna we zelfs tot 8 uur nog een andere opdracht hebben gedaan. Dit was zodat we vrijdag weer lekker op tijd naar huis konden.

Ook donderdag hebben we weer wat testen gedaan vlak bij het strand en voor vrijdag geldt eigenlijk hetzelfde. Met een temperatuur van 24 graden en een zonnetje op mijn bolletje begin ik ook best wel flink te verkleuren. Dat wil ook wel als ik heel de dag buiten sta te werken, maar mij hoor je voorlopig nog niet klagen, ik geniet van dit weer zolang het er is. Donderdag zijn we op de terugweg nog langs een waterval gereden, of in ieder geval, ik reed en zag dat er 2km naast de weg een waterval was haha (zie foto's)

Vrijdagochtend kwam Vish mij om 7 uur ophalen, nadat ik hem wakker had gebeld trouwens. We zouden op tijd naar de plaats gaan waar we zouden moeten gaan testen omdat het 1,5 uur rijden was en we dus op tijd naar huis zouden kunnen. Toen we in de auto zaten werd er echter gebeld dat we ook nog naar een andere plaats moesten, waardoor wij al wisten dat om 1 uur naar huis hem niet ging worden.

Ik reed op de heenweg en er was wat gestuntel achter het stuur omdat opa jarig was vandaag (naja, in Nederland was hij nog jarig, bij mij was het al vrijdag) en ik hem heel graag eventjes wilde feliciteren. Nadat ik en Vish van positie hebben gewisseld heb ik hem even kunnen spreken en het was ook heel leuk om zijn stem weer even te horen.

Voordat de testen gedaan waren was het al half 2 en moesten we dus nog beginnen aan onze 1,5 uur durende terugrit. Om 1 uur naar huis konden we dus wel vergeten. Op kantoor aangekomen ben ik meteen in mijn eigen auto gesprongen en terug naar Hamilton gereden. Ook hier is het op vrijdag een stuk drukker op de weg en helemaal rond de tijd die ik over de weg reed. Uiteindelijk kwam ik dan ook pas om kwart voor 5 op kantoor aan. Met mijn bedrijfsbegeleider heb ik dan ook maar afgesproken dat ik volgende week om 12 uur al weg kan.

Na een week stage begint het leukste gedeelte van de week meestal en dat was ook dit keer het geval. Dit weekend heb ik een tripje naar Tauranga op de planning staan. Iets later dan ik zou willen vertrekt mijn bus naar Tauranga, maar dat is het minpuntje als je gebruik maakt van het openbaar vervoer hier.

Desalniettemin stapte ik vol goede moed rond 12 uur de bus in. De rit duurde bijna 2 uur en de buschauffeur had ook goede zin want die vertelde vrolijk hoe de route ging lopen en dat we als op de top van de berg waren die we zouden kruisen een mooi uitzicht zouden hebben op de baai. De bus hier heeft wifi en dus zit ik meer op mijn telefoon dan dat ik uit mijn raam kijk zal ik eerlijk bekennen, maar van het uitzicht heb ik wel een paar glimpen op kunnen vangen.

Rond 2 uur kwam ik aan in Tauranga en ''ieder nadeel heb zijn voordeel'' wordt wel eens gezegd, ik kwam wel laat aan, maar kon daardoor ook meteen inchecken zodat ik al het onnodige kon lozen in mijn hostel. Na een vriendelijke uitleg was ik de eerste op mijn kamer en ben ik ook meteen weer vertrokken.

Ik wilde naar Mount Manganui, een dorpje wat een paar kilometer verderop ligt. En stug dat ik ben ben ik hier al lopend heen gegaan, zo'n 1,5 uur lopen. Opzich geen straf met dat goede weer alleen liep ik langs een 100km/h weg, wat het iets minder aangenaam maakte (voetpad was gelukkig wel afgeschermd). Na die 1,5 uur ben ik meteen de eerste bakker binnen gerend om wat te eten en te drinken want daar was ik wel aan toen.

Het dorpje waar ik was staat bekend als een vakantieoord en het was dan ook de eerste keer sinds ik in Nieuw-Zeeland ben dat ik hoge hotels zie in plaats van de hier zo bekende familiehotels. Het is een soort schiereiland en is dus omringd door stranden en zee, wat het heel populair maakt, zeker met het goede weer zoals dat van vandaag.

Mount Manganui staat bekend om de vulkaan die aan het einde van het schiereiland ligt. Deze wordt ook wel ''the Mount'' genoemd en is zo'n 250m hoog. Deze is ook te beklimmen en zou een mooi uitzicht moeten hebben vanaf de tocht, dus daar ging ik dan.

Het eerste stuk was vrij makkelijk te doen tot ik aankwam op een punt die zei, je kunt of de makkelijke route pakken en er 30 minuten over de doen of de moeilijkere route pakken en er slechts 20 minuten over doen. Stug als ik wederom ben heb ik de korte route gepakt, maar dit heb ik ook geweten. Ik heb me kapot gezweet op weg naar boven en eenmaal boven heb ik ook eerst even een kwartiertje op een bankje zitten wachten, uiteraard wel met een mooi uitzicht.

Na een rondje gelopen te hebben en wat foto's geschoten te hebben ben ik weer terug naar beneden gelopen, ditmaal wel via de makkelijke route. Overigens doe ik ook best wat moeite om foto's te maken waar meer op te zien dan enkel mijn hoofd, mijn telefoon staat geregeld tussen wat stenen geklemd of op een houten bankje, alles voor het perflecte plaatje.

Beneden heb ik even langs het strand gelopen en ben ik naar een ander eilandje gelopen dat via het strand te bereiken is. De zon gaat ondertussen ook onder en voor mij wordt het tijd om wat te eten, want ik rammel. Na een gezellige tentje gevonden te hebben en mijn eten besteld te hebben krijg ik me toch een berg vlees. Ik heb een stoofpannetje met rundvlees met een soort tomaten en rode wijnsaus met een salade. En hoewel ik honger als een paard heb, lukt het mij niet om dit op te krijgen.

Mijn originele plan was om met de bus terug te gaan, maar bij de bushalte aangekomen reed die niet meer zo laat op zaterdag. Ik kon dus wederom de hele route terug lopen wat mij weer zo'n 1,5 uur kost. Niet een hele grote straf omdat ik de zon net onder is en de horizon alle kleuren van de hemel kleurt,

In mijn hostel kom ik om 9 uur aan, trap mijn schoenen uit, plof op bed en doe het uur erna niks anders dan op mijn telefoon facebooken en noem het allemaal maar op met een muziekje aan.

De dag erna wek ik wederom de hele kamer als mijn wekker weer om kwart over 6 gaat. Uit bed voelen mijn voeten nog steeds alsof ik gisteren 30 km heb gelopen, wat ook het geval is en ik besluit om toch een beetje rustig aan te doen vandaag.

Eerste prioriteit is een ontbijtje scoren welke ik bij een supermarkt heb gehaald en aan het strand op heb terwijl de zon opkomt. Ik heb hier misschien een uur gezeten op mijn gemak terwijl Nieuw-Zeeland ontwaakt terwijl de zon steeds hoger komt te staan. Daarna heb ik wat langs de kust gelopen, ben ik naar een rozentuin gegaan, heb ik een plantenkas bezocht, heb ik een koffie op bij Starbucks, ben ik nog even naar de haven gelopen en heb ik gekeken hoe de Nieuw-Zeelandse jeugd aan het trainen was voor een rugby wedstrijd.

Ik heb toen nog eventjes mijn lang verwachte eieren op aan bij een tentje aan de kust en ben naar het informatiecentrum gelopen. Hier heb ik wat boekjes meegenomen die gratis zijn om wat inspiratie op te doen voor toekomstige tripjes.

Om de tijd te doden voor de bus kwam, nog ruim een uur, heb ik nog een biertje gedronken bij een cafe die ook zijn eigen bier brouwt en ben ik vervolgens naar de bus gelopen.

Wat er gebeurt als ik aankom in Hamilton is ondertussen ook bekend, bus naar huis, eten maken, wasje draaien, douchen en brood smeren voor een nieuwe week.

Een leuk weekendje gehad, met niet super veel grote bezienswaardigheden, maar dat hoeft ook niet ieder weekend. Ik kijk in ieder geval weer uit naar een nieuwe week en een nieuw tripje.

Tot de volgende!